Арманда кеткен ағасын
еске алып сорлы інінің айтқан бір сөзі екен:

Домбыраның жазығы не?
Жоқ деймін.
Сен өлгелі бірақ, оны шертпеймін,
Күні бойы төс табанын тасқа үйкеп,
Күн батарда күлге шөккен көрттеймін.

Баурын жерден көтергенде көрт кейде,
Көретіні – қу құлпытас беткейде.
Шанақ жатыр күл-талқан боп шашылып.
Маған десе жанып, күл боп кетпей ме!

Кебірсіді кешегі айдын кең сағам,
Не айтамын, не айта аламын мен саған.
Анамызды сағындың ба?
О, бірақ,
Мен өлер ем сағыныштан өлсе адам.

Мен өлер ем сол сағыныш құрғырдан,
Өлмейді адам, майысқанмен зіл-мұңнан.
Домбырамды қайта құрап алсам ба,
Сен өлген күн өзім ұрып сындырған.

Домбыраның жазығы не?

Есенғали Раушанов

жақсы өлең мен жақсы рилс жүктеп қойдық?

https://www.instagram.com/reel/DEfMOwliQ13/?igsh=MXVlb2ZhNXUwcnEwaQ==

адам ессіз болып туады, есалаң ғұмыр кешеді, есі кіргенде тым кеш болады.

–Ш.Айтматов

Баукеңнің генерал немесе маршал болауына ең күшті екі деталь жетпей қалды:
ЖАҒЫНУ МЕН ТАБЫНУ

–Ә.Нұршайықов

“Көктеректен асып кеттік, көке”