I feel the need to apologize to everyone who knows me. The inconvenience that I have caused them by making my existence known. I walk into a room and search for an empty seat so that no one has to go through the painful act of sitting with me. I try my best…

Pick me up like I'm fragile
Carry me to the nearest tree
Or bury me under gravel
Just deep enough so nobody finds me.

وقتی متوجه می‌شی که توی تمام زندگیت هرگز در اولویت قرار نگرفتی. فقط کسی بودی که جای خالی زندگی دیگران رو پر می‌کرد. تا زمانی که دیگه بهت نیازی نداشته باشن.

I hate you for what you did
And I miss you like a little kid

مامانم نمی‌خواد که از من متنفر باشه. ولی حتی نمی‌دونه که از من متنفره، و من در هر حال مورد تنفر واقع میشم.

«او هرگز احساس نمی‌کرد به جایی تعلق دارد، به جز زمانی که روی تختش دراز کشیده بود و وانمود می کرد که جای دیگری است.»

«بیش از حد فکر می‌کنی چون واقعا برات مهمه که بعدش چه اتفاقی میوفته. نمی‌خوای شکست بخوری چون نمی‌خوای مردم رو ناامید کنی. اما هیچ میزانی از برنامه ریزی، نگرانی و یا تحلیلِ بیش از حد نمی‌تونه امکان کنترل کردن اتفاقات آینده رو بهت بده. پس نفس عمیق بکش. شل کن، و زندگی رو همونطوری که به سمتت میاد تجربه کن.»
— Michell C. Clark