میخندم
به جهانی
که فقط
غمش را
به رخ ما
می کشد…!

‎@azHarDariO

الهی لبتون همیشه خندون 😍🥰

‎@azHarDariO

عشق اونجاست که مولانا میگه:
ای در دل من، میل و تمنّا همه تو...

‎@azHarDariO

فروغ فرخزاد یه جا برای معشوقش مینویسه:

همین کافی بود، همین که میدانستم؛ تنم درد تنت را دارد! نه میل تنت را... یه نقطه‌ای از دوست داشتن هست که فراتر از میل و جسمته دیگه بند بند وجودت و ذره ذره قلب و روحت بهش احتیاج داره؛ اون دوست داشتن واقعیه...

فروغ فرخزاد

‎@azHarDariO

**عشـــق یعنى
یہ احساس ،
          یہ آغوش ..

عشــق یعنى ..
یہ تڪیہ گاہ ..
یعنى یہ همࢪاہ ، یہ همࢪاز ..
عشق یعنى ..
ضࢪبان قلب ..
‌**‎@azHarDariO

قسمت ششم و آخر داستان سیاوش 👇👇👇👇

اسم این دختر سوفی شول است که در زمان آلمان هیتلری بر علیه جنگ در دانشگاه با برادرش اعلامیه پخش کرد و دستگیر شد. آنها در بازجویی و دادگاه از کار خود دفاع کردند و اعدام شدند.

◄ زیر پرونده آنها نوشته شده بود:
«متهم اظهار پشیمانی نکرد.»

این جمله یا گزاره، سنگ بنای همه‌ی تغییرات انقلابی در طول تاریخ است.
این درواقع خط سرخ ممتدی است که در طول تاریخ مبارزات و انقلاب‌ها کشیده شده است.
این پیام انقلابیون است که همواره وجدان انسانی را به قیام فراخوانده است...

#یلدا_آقافضلی

‎@azHarDariO

نجیب ترین بانوی عریان حدود هزار سال پیش «لیدی گودایوا» همسر یکی از بزرگان انگلیس در اعتراض به افزایش بی رویه مالیات برای مردم شهر خود هر روز به سراغ همسرش میرفت و عاجزانه تقاضا میکرد که مالیاتها کاهش پیدا کند همسر او که سیاست و تصمیمهای سیاسی خود را بر خواسته همسر خود ترجیح میداد به همسرش گفت اگر یک روز برهنه سوار اسب شوی و تمام شهر از سمتی به سمت دیگر بروی مالیاتها را کاهش خواهم داد گودایوا اسبش را زین کرد لباسهایش را بر زمین ریخت در شهر گفتند گودایوا در حمایت از مردم برهنه درمیان شهر میگردد تمام مردم مغازه ها را بستند و به خانه ها رفتند پرده ها را کشیدند و با چشمانی اشکبار منتظر شدند این گردش شوم به پایان برسد گودایوا باعث شد مالیاتها کاهش یابند اکنون مجسمه او در «کاونتری»است اسطوره ها به تنهایی خلق نمیشوند بلکه در بستری از فهم و شعور و حمایت اجتماعی شکل میگیرند

‎@azHarDariO

🔴 من با #دخترعلوم_تحقیقات هم‌ذات‌پنداری می‌کنم

نوشته‌ای منتشر شده در صفحه دیده‌بان آزار
نویسنده: ناشناس

شاید همه ما در نهان همین دختر #علوم_تحقیقات_هستیم، دختری خشمگین و عصبانی که گاهی فقط یک برخورد خشن و یک تحقیر دیگر تا مرئی‌شدن خشمش باقی است

فکر کردن به دختر علوم‌تحقیقات، حس هم‌ذات‌پنداری زیادی به من می‌دهد؛ انگار که او تجلی خشم من است، خشمی که امکانی برای برون‌ریزی نیافت، اما مثل آتش زیر خاکستر باد را انتظار می‌کشد. چیزی نزدیک به بیست سال از اولین ورود من به دانشگاه می‌گذرد. من هنوز در خواب‌هایم آن مأمور حراست هیز را می‌بینم که جلوی در دانشگاه می‌ایستاد، دستش را زیر چانه‌اش می‌زد و با رفتاری تحقیرآمیز به هر چیز زیبایی در ظاهر و لباس دخترها بند می‌کرد، نامشان را می‌نوشت و گاهی به آن‌ها اجازه ورود به دانشگاه نمی‌داد. با خودم فکر می‌کنم که ما زنان در تمام این سال‌ها، جمعی بودیم که به شکل فردی مبارزه کردیم، تحقیر شدیم، اما از مبارزه دست نکشیدیم. کسی مبارزه‌ها و رنج‌های ما را ندید، ولی دستاوردهایمان بزرگ‌تر از آن بود که نادیده گرفته شود. 

من با دختر علوم‌تحقیقات هم‌ذات‌پنداری می‌کنم. روزهایی بودند که از صبح تا شب بارها با مأموران گشت ارشاد، با آمران به معروف و مأموران حراست اماکن عمومی مواجه می‌شدم؛ از خشم به خودم می‌لرزیدم و در برابر این تحقیر هر روزه کاری از دستم برنمی‌آمد و شب در رویاهای شبانه‌ام به کارهای پرهزینه‌ای فکر می‌کردم که می‌توانستم در برابر این آدم‌ها انجام دهم. به اشکال مختلفی فکر می‌کردم که می‌توانستم خشمم را بیرون بریزم، خودم را از نامرئی بودن در بیاورم و مبارزه‌ام را مرئی کنم؛ نشان بدهم که اعمال هر روزه این خشونت‌ها من را هم رادیکال‌تر می‌کند. برای ما که هر روز خشونت مأموران حراست دانشگاه را بر تن و روانمان حس می‌کنیم، هر کنش مأموران حراست دارای عقبه و تاریخ است و با گذشته‌ سرکوبگری پیوند می‌خورد که تازیانه‌اش مستقیما بر تن‌های ما فرود آمده است.

اینکه آن روز مأمور حراست دقیقا به حجاب این دختر گیر داده یا مشغول نوع دیگری از آزار و اذیت بوده، اگرچه از نظر تدقیق ماجرا مهم است، اما در تحلیل نهایی تفاوتی ایجاد نمی‌کند، چرا که سال‌هاست مأمورین حراست دانشگاه‌ها مشغول آزار و اذیت زنان دانشجو هستند و زنان در برابر این خشونت‌ها، گاهی واکنش نشان می‌دهند و گاهی خشمشان را فرو می‌خورند و این خشونت‌ها همچنان ادامه دارد.

وقتی ما نمی‌توانیم در اعتراض به خشونت هرروزه‌ و نظام‌مندی که مأموران حجاب بر ما تحمیل می‌کنند، دست به کنش جمعی مسالمت‌آمیز بزنیم، وقتی نمی‌توانیم مبارزه هرروزه خودمان را که به شکل فردی برای ابتدایی‌ترین حقوقمان صورت می‌گیرد، مرئی کنیم، نتیجه گاهی می‌تواند غیرقابل پیش‌بینی باشد. اساسا کدام زن ایرانی است که تمام دوران نوجوانی و جوانی‌اش در مبارزه با نهادهای سرکوبگر پدرسالاری گذشته باشد و در خیال به کارهایی فکر نکرده باشد نظیر آنچه دختر علوم‌تحقیقات به آن دست زد؟ ما برای به دست آوردن اراده بر بدن‌هایمان با پدر و مادرهایمان جنگیدیم، با معلم و ناظم و مدیر مدرسه جنگیدیم، با مأموران گشت ارشاد و آمران به معروف جنگیدیم و باز هم می‌جنگیم. اما فقط در لحظات معدودی است که کسانی مثل دختر علوم تحقیقات با رساندن این مبارزه به مرزهای نهایی‌اش آن را مرئی می‌کنند.

در پس تن عریان دختر علوم تحقیقات، سال‌ها تحقیر و خشونت علیه ما زنان ایرانی نهفته است، سال‌ها مقاومت و مبارزه بی‌وقفه. طبق معمول می‌گویند اختلالات روانی داشته و موضوع بر سر حجاب اجباری نبوده است، این ادعاها چیزی را عوض نمی‌کند، شاید همه ما در نهان همین دختر علوم تحقیقات هستیم، دختری خشمگین و عصبانی که گاهی فقط یک برخورد خشن و یک تحقیر دیگر تا مرئی‌شدن خشمش باقی است.

‎@azHarDariO

مرا هیچ از وطن محبوب تر
نیست ❤️

#وطن
#تنب_بزرگ
#تنب_کوچک
#ابوموسی

‎@azHarDariO