.
حادثه هاینان ٢٠٠١ (🇺🇲&🇨🇳)
ساعت ٧:۵٢ روز یکشنبه، یک آوریل ٢٠٠١ خلبان فرمانده شنون لین به همراه ٢٢ نفر پرسنل دیگر هواپیمای شناسایی EP-3E ARIES II نیروی دریایی آمریکا با شماره دم 156511 پایگاه هوایی کادنا در جزیره اوکیناوا ژاپن تیک آف کرد و برای انجام یک ماموریت شناسایی عازم تنگه تایوان و سپس دریای جنوبی چین شد.
.
با افزایش تحرکات نظامی چین، تقریبا از ماه نوامبر، پروازهای منظم توسط همین مسیر صورت می‌گرفت. هدف از این پروازها نظارت بر فعالیت ها و ارزیابی توانایی های نظامی چین در منطقه بود. با اینحال با هدف عدم تحریک چین و همچنین ناتوانی هواپیمای EP-3E از خود در برابر پدافند یا جنگنده های رهگیر چین، به شکلی ایمن و در حریم هوایی و دریایی بین المللی صورت می‌گرفت.
.
حوالی ساعت ۱٠ صبح به وقت محلی، یک فروند جنگنده J-8 نیروی هوایی چین در فاصله ٧٠ ناتیکال مایلی (١٢٠ کیلومتری) و ۵٨ ناتیکال مایلی (١٠۴ کیلومتری) حریم هوایی چین، اقدام به رهگیری و نزدیک شدن به هواپیمای جاسوسی آمریکا کرد. خلبان جنگنده‌، سرهنگ دوم وانگ وی، شروع به پرواز در فاصله فوق العاده غیر ایمن در حد ٣ تا ۵ فوت (١ تا ١.۵ متری) کرده و مانورهای خطرناک به اجرا گذاشت.
.
در ٢۴ ژانویه نیز همین خلبان و همان جنگنده همین اقدام را برای همین هواپیمای نیروی دریایی آمریکا انجام داد. با اینحال حرکات تهاجمی تر و فاصله غیر ایمن این خلبان چینی، برایش مرگبار بود. او با اجرای یک مانور snap roll ضمن برخورد با موتور شماره ١، دماغه جنگنده خود را با دماغه EP-3E برخورد داد که منجر لرزش شدید در بال راست هواپیما و همچنین سقوط جنگنده اش شد. خود خلبان نیز در این حادثه مفقود شد که بعد از ١٠ روز شناسایی وسیع، مرده اعلام شد.
.
حادثه پیش آمده منجر شد تا خلبان ژائو یو، وینگمن سرهنگ وی و دیگر خلبان جنگنده‌ حاضر در منطقه، اقدام به اسکورت و هدایت هواپیما جهت فرود در پایگاه هوایی‌ لینگ شو در جزیره هاینان فرود آمد. در طول این مدت، خلبان با کاهش سرعت چرخش ملخ پیشران ها و البته سرعت هواپیما ضمن انجام پروسه های امنیتی تلاش داشت تا به خدمه فرصت بیشتری جهت نابودی اطلاعات حساس و دستگاه ها بدهد.
.
در نهایت هواپیما توسط چین مصادره شد و پس از ١١ روز و پرداخت هزینه بابت نگهداری خدمه، ٢٣ پرسنل آن تحویل آمریکا داده شدند اما هواپیما علیرغم درخواست های مکرر آمریکا همچنان در چین باقی ماند. نیروی دریایی از آن زمان همواره جهت اقدامات حفاظتی همچون اسکورت یا آماده باش جنگنده های خود جهت دخالت در صورت شکل گیری شرایط مجدد می‌کند.

#war_equipment
@militaryinpersian

نسخه پایه اولین بار بر روی Su-35BM نصب شده بود

اما آخرین ارتقای توانی که گفته شد رو کامل تر بررسی میکنیم:

این رادار سال 2004 توسعه اش شروع شد و سال 2009 به نمایش گذاشته شد و احتمالا چند سال بعد به صورت عملیاتی در کنار رادار باند L روی Su-35S استفاده شده.

در این بحث توان کلی برد رادار به 400 کیلومتر بر ضد 3 متر مربع و توان قفل از 270 کیلومتر رو داشته باشه.(البته با فرض اینکه تمام توان 18.6 کیلوواتی رو امر هوا به هوا اختصاص بده که اینطور نیست و این رقم کمتر از 16 کیلووات میرسه و برد هم به کمتر از 350 کیلومتر)
اما به طور کلی توان متوسط رادار بین 5 تا 7.5 کیلووات هستش و اینطوری میتونه تا 150 کیلومتر بر ضد دیگر جنگنده های نسل چهارم توان درگیری داشته باشه (البته اگه شکار 177 کیلومتری با R-37 درست باشه باز هم تاثیری زیادی نداره چونکه اهداف مدنظر ما با جنگنده های قدیمی تر اوکراینی متفاوت اند و R-37 هم خودش یه موشک با نقش اولیه ضد اواکس هستش)
تفکیک SAR هم در این نمونه به 1 متر رسیده بود.

دیگر تغییرات نیز پردازشگر دیجیتال solo-35-01 و پردازشگر اطلاعات solo-35-02 میباشد اما خب نوسانساز و محرک سخت افزار گیرنده مربوط با Bars همچنان حفظ شده است.

نمونه رادار خود روسها برا همون زمان خوب بود اما امروزه همانطور که گفتم رقیب های سر سختی پیدا کرده و نیازمند یک رادار AESA جدید هست ولی خب مثل اینکه قرار نیست بشه.

در ادامه از بدی های سوخو ۳۵ مصری میشه به عدم نگه داشتن لاک روی دیگر جنگنده ها اشاره کرد.

علاوه بر اینها محدود بودن R-37 صادراتی به حداکثر برد 150 کیلومتر، هزینه های پروازی بسیار بالا و سطح مقطع بالا ارزش خرید جنگنده رو برای کشور هایی که تحریم نیستن به شدت پایین میاره و بخاطر همین مشتری خاصی هم پیدا نکرده(نمونه فروخته شده به چین دانگرید خاص و شدیدی نشده و رادارش در بهترین حالت مانند خود روسها بوده)

#M
@militaryinpersian

.
بی ٢ و ناتوانی در باران؟

به جرات می توان گفت مضحک ترین دروغی که در باب فناوری تسلیحات آمریکایی بیان شده؛ مربوط به ناتوان بمب افکن بی ٢ برای پرواز و عملیات در آب و هوای بارانی ست.
اگرچه به شکل کلی ادعاهای طرفداران عرزشی و روسوفیل ها و نیز رسانه های زرد ارزش پاسخگویی ندارد‌؛ اما به دلیل ایجاد شک و ابهام گسترده مخاطبان در این حوزه علیرغم توضیحاتی که در گذشته داده شده بود؛ نیاز دانسته شد تا بار دیگر توضیحی داده بشود.
.
نخست اینکه تمام هواگردهای کنونی چه در بلوک شرق و چه غرب در عصر حاضر توانایی انجام عملیات در هر شرایط آب و هوایی را دارند. از جمله بمب افکن بی٢.
از دید مهندسی مواد؛ تنها قسمت از پوشش بدنه این بمب افکن که می‌تواند در برابر باران آسیب پذیر باشد؛ بخش هایی هست که با مواد ترموپلاستیک پوشیده شده است. این مواد در صورت مواجه با باران شدید و آنهم در مدت ٨ هفته؛ آسیب ٧ درصدی متحمل می‌شوند. دقت داشته باشید که این آسیب باید به شکل مداوم در مدت ٨ هفته شکل بگیرد تا بتواند مقداری آسیب بگذارد. حال آنکه در شرایط واقعی؛ چنین اتفاقی هرگز روی نمی‌دهد.
.
دلیل عدم روی دادن چنین اتفاقی نیز این است که در هنگام برخاست اسپیرت از روی زمین با فرض آب و هوای بارانی؛ دمای سطح بدنه ناشی از اصطکاک و شکافت ملکول های هوا با سطح بدنه بمب افکن بی٢، خود باعث می‌شود که قطرات آب در کسری از ثانیه تبخیر بشوند! بنابراین پیش از ایجاد کوچکترین آسیبی برای پوشش رادارگریز این بمب افکن؛ کاملا خطر جزئی احتمالی رفع می شود.
.
همچنین در هنگام پرواز نیز بی٢ هرگز در ارتفاعی زیر ۴۵ هزار فوت (١٣.٧ کیلومتر) پرواز نمی‌کند که این ارتفاع فراتر از لایه جوی شکل گیری ابرهای باران زا هست.
بنابراین از هر نظر هیچ آسیبی متوجه بمب افکن نیست.
.
📸 : تصویر مربوط به حضور اسپیرت در پایگاه هوایی کفلاویک ایسلند در ٢٨ آگوست ٢٠١٩ برای انجام تمرینات هوایی.

#war_equipment
@militaryinpersian

(🇺🇸&🇸🇪) 🇺🇦 vs 🇷🇺

دِراکو(مارمولک پرنده)

قسمت اول:
در جنگاوری نوین، برد و دقت جراحی روی ترازوی میدان نبرد سنگینی میکنند.
نسخه زمین پرتاب بمب کم قطری که در واقع از ابتدا بصورت اختصاصی برای جاگرفتن در دهلیزهای کم عمق هواپیمای جنگنده اف-۲۲ رپتور توسعه یافت و بعدها با جنگنده های دیگر هماهنگ شد؛ اکنون علاوه بر آسمان ها، خشکی های میدان نبرد را در می‌نوردد.

رانش بخشی به بمب کم قطر هواسرشی SDB-1 توسعه یافته توسط شرکت بوئینگ با بوستر(پیشران کمکی) راکت ام-۲۶ ابتکار شرکت ساب سوئدی بود تا بتواند با رانش دادن به SDB دِراکو (GLSDB) را خلق کند.
مارمولکی پرنده که با مانوردهی و تغییر جهت میتواند اپراتورهای رادار هشدار زودهنگام دشمن را گمراه نموده و اصل غافلگیری را دوچندان کند.
مقرون به صرفگی دراکو قابل توجه و چشمگیر است؛

با بهای تقریبی برای هر تیر ۴۰ هزار دلار...
در مقایسه با بهای تقریبی ۱۶۰ هزار دلاری راکت هدایت شونده GMLRS با برد ۷۰ کیلومتر و فاقد قابلیت درگیری ۳۶۰ درجه...
تنها برتری راکت GMLRS نسبت به دراکوی معمولی حجم سرجنگی آن است!

در حالیکه از نظر برد، رژیم پروازی و فاکتورهای دیگر که در قسمت دوم خدمت عزیزان عرض خواهد شد دراکو(GLSDB) کاملا برتر است....
اوکراین اولین بسته دراکو را دریافت کرد تا کار ارتش روسیه را زار کند.
ادامه دارد..

پی‌نوشت: نام ثبت شده،دفتری و رسمی این سلاح GLSDB(Ground Launched Small Diameter Bomb) بوده و دراکو لقبی است که کارکنان و مهندسان شرکت بوئینگ به این سلاح داده اند.

میلیتاری در پارسی@militaryinpersian

🇺🇲
سفری به آینده نبردهای هوایی!

برای برتری قاطع و تضمین شده در آینده نیاز به توسعه پلتفرمهای هوایی است که بتوانند خود را با شرایط و محیطهای مختلف جنگی سازگار کنند.
برای اینکار نیاز است که پلتفرمها علاوه بر قابلیت پرواز گله‌ای با یکدیگر، توانایی پروازی هماهنگ شده و یکپارچه را دارا باشند.

تجهیزات، جنگ‌افزارها و سنسورهای هر واحد از گله باید متفاوت از دیگر واحدها باشد.
گله ای ۱۰ فروندی را تصور کنید که توسط ۱ فروند جنگنده اف-۳۵ فرماندهی میشود
۲ پرنده بی سرنشین مجهز به سنسورها و تجهیزات جنگ الکترونیک باشند.
۲ پرنده دیگر اما مجهز به سنسورهای قدرتمند شنود سیگنال باشند.
۲ پرنده مجهز به موشکهای هوا به هوا
۲ پرنده دیگر مجهز به سنسورهای علامتگذاری و موشکهای هوا به زمین باشند.
۲ پرنده بی سرنشین دیگر مجهز به موشکهای ضد رادار باشند.

در این سناریو ۱۱ هواپیمای جنگی حضور دارند اما فقط با یک سرنشین کنترل و فرماندهی میشوند!
این ترکیب گله ای مهلک و کشنده است و بشدت یکپارچه و هماهنگ شده میتوانند متکی بر شبکه با کمک هوش مصنوعی تعریف شده دست به اجرای هر عملیاتی با کمترین هزینه مالی و جانی بزند.

میلیتاری در پارسی
@militaryinpersian

(🇺🇸) 🇮🇷 🇮🇱 🇯🇵 🇰🇷 🇯🇴 🇹🇷 🇧🇭 🇰🇪 🇵🇰 🇵🇭 🇹🇭 🇪🇸**
زهر کبرا!

بالگرد افسانه‌ای کبرا که در جنگ‌های زیادی از جمله جنگ ویتنام،جنگ ایران و عراق، درگیری ترکیه با پ ک ک و... شرکت داشته است کارنامه بسیار درخشانی از خود برجای گذاشته است.
در حال حاضر سپاه تفنگداران دریایی آمریکا از نوع ارتقا یافته سوپرکبرا و افعی یا وایپر بهره میبرند که بشدت بالگردهای منعطف و پر توانی هستند.

هوانیروز ارتش آمریکا کبراهای اولیه را با آپاچی جایگزین کرد و برخی از آنها (سالم ترین ها)را به نیروی هوایی آتش نشانی ایالات متحده جهت اطفای حریق هوایی تحویل داد.

کبراهای در خدمت هوانیروز ارتش ایران نیز از نوع سی کبرا sea هستند که در ۲ نوع تک و ۲ موتوره تولید شدند نوع ۲ موتوره مخصوص نیروی سپاه تفنگداران بود و تک موتوره مخصوص هوانیروز ارتش آمریکا.
تعداد کمی کبرا نیز به هوافضای سپاه داده شد که تحت برنامه طوفان ارتقا یافتند برنامه طوفان ۱ که ارتقای کلی اویونیک و نصب شیشه ضدگلوله بود چندان چنگی به دل نمیزد و به هوانیروز ارتش تحویل داده شد بنابراین ارتقا تحت برنامه طوفان ۲ کلید خورد که در این برنامه سامانه آتش و نصب سامانه نشان گذار لیزری و دوربین حرارتی شدند.

این چند فروند طوفان ۲(احتمالا ۶ فروند) به ارتش تحویل داده نشد و جهت حفظ برتری هوافضای سپاه بر هوانیروز ارتش به هوافضای سپاه تحویل داده شد.
یکی از دوستان میلیتاری در پارسی در وزارت دفاع میگفت: قرار بود تمام طوفان ها به هوانیروز ارتش تحویل شود و چندین فروند کبرای اولیه ارتش به سپاه تحویل داده شود اما ناگهان اواسط پروژه طوفان ۲ ورق برگشت و به دستور شورای عالی امنیت ملی بالگردهای طوفان ۲ به هوافضای سپاه تحویل داده شد.

برترین بالگرد جهان (از نظر میلیتاری در پارسی) بدلیل سنسورهای بروز و تنوع تسلیحاتی و چابکی بیشتر افعی viper یا همان زولوکبرا هست و پس از آن آپاچی گاردین AH-64E.

میلیتاری در پارسی**@militaryinpersian

*🇷🇺 & 🇮🇳*

تولید آکا-۲۰۳ تحت لیسانس کلاشنیکف در هند!

مسلسل تهاجمی آکا-۲۰۳ جایگزین
اسلحه سازمانی پیاده نظام هند (INSAS) خواهد شد،اسلحه سازمانی هند از سال ۱۹۹۶ مورد استفاده قرار گرفته است اما به دلیل مشکلاتی مانند گیر کردن و گرم شدن بیش از حد مورد اطمینان نیست مثلا یکی از مشکلات این سلاح این است که خشاب های پلاستیکی اش در سرمای مرگبار هیمالیا ترک میخورد.

هیئت مدیره کارخانه تولید کالاهای هند اکثریت ۵۰/۵ درصد از سهام مشترک Indo-Russia Rifles Private Limited را در اختیار خواهد داشت. گروه کلاشنیکف ۴۲ درصد سهم خواهد داشت و Rosoboronexport متعلق به دولت ۷/۵ درصد باقی مانده را در اختیار خواهد داشت.

کارخانه ساخت وسایل نظامی کروا در اوتارا پرادش که سال گذشته توسط نخست وزیر نارندرا مودی افتتاح شد، مهمات ۳۹×۷/۶۲ میلیمتر را تولید میکند.

هزینه این تفنگ با احتساب انتقال فناوری و صدور مجوز در حدود ۱۰۲۲ دلار آمریکا (۷۵۰۰۰ روپیه) خواهد بود. سال گذشته ارتش طی یک فرآیند سریع ۷۲۰۰۰ اسلحه از اسلحه ساز آمریکایی SIG Sauer خریداری کرد. طبق روزنامه اقتصادی بار هند ، هزینه واحد تفنگ تهاجمی ساخت آمریکا در حدود ۱۲۱۸ دلار (۸۹۰۰۰ روپیه) بود. آکا-۲۰۳ بومی تولید شده دارای یک قبضه ارگونومیک است که کاملاً از دست کاربر تقلید می کند. ریل های سراسری پیکاتینی امکان نصب دوربین های حرارتی و دید در شب ،  لیزری و غیره را دارند. یک نارنجک انداز ۴۰ میلیمتری ساخت هند می تواند در زیر لوله قرار گیرد.

ژنرال مانوج موکوند ناراوانه ، فرمانده ارتش اخیراً گفت که قرارداد نهایی با روسیه قرار است به زودی امضا شود.

میلیتاری در پارسی**
@militaryinpersian

*🇺🇸*
سوخترسان وفادار!

استراتوتانکر بر اساس بوئینگ ۷۰۷ توسعه یافته است.
این هیولا میتواند با بوم ۳۴۰۰لیتر در  دقیقه به بمب افکن ها و با شلنگ تا ۱۴۰۰ لیتر بر دقیقه به جنگنده ها سوخترسانی کند.

استراتوتانکرهای امروزی با نسخه های دیروزی تفاوت های بسیاری دارند.
از جمله ارتقای موتورهای نسخه مختلف استراتوتانکر و ارتقاهای اویونیکی و... باعث شد این پرنده وفادار به آمریکا و ناتو همچنان بخدمتش ادامه دهد.

بزرگترین برنامه ارتقا این پرنده مربوط به نیروی هوایی و تعویض موتورهای قدیمی J-57 با موتورهای CFM-56 میباشد که این برنامه ارتقا شامل بیش از ۵۰۰ فروند میشد یعنی سرجمع ۲۰۰۰ موتور جمع آوری و ۲۰۰۰ موتور جدید جایگزین شد!
موتورهای جدید CFM-56 دو برابر نسخه قبلی قدرت داشتند که بسیار برای این غول فوق العاده بود.

همچنین ۵۰ درصد به برعملیاتی اضافه شد و سوخت قابل تحویل یک چهارم بیشتر شد.
پرنده دو برابر قبل ساکت تر شده بود و آلودگی کمتری ایجاد میکرد هزینه پروازها نیز تا یک چهارم کاهش یافت.
این هیولا در ابتدا فقط برای سوخترسانی به بمب افکن های راهبردی بی-۵۲ در جریان جنگ ویتنام طراحی و ساخته شد اما با گذر زمان فانتوم ها در طول جنگ از این هواپیما سوختگیری کردند و تبدیل به یک هواپیمای کارآمد و وفادار شد.

این هیولا سوخترسان اصلی آمریکاست اما بدلیل گذشت زمان هواپیماها پیر شده اند و نیاز به جایگزین کردن دارند نیروی هوایی قرار بود تمامی ناوگان استراتو تانکر را با KC-46 پگاسوس که براساس بوئینگ ۷۶۷ توسعه یافته است جایگزین کند اما بدلیل گرانقیمت بودن این هواپیما عملی نخواهد شد و پگاسوس جایگزین سوخترسان های KC-10 اکستندر خواهند شد.
بنابراین نیروی هوایی تحت برنامه ای جدید نیاز به یک جایگزین مقرون به صرفه طبق هواپیماهای مسافری یا ترابری موجود برای این هیولا را اعلام کرده است.

میلیتاری در پارسی**
@militaryinpersian

*🇸🇪*
پرنده پرتوان سوئد

سطح مقطع راداری:
باند A و D
از جلو: ۱/۴ متر مربع
از اطراف: ۲ متر مربع
از عقب: ۱/۷ متر مربع
باند E و M
از ج: ۰/۶۳ متر مربع
از اط: ۰/۸۰ متر مربع
از پ: ۰/۷۴ متر مربع
پیشران: ۱ توربوفن F414-GE-400
حداکثر سرعت: ۲ ماخ
سرعت کروز: ۰/۹۳ ماخ
نسبت رانش بر وزن: ۰/۸۸
سنسورها:
رادار: مارک ۴ آرایه فازی فعال  PS-05A با برد ۲۰۰ کیلومتر بر ضد (۲ متر مربع)
غلاف جنگال تدافعی تکنولوژی دهه ۹۰ میلادی
گیرنده های هشدار دهنده رادار: برد ۲۰۰ کیلومتر BOW-21
گابین دیجیتال و شبکه محور با نماشگر هلمت

یاس-۳۹ گریپن با هزینه‌ای نسبتا کم و مقرون بصرفه بسیار منعطف بوده و میزان آمادگی عملیاتی بالایی دارد.
هزینه پرواز پایین هر سورتی این جنگنده نسل چهارونیمی آنرا تبدیل به یک رقیب برای جنگنده‌ای گرانقیمت چون رافال و تایفون در سطح بین الملل کرده است.

شرکت ساب از دهه های پیش همواره طرح‌های خود را توسعه داده و پیشرفت چشمگیری کرده است.
نیروی هوایی سوئد با سفارش و تحویل نسخه های پیشرفته NG اویونیک و رادار پیشرفته را بر مانورپذیری و چابکی فوق العاده بالا ترجیح داد در نسخه NG گریپن مجهز به رادار آرایه فازی فعال شده است و موتور جدید و بهینه تر F-414-GE-400 را دریافت کرده (ارتقای موتور بدلیل ارتقای جزئی بال و بدنه و افزایش حدود هزارکیلوگرم وزن نسبت به نسخه های پیشین لازم بود) ( در نسخه اولیه C موتور F-404 نصب بود) اویونیک پیشرفته تری دارد و توان حمل و بکارگیری بمبهای قطر کوچک دور ایستای GBU-39 را داراست.

گریپن رقیب خطرناکی برای سوخو ۲۷ و سوخو ۳۰های روسیه در بالتیک محسوب میشود شبکه محور است و تعمیر و نگهداری بسیار کم هزینه و آسانی نسبت به رقبا دارد و با سطح مقطع کم و قابل قبولش در دنیای امروزی پدافندهای موشکی حرفی برای گفتن دارد.

میلیتاری در پارسی**

@militaryinpersian