پخش نداریم یا نمی‌شود؟

گرگانی‌ها برای چندمین بار در طول بازی‌های باشگاههای غرب آسیا، پخش رقابت‌های تیم شهرداری را از مسئولین صداوسیما و فدراسیون مطالبه کردند.
دفعات قبلی که نتیجه‌بخش نبود و انگار شهرداری بیرون و بازی داخل خانه، غریبه است.
حالا باز برای چندمین بار پخش بازی فرداشب این تیم مقابل نماینده عراق تقاضا شده است.

ریاست محترم فدراسیون بسکتبال و مدیران محترم شبکه ورزش سیما

با سلام و تحیت

ضمن تبریک سال نو به عرض می‌رسانیم، همانطور که مستحضر هستید تیم بسکتبال شهرداری گرگان تنها نماینده کشورمون فردا پنج شنبه در یک بازی حساس از مرحله نیمه نهایی سوپر لیگ باشگاههای غرب آسیا در تالار بسکتبال آزادی میزبان تیم الشرطه عراق است متأسفانه تا به این لحظه قرار نیست این بازی از شبکه ملی پخش شود.

بازی تیم بسکتبال شهرداری گرگان تنها نماینده کشورمون در مسابقات باشگاههای غرب آسیا با وجود هواداران فراوان و حضور در مرحله نیمه نهایی آسیا از آن شبکه‌ به‌صورت مستقیم پخش نمی‌شود. به نظر پوشش ندادن دیدارهای تیم پرطرفدار شهرداری گرگان منصفانه و عادلانه نیست. از شما دوستان گرامی خواهشمندیم زمینه پخش مستقیم دیدار این تیم را از مرحله نیمه نهایی باشگاههای غرب آسیا فراهم آورید.

از همکاری شما عزیزان کمال تشکر را داریم.

انجمن هواداران بسکتبال بانوان گرگان 🦅

@Kavoshbasketball

بازیِ سفارش شده‌ها

اسامی بازیکنان تیم‌های ۳×۳ ایران برای شرکت در کاپ آسیا ۲۰۲۴ در حالی اعلام شد که در آخرین لحظات نام #معصومه_اسماعیل‌زاده از فهرست حذف و #مهلا_عابدی جایگزین شد.

تیم‌های بسکتبال سه نفره مردان و زنان ایران از پس‌فردا در رقابت‌های کاپ آسیا ۲۰۲۴ به میزبانی سنگاپور شرکت می‌کنند.

احسان دلیرزهان، محمدمهدی رحیمی، مجید رحیمیان، متین آقاجانپور ، مهلا عابدی، فرناز خدامرادی، نگین رسولی‌پور و فائزه شهریاری اعضای تیم‌های ایران هستند.

در این فهرست، و در تیم مردان نفرات باتجربه‌تری داریم که سه نفر آن بارها در ۳×۳ بازی کردند. در خانم‌ها، مهلا عابدی و فرناز خدامرادی ملی‌پوشان جوان بسکتبال، برای نخستین بار روانه‌ی کاپ آسیا می‌شوند اما شهریاری و نگین رسولی‌پور در ۷-۶ سال گذشته تجربه‌ی بیشتری در ۳×۳ دارند.

لوکا رامیرز کاروالیو مدیر فنی، سعیده علی و محمد سیستانی مربیان همراه هستند.

مربیان در بسکتبال سه‌نفره حق همراهی و هدایت تیم‌شان را در موقع مسابقه ندارند. با وجود این انتقادات زیادی به نحوه‌ی انتخاب مربی بانوان وارد است.
سعیده علی طی دو سال گذشته هیچ فعالیتی در بسکتبال و ۳×۳ نداشت و به انگلیس مهاجرت کرده است اما فدراسیون بسکتبال وی را به عنوان مربی برگزید.

همچنین معصومه اسماعیل‌زاده در آخرین ساعات اعلام فهرست نهایی کنار گذاشته شد. در حالی که فدراسیون پیش از این نام این بازیکن را به فیبا داده بود.

بازی‌های ۳×۳ کاپ آسیا از ۹ فروردین آغاز می‌شود و تیم‌های ایران برای راهیابی به جدول اصلی ابتدا باید در رقابت‌های انتخابی شرکت کنند.

از سال ۲۰۱۳ که یک مدال برنز نصیب سه‌نفره ایران شد تا دوره قبلی (۲۰۲۳) تیم‌های ایرانی مؤفق به کسب مدال در این رقابت‌ها نشدند.

این در حالی است که اداره بسکتبال سه‌نفره در ایران به شدت مورد انتقاد بوده و این ورزش به «بازی سفارش‌ شده‌ها» مشهور است.
معمولاً هر دوره اعضای کادر فنی یا تعدادی بازیکن با سفارش این و آن برگزیده می‌شوند.

نفرات ۳×۳ همان نفرات ملی‌پوش بسکتبال هستند که هر دوره موقع مسابقات کاپ آسیا یا کاپ جهانی توسط فدراسیون بسکتبال انتخاب می‌شوند. این در حالی است که لیگ‌های فصلی سه‌نفره با ورودی تعداد پرشمار تیم‌های ۳×۳ برگزار شده است اما انتخاب ملی‌پوشان بسکتبال نشان می‌دهد لیگ‌های فصلی و ملی ۳×۳ حرکت یا خروجی خاصی به جز هزینه‌تراشی برای استان‌ها ندارد.

@Kavoshbasketball

نظریه مدیریت میمونی در فدراسیون بسکتبال

✍️سایت چهل

در مبحث مدیریت، نظریه ای وجود دارد به نام مدیریت میمونی. منظور از مدیریت میمونی چیست؟
سازمان های زیادی در حال فعالیت هستند که طبق این نظریه پیش می روند و یکی از عللی که باعث می شود درجا بزنند و یا پیشرفتی در کار حاصل نشود، مدیریت میمونی است.

در سال ۱۹۷۴، در دانشگاه هاروارد نظریه مدیریت میمونی ( Monkey Management Theory) مطرح شد. ویلیام آنکن و دونالد واس، مقاله ای با عنوان ( چه کسی میمون دارد؟) را نوشتند. در این مقاله از سازمانی صحبت کردند که پرسنلشان، کارها و مشکلات را مانند میمون روی دوش مدیر می اندازند و یا مدیر به گونه ای برخورد می کند که کارمندان به صورت اتوماتیک، میمون ها را در اختیار مدیر سازمان قرار دهند و در نهایت هم سبب می شود کارمندان سازمان به این رویه عادت کنند.

مدیران به داشتن این میمون ها علاقه زیادی دارند و حل مشکلات کارمندان را بر عهده می گیرند و بدین ترتیب مشکل از شانه کارمند به مدیر منتقل می شود و اگر در روز، چند بار این اتفاق صورت گیرد مدیر سازمان از انجام وظایف خود باز می ماند و نمی تواند روی کارهای خود تمرکز کند بنابراین شاهد کارکرد پایین کارمندان و همچنین سازمان خواهیم بود که در نهایت هم، سازمان نمی تواند به اهدافی که برای خود تعیین کرده است،برسد.

نظریه مدیریت میمونی به دو صورت است:

-کارمندان سازمان، خودشان به مدیر مراجعه و مشکلاتشان را حواله ی مدیر می کنند.

– مدیر سازمان، به صورت خود جوش، وارد مسائل و مشکلات کارمندان می شود و در پی حل کردن آن است و چون تخصص و آگاهی در هر قسمتی از سازمان ندارد، مشکلات دو چندان می شود.

یکی از دلایلی که باعث می شود فدراسیون بسکتبال عملکرد پایینی داشته باشد این است که طبق نظریه مدیریت میمونی پیش می رود و در پی آن است که بر همه کمیته ها،تیم های ملی، تیم های باشگاهی و … احاطه داشته باشد و مشکلاتشان را حل وفصل کند که در آخر هم مشکلات و مسائل نه تنها حل نمی شود بلکه دو برابر و پررنگ تر از قبل هم می شود. و در کل مدیر سازمان طبق نظریه مدیریت میمونی نمی تواند به صورت صحیح روی کارهای خود تمرکز کند و از هدف اصلی خود که رهبری سازمان است باز می ماند.

رسانه تخصصی بسکتبال زنان چهل

https://cheheldaghigheh.ir/chehel1771

@Kavoshbasketball

https://www.irbasketball.com/adam-silver/

«برخی مربیان احساس می‌کنند ما از جهاتی توانایی بازیکنان دفاعی را برای بازی دفاعی، حداقل به روشی که در این لیگ انجام می‌شد، مختل کرده‌ایم. دوره‌ای در این لیگ وجود داشت که مردم فکر می‌کردند بازی بیش از حد فیزیکی شده است و ما بخشی از زیبایی‌شناسی را از بازی گرفته‌ایم. من یکی از آن افرادی بودم که در دهه 90 چنین احساسی داشتم» / آدام سیلور

@Kavoshbasketball

خانه بسکتبال ایران

نگرانی NBA از «بیشتر» شدن «حمله» ⋆ خانه بسکتبال ایران

همه چیز رضایت‌بخش به نظر می‌رسد اما با حفظ تعادل.

شما نوشته‌اید...

با سلام و احترام
من تمام مطالب رو به دقت می‌خونم و خوشحالم شما به دقت و موشکافانه آنالیز می‌کنید.
یکی از گلایه‌های من از این فدارسیون نحوه استعدادیابی بسیار بی‌منطق و بی‌درایت‌شونه چرا که مسئول استعدادیابی به تنهایی در جایگاه تماشاگران نشسته و به بازی نگاه میکنه و دنبال استعداد هست!

بازیکن متولد ۱۳۹۱ با قد یک و هشتاد خط می‌خوره در شرایطی که به گفته مسئول استعدادیابی اصلا مهم نیست چی بلده فقط قد داشته باشه تا پرورش بدن برای آینده بسکتبال.

بعد همین بازیکن دربیل و شوت و سه گام رو به خوبی اجرا کرده دیده نشد اونطرف بازیکن با قد یک و ۴۰ رو که هیچکدوم از این فاکتورها رو نداره انتخاب می‌کنه.
اولیا اعتراض می‌کنن و بهشون جواب میدن شما فنی نیستین ...

اولیایی که ۲۰ سال بسکتبال بازی کرده حداقل فنون اولیه و پیش پا افتاده بسکتبال رو از اون استعدادیاب بهتر بلده ....
یعنی همه چیز با سفارش ....

این مشتی است نمونه خروار .
در انتخاب بازیکنان زیر ۱۶ و زیر ۱۸ سال، بازیکن شهرستان مورد توجه قرار می‌گیره و در سه جلسه تمرین مربی ایرادات و فاکتورهایی رو که این بازیکن نیاز داشته بهش گفته تا تمرین بعدی رفع کنه. در کمال ناباوری لیست ارائه شده چندین نفر از مرکز استان بوده.

سوال اینه اگه انتخاب‌ها از قبل شده چرا وقت مربیان گرفته میشه تا دختران شون رو با این هزینه‌های گزاف به بدنسازی و تمرینات اختصاصی بفرستن چون لیست تیم‌ها از قبل تعیین شده. لااقل برای بقیه تمرینات یکسان بذارن.

از طرفی فدراسیون محترم به فکر ارائه کارت‌های سبز و زرد و آبی هست آیا اینا به علم مربی اضافه می‌کنه؟
‌ کاش بجای این کار کلینک‌های مفید می‌گذاشتن و از مربیان تراز اول استفاده می‌کردند تا دانش مربی‌های دیگه بالا بره و این‌ها میشدن امتیاز تمدید کارت.

@Kavoshbasketball

لباس گنده‌ی رکورددار ناکامی

#جواد_داوری در مصاحبه‌ای از «جا»های افرادی که خودش برای آنها دست و پا کرده دفاع کرد.
مثلاً سرمربی سابق تیم نوجوانان که با این تیم هشتم آسیا شد و ما افتخار باخت به هند را در این مسابقات پیدا کردیم، الان در «جا»ی سرپرستی تیم ملی بسکتبال قرار گرفت.
جواد گفت ناکامی تیم نوجوانان را فراموش کنیم تا از حضور سرپرست جدید در تیم ملی لذت ببریم.

همچنین جواد داوری از مدیر اجرایی تیم ملی دفاع کرد. فردی که از همان دوره اول انتخابش به این سمت توسط جواد داوری، انتقادات زیادی به این «جا»یش بود.

به نظرم زیاد نباید به انتخاب‌ها و انتصابات جواد و تعیین «جا»ی افراد به داوری گیر داد. بین «جا» و «جایگاه» تفاوت از زمین تا آسمان است‌ حالا جایگاه‌شون نیست اما جا داد بهشون دیگه.

اینا رو ول کنیم. اول ببینیم خود ِ جواد در اندازه‌ی این جایگاه ریاست فدراسیون بسکتبال هست که بهش دادند؟ به زور «جا»ش دادند؟ چطور «جا»ش دادند؟

تا امروز که ریاستش نزدیک است تا دو سال را تمام کند، حدود ۴۰ تغییر و جابه‌جایی در سطح بخش‌های میانی و کمیته‌های فدراسیون داشت.
بی‌ثباتی مطلق.
همچنین در ۱۷ سال گذشته، جواد داوری در شکست و ناکامی تمام رده‌های ملی رکورد زد.

بسکتبال ایران در بیش از ۲۰ رویداد بین‌المللی طی ۱۸ ماه از این ۲۴ ماه ناکام بود. تازه این‌ها به غیر از رفتارهای ریاکارانه و عدم صداقت در تصمیم‌گیری‌ها و نشاندن افراد در جاهایی است که «جا»شون نیست و در این مدت به ریشه بسکتبال آسیب غیر قابل جبران زد.

عاقل را یک اشاره بس است.
خب. با همین اشاره آیا لباس ریاست به تن جواد داوری گنده نیست؟
به نظرم که اصلاً داره زار می‌زنه تو تنش.

@Kavoshbasketball

شیب نزولی بسکتبال، کمی نزدیک به یک دهه ادامه دارد و ظرفیت‌های به حداقل رسیده از سؤمدیریت تا امروز امتداد یافت و همچنان بر بسکتبال ایران سایه انداخته است...بسکتبالی که در تاریخ خود همواره با نخبگان و پدیده‌های خاص، مسیر متفاوتی از مؤفقیت‌ها و دستاوردهای ورزشی را پیش روی جامعه ترسیم کرده‌ است.

... پس زنده‌باد تجمیع نخبگان و با امید به ظهور نخبگان آینده در بسکتبال ایران.

محمود مشحون؛ رئیسی برخوردار از موهبت «تجمیع نخبگان»

✍️افشین رضاپور

نخبگان و پدیده‌های خاص در تاریخ ورزش ایران، همواره مسیر متفاوتی از مؤفقیت‌ها و دستاوردهای ورزشی را پیش روی جامعه ترسیم کرده‌اند.

«تجمیع نخبگان» در هر برهه‌ای در ورزش ما، نتایج درخور توجه داشته که بسیاری افراد شامل؛ وزرا، رؤسا، مدیران ورزشی و ... در سایه‌ی هنرآفرینی پدیده‌های خاص رشته‌های مختلف ورزش در میدان‌های ملی و بین‌المللی سال‌ها غنوده‌اند.

تاریخ ورزش ایران، مملو از این ستارگان و ورزشکاران با نبوغ است که بعد از طی مقدمات و آموزه‌های بنیادی تحت تعالیم مربیان - گاه سنتی - یا به سبب گسترش افراد تحصیلکرده در حوزه‌ی فنی و بهره‌مندی از مربیان خارجی، در عرصه‌های گوناگون درخشیده‌اند.
تجمیع نخبگان در بسکتبال که به دوران «نسل طلایی» در بسکتبال ایران معروف است، بین سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۶، درست در سال‌های ریاست محمود مشحون در فدراسیون بسکتبال اتفاق افتاد که چنانچه خوب بنگریم؛ طی این سال‌ها از مسئولین سازمان تربیت بدنی و وزرای ورزش در ۳ دولت خاتمی - احمدی‌نژاد - روحاتی گرفته تا مسئولین کمیته ملی المپیک و ریاست فدراسیون بسکتبال و ... همه از موهبت تجمیع نخبگان بهره‌مند شدند.

آشنایی هر چند مختصری با ورزش ایران که ضابطه‌مندی ندارد، سیستماتیک نیست، برنامه‌ریزی و امکانات ندارد، بخش‌های بسیاری از منابع آن مدیریت نمی‌شود، ریخت و پاش و گاه هدررفت منابع مالی در آن به شکل سرمایه‌گذاری دیده می‌شود یا اتفاق‌محور است، کاملاً نقش تجمیع نخبگان در برهه‌هایی بین ظهور تا خداحافظی آنان از بازی ملی را نشان می‌دهد.

در امتداد خروج ستاره‌ها از ورزش، چون در مدیریت منابع، «رفتار حرفه‌ای» نداریم و قادر به ترسیم «افق روشن» و «اثرگذاری» بدون نیروی نخبه نیستیم، در مرحله‌ی تکرار و درجا زدن گرفتار می‌شویم که بازتولید آن به مرور زمان به «پسرفت» و «عقب افتادن از رقبا» می‌انجامد.

از این مرحله به بعد در رؤیای دستاورد گذشته (نتیجه‌ با تجمیع نخبگان)، بیشتر به نوعی «افسون» مبتلا می‌شویم.
مثل افسون‌زده‌ها به بازتولید و تکرار «القاب»، «توصیف‌ مشمئزکننده‌» با «ساخت دنیای خیالی از ورزش با متن‌های اغراق‌آمیز» علاقه‌مند می‌شویم اما چون نیک بنگریم؛ ورزش ایران همان پدیده‌ی متکی به بخت و اقبال و ورود و ظهور نخبگان است که با تجمیع آنان می‌توانیم در برهه‌هایی از تاریخ ورزش، حضور مقطعی در المپیک‌ها و جام‌های جهانی و قهرمانی‌ در آسیا را تجربه کنیم و جشن بگیریم.
هر چند این امر شامل بررسی «تغییرات بین‌المللی» هم می‌شود که میزان تأثیرگذاری برخی از این تغییرات در نتیجه‌گیری ورزش ایران، قابل انکار نیست.

محمود مشحون، پس از تحولات اجتماعی ایران با عبور از انقلاب - جنگ؛ در دو مقطع زمانی ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳ و ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۶، با تجمیع نخبگان روبرو شد. ابتدا دوره‌ای که سنگ بنای آن در فدراسیون «مقدسیان» (۱۳۶۴ - ۱۳۵۹)، گذاشته شد و در فدراسیون «بیگلری» با دانش «مجید توفیق» درهم‌آمیخت (پنجمی آسیا ۱۳۶۸) و منتهی به چهارمی آسیا در سال آخر فدراسیون «مشحون» (۱۳۷۲) شد که برای بسکتبال ایران تا آن زمان دستاورد بزرگی بود.
جهش بزرگ بسکتبال در دهه‌ی ۸۰، (دوره‌ی دوم ریاست مشحون)، پس از دوری ۸ ساله‌ی او از بسکتبال و به دنبال کار پایه‌ای که در فدراسیون «غضنفری» صورت گرفت، اتفاق افتاد. کار پایه‌ای آنچنان شاق و پیچیده هم نه اما به لحاظ اینکه تا پیش از آن، بسکتبال اردوهای مداوم چند ده نفری نوجوانان و جوانان نداشت، قابل توجه بود. همان‌ها هم در مقاطعی با «سن شناسنامه‌ای» تعدادی بازیکن، ثابت کرده بودند با انحصارطلبی و سرمایه‌ی غضنفری، به کار پایه‌ای در مفهوم سازندگی ٱن اعتماد چندانی ندارند.
یکی دیگر از میراث به جا مانده‌ی غضنفری، تورنمنت بین‌المللی «ورزش و ملت‌ها» بود که طی ۳ دوره‌ی سال‌های پایانی فدراسیون او، تأثیرگذاری و تأثیرپذیری مطلوبی به جا گذاشت.

طی این سال‌ها با تلفیق باتجربه‌ها و جوانان و «تجمیع نخبگان»؛ ترکیب حیرت‌انگیز بسکتبال ایران را برای دوره‌های متمادی به همراه داشت.
از این مرحله به بعد بسکتبال ایران به مثابه‌ی یک تیم دیده شد که قدرت و توانمندی در کسب مدال داشت اما در عوض، اقدام جدی در رشد متوازن بسکتبال صورت نپذیرفت.

در این بین، مهمترین نقش محمود مشحون، بکارگیری یکی دو مربی خارجی بود که در کنار گسترش افراد تحصیلکرده‌ی بسکتبال در آن سال‌ها همچنین شرکت در رویدادهای بین‌المللی قبل از المپیک ۲۰۰۸، نقاط روشنی داشت و بر داشته‌های فنی بازیکنان نخبه‌ی ما افزود.
نخبگان بعدی در اواخر دهه‌ی ۸۰ اضافه شدند اما درست زمانی که از تعداد پدیده‌های خاص در تجمیع نخبگان در دهه‌ی ۹۰ کاسته‌ می‌شد، آثار بسکتبال رو به افول رفته و بدون نشاط و سرزندگی در بسکتبال ایران نیز نمایان شد.

تو را عَلَم کرده‌اند فکر کرده‌ای عَلَم شده‌ای...

✍️افشین رضاپور

بسکتبال «نا»ی ایستادن ندارد. بسکتبال نقش بر زمین شده عینهو نعشی که هر جماعتی از راه می‌رسد، توان برداشتنش را از روی زمین ندارد. یک قربانی ِ چند سویه و گرفتار در دام رابطه‌های پنهان و آشکار بین تنی چند از افرادی که هر دوره با چسب دوقلو به بسکتبال چسبیده‌اند و برای رسیدن به مقاصد شخصی خود، منفعت جمعی بسکتبال را نادیده گرفتند.

سال به سال دریغ از پارسال،
رؤیای انتخاباتی که خوشایند و دربرگیرنده‌ی همه‌ی افراد و اقشار بسکتبال با هر طرز فکری باشد،
افرادی که بدون هیچ‌گونه خط مشی و اساس و حساب و کتابی دائم بر طبل توخالی تحول و تغییر می‌کوبند و از سویی سکوت، بی‌تفاوتی یا نسیان بزرگان بسکتبال، و دهها مورد دیگر از نارسایی‌ها و کمبودها در میان انبوهی از ادعاهای واهی و بی اثر؛ به کابوس بزرگی بدل شده که دست‌ها سست و پاها لرزانتر از همیشه برای از روی زمین برداشتن بسکتبال، ناتوانند...

به یاد بیاوریم روزگاری را که به لطف استعدادهای درخشان و تلاش جوانان در مجموعه‌ای هماهنگ از خواستن‌ها و توانستن‌ها، بسکتبال‌مان رو پا بود.
همه، از مربی جوان و جویای نام گرفته تا مربی با تجربه و شناخته شده، از کار در رده‌های پایه تا بزرگسالان، سنگ‌های موقعیت‌های بین‌المللی بسکتبال ایران را روی هم می‌گذاشتند تا از گزند پرتاب‌های رقبای خارجی در امان باشد. سنگ‌ها دژی مستحکم ساخت و بسکتبال ایران در ارتفاع حرکت اجتماعی خود بسوی بالندگی اوج گرفت
و سال‌ها وجاهت جهانی یافت.

امروز اما در پیِ گام‌هایی که به زمین می‌خورند، نشانی از جایگاهی را که به دست آورده‌ایم نمی‌بینیم. این گام‌های سنگین با منافع عده‌ای که هر دوره تکرار می‌شوند، سنگین‌تر شده و ارمغان تاریکی از گرد و غبار ِ دروغ و نفاق و چنددستگی‌ها دارد که چشمان‌مان را بسته، راه عبور از مسیر مشکلات خودساخته و خود در آن گرفتار شذه را سلب کرده است.

امروز سلاح داخلی‌ها در رویارویی با هم، تیزتر و بُراتر از حریفان خارجی‌ست. امروز تیم‌های ما به رویداد بین‌المللی نرفته، در موطن خویش می‌بازند!

فدراسیون‌نشینان در موقعیت تازه‌ای که می‌یابند یا دور ِ خودشان با بیرون از فدراسیون دیوار می‌کشند و یا «... که رستم یلی بود در سیستان» توهم می‌زنند و ادعای پوچ و بی‌مصرف تغییر ساختار یک شبه دارند!

یک درد بسکتبال التیام نیافته، درد دیگری روی پیکر نحیف آن می‌افتد. هر دوره‌ی چهار ساله یکسری‌ها بر سر سفره‌اش با لقمه‌های چرب و نرم نشستند اما به پایان دوره‌ی رئیس قبلی نرسیده، کاسه‌ی گدایی‌شان را جلوی رئیس بعدی گرفتند! الان که الی ماشاالله از درآمدهای دلاری گرفته تا بساط قمار و شرط‌بندی سر آینده‌ی بسکتبال! خوان کوچک منافع فردی‌شان رنگین‌تر شده است.

به قول نادر ابراهیمی در کتاب آتش بدون دود، مردی که دیگران عَلَمش کرده‌اند، حالا خودش را عَلَم می‌بیند و دیگران را نمی‌بیند. خیال می‌کند وقتی به او رأی بدهند و لباس کدخدایی تن‌اش کنند، چیزی جز آنچه هست می‌شود، یعنی خیلی مردتر و عاقل‌تر.

بسکتبال روی زمین افتاده‌ است. یک مربی خارجی که نه، ۱۰ تا مربی خارجی هم بیایند، نمی‌توانند از روی زمین بلندش کنند. بسکتبال پر شده از کینه‌توزی، انتقام و از میدان به در کردن یکدیگر. مسابقه‌ای توأمان بین هر کسی که زودتر از «عدالت» عبور کرد. «انصاف» را از پای درآورد. تیغ به روی «شایستگی» کشید. مشکل بسکتبال از دست دادن این چیزهاست. مشکل بسکتبال در وهله‌ی اول اجتماعی است، فنی نیست‌ که بند کرده‌ایم به چهار تا بازیکن که چرا توپ‌شان نرفت یا مربی خارجی چرا تایم نگرفت و .... ما مفاهیم اجتماعی بسکتبال برای به هم پیوند خوردن‌‌ها و دست دوستی بسوی هم درازکردن‌ها را از دست داده‌ایم.
ما در بسکتبال از روی خیلی پله‌ها افتادیم که بحث فنی پایین‌تر است. از آن بالاترها که سال به سال می‌افتادیم پایین‌تر، خیلی چیزها را از دست داده‌ایم.

https://www.irbasketball.com/player-2/

خانه بسکتبال ایران

انگاره‌های الگوی «بازیکن خارجی» در بسکتبال ایران ⋆ خانه بسکتبال ایران

الگوی «بازیکن خارجی» در لیگ برتر ما نهادینه شده است اما آیا حضور این بازیکنان در بسکتبال ایران آن هم در طول یک دهه‌ی گذشته تأمین‌کننده اهداف الگوی بازیکن خارجی بود؟