لیلیوم ها پارت اولِ دیگوری تا جمعه آپ میشه، پس اینجارو زیاد کنید?

اگه تایپو داشت معذرت میخوام، بعدا میام درستش میکنم

​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​foreshadow : eighteen ?.

گفتن این برای خودمم زیاد جالب نیست چون دوست داشتم فورشدو رو تموم کنم ولی انگار این تیرگی هایی که روی روحم میرقصن، منو روز به روز بیشتر خسته میکنن. نمیدونم اصلا میتونم دوباره برگردم اینجا؟! به زندگی واقعی چی؟! میتونم برگردم بهش و واقعیتی که عذابم میده رو قبول کنم؟! نمیدونم. از هیچ چیزی آگاه نیستم، اما خوب میدونم که خیلی خستم. امیدوارم من رو ببخشید و فورشدو رو طوری که دوست دارید توی ذهنتون ادامه بدید و تمومش کنید. ممنونم که کنارم بودید، امیدوارم که روزی دوباره بتونم برگردم. مراقب خودتون باشید و آسیب نبینید?.

- دوست دارِ شما، لوانا

لیلیوم های عزیزم

شب بخیر لیلیوم های دوست داشتنی، خوب بخوابید.

فردا بیاید صحبت کنیم، دلتنگتون بودم.

"چقدر نامفهوم هستند انسان هایی که آسیب می‌زنند‌ اما تظاهر می‌کنند که آسیب دیده اند. بشر همین است،‌ فردی را مقصر دردی می‌بیند که عاملش نیست. بدون اهمیت به احترام آن مدت زمانی که بند های محبت به وجودشان وصل بود، همچو دشمنی دیرینه با یکدیگر برخورد می‌کنند،‌ گویا که فراموش کرده باشند هیچکس جز خود انسان نمی‌تواند اورا بهتر و حقیقی بشناسد."