👆👇

Bron: Petra Brekelmans Vdf Kuijpers op fb

Woke en inclusief, dé buzzwoorden van deze tijd. Het nieuwe evangelie. Het eindeloos herschrijven lijkt niet alleen toegestaan, maar zelfs verplicht. Wat is nu een beter paradepaardje van dit allesomvattende streven naar inclusiviteit dan... Sneeuwwitje, maar dan zwart? Want tja, ‘wit’ kan natuurlijk écht niet meer. De gebroeders Grimm zaten overduidelijk in een koloniaal complot om witheid te verheerlijken. Racisme in de sprookjeskast, al eeuwenlang! Dus ja, het sprookje moet worden herschreven, maar nu door de gebroeders Inclusiviteit en Diversiteit.

Dus hup, gooi die porseleinen huid en bloedrode lippen maar overboord, want ergens is vast een gekwetste minderheid die een wit meisje in de hoofdrol ziet als de personificatie van onderdrukking. Niets schreeuwt meer progressie dan het compleet herschrijven van de basis van een verhaal om een punt te maken.

En daarbij maakt het niet uit dat de naam van het personage letterlijk verwijst naar ‘huid zo wit als sneeuw’. Want inhoud? Ach, dat is zó ouderwets. Wat vooral telt is dat we laten zien hoe fantastisch vooruitstrevend we zijn. Logica is een luxe die we ons niet meer kunnen permitteren. Symboliek is passé, zolang we maar punten scoren op de schaal van deugdzaamheid.

Hoe moeten we haar dan nu noemen? Misschien ‘Ebbenzwartje’ of ‘Koolzwartje’? Nee, dat klinkt weer te offensief. Wat denk je van ‘Inclusiva’? Dat dekt tenminste de hele woke-lading. En die zeven kleine mannetjes? Die worden waarschijnlijk ‘de zeven diversiteitsconsultants,’ met minstens één vertegenwoordiger per minderheidsgroep, want anders is het natuurlijk niet eerlijk. Of zeven ‘individuen met unieke uitdagingen.’ Of nee, wacht, zeven genderneutrale levensadviseurs met een breed spectrum aan achtergronden. Diversiteit troef!

Of je nou wil of niet, de moraal wordt met een grote roze woke-hamer je brein ingeduwd: ‘Zie je wel hoe inclusief we zijn? Applaus graag.’

Inclusief zijn is mooi, maar wat schiet je ermee op als het ten koste gaat van integriteit en betekenis? Naar mijn idee lijkt het hele idee van inclusiviteit juist meer exclusief te werken dan wat dan ook. Door alles krampachtig aan te passen, creëer je toch geen gelijkheid, maar een spelletje waar niemand meer weet wat je nog wél of niet mag zeggen? Zwarte Piet mag niet meer zwart zijn, Sneeuwwitje mag niet meer wit zijn. Wat blijft er nog over van traditie, van verhalen, van context?

Ja, woorden hebben macht. Ze kunnen mensen op hun gemak stellen, maar ook kwetsen of marginaliseren. De juiste taal is heel belangrijk maar de intentie achter wat je zegt is net zo essentieel. Het helpt om met openheid en respect te communiceren. Het blijft in deze tijd echter een grote uitdaging om respectvol met elkaar om te gaan. En al helemaal zonder dat dit doorslaat naar een gevoel van betutteling of censuur.

Maar waar eindigt dit alles? Als zwarte Piet niet meer zwart mag zijn en Sneeuwwitje niet meer wit? Tradities, verhalen, context, allemaal verdampt in de kramp van politieke correctheid. Is dat echt progressie? Of gewoon een eindeloos toneelstuk waarin iedereen bang is voor de volgende cancelronde?

Als je zó bang moet zijn om niemand te beledigen, ben je dan werkelijk inclusief, of gewoon een marionet in een eindeloos politiek correct toneelstuk?

Blijf alert, blijf kritisch.

Petra ❤️

FB Live van Alice en Desta bij de rechtbank. (26-8-2024)

https://www.facebook.com/share/v/QWzAVsPRdQrLeL6J/

Facebook

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.