این یقینِ تنها:
زوال و سپس جوانه‌ها

زمان‌هایی که گل باز می‌شود و سپس خود را می‌بندد

پیکها
که از دوردست می‌رسند
و می‌گذرند

یادگار یک نور که تاریکی را یکبار شکافت

#سیروس_آتابای
برگردانِ #بیژن_الهی

.

و سکوت تو
یادم می دهد
چگونه با دهان به هم سنگ بزنیم...!

#ریحانه_جهانی

〇🌿
🔺گفت‌وگوی #سمیه‌_امینی‌راد با
#ابوالفضل_پاشا در خصوص شعر
#هفتاد در روزنامه‌ی آرمان ملی که در تاریخ ۱۴۰۳/۰۷/۲۵ منتشر گردید.

#کانال_شعر_هفتاد
〇🌿🆔 @haftadpoet‌

برای: او
×××
گیاهخوار
نوشته‌ی: هان کانگ
مترجم: مرضیه سادات هاشمی پور
×××
https://t.me/zanyarsalimi_official

برای: او
×××
کتاب سپید
نوشته‌ی: هان کانگ
مترجم: مژگان رنجبر
×××
https://t.me/zanyarsalimi_official

جایزه نوبل ادبیات ۲۰۲۴ به هان کانگ، نویسنده اهل کره جنوبی تعلق گرفت.

کتاب سفید و گیاهخوار از هان کانگ

پانزدهمین جلسه ادبی ریرا رونمایی بیداد موریانه ها
و پرونده شعری فیروزه میزانی
ارایه سمیه امینی راد

به خاک می رود
سهل
آن سان که رویید
هزار گل می درد گریبانش
غنچه
اه، ای انحنای آبی بالا
بنفشه ها
در خطوط بسته ی باغ
ما در حباب عصر تابستان
تشنه ایم
کاش کسی سیراب مان کند
از آب، عشق
منتظریم
تا عبور ابر
مدهوش مان کند.

#فیروزه_میزانی

خانه را نمی یابم
و خاکسترم را
که نام معابر و میدان ها را
می داند
همسایگانم را
پیش از آنکه رفته باشم

آن دورتر
که سایه هایی
مرا احاطه می کردند
نامِ قدیمی ام را
خاک می بلعد
و بذرهای رسیده ام را
دهان های دیگری

آیا
صورتكم را ربوده اند
آنگونه که اتاق ها و گنجه ها را؟

از چیست
می پرد رنگ گذشته یِ آن در
و آفتابی مچاله
پرتاب می کند
پای حیرتم؟
--شاید
شاید کسی مرا می شناسد
یا
لاشه ام را
از چکاد قناره ای می پاید
تا در محله ای بی نام
پاشنه اش را
به نیش کشد
اما
من او را نشناخته بوده ام --
همسایگانم
از راه ها رگ بریده اند
و با سایه های درهمشان
دور می شدند
من
در چروک تکه هام می مانم
یا
نامیدنم را کسی خواهد آمد؟
آن دورتر
که بوریایی
بازوانش را گشوده است
نیمرخم
از نسیمی مفقود
بیدار می شود
-- شاید
شاید خاکسترم
از معابر و میدان ها می گذرد
تا خانه ام
نام قدیمی ام
با گذشتگانی
هویتش را دریابند --
تنها
تنها همین نسیم
که بالِ شکسته اش را
در خاشاک می جوید
عرصه ام را
فراخ تر می کند!

#فیروزه_میزانی