د خوښې کس🥀

له لاسه ورکول هغه زخم دی💔

چې ټپ يې د ژوند تر پايه نه
جوړېږي
🩷🥀🖇️

┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈
🍁مجروح🍁

**خبر اوسئ هر څه چی ڪرار ، ڪرار ختميږي د بېرته راګرځېدو امڪان یې نشته . . !!

ژوند ،
    میـنه ،
       ملگرتيا ،
           ګرانښت ،
                 حوصله ،
                      احترام**

┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈
🍁مجروح🍁

**د بریالیو خلگو نښي:

● غــرور نه لـــري ،
● مسؤلیت پېژني ،
● عفــوه ڪـــوی ،
● او بخښنه غواړي!**

┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~🍃🌸🌺🍃~✾┈
🍁مجروح🍁

مننه مې وکړۀ، بیا مې ورته وویل: اوس مې نه دي په کار، چې اړتیا شي؛ نو را اخلم یې.
مکسد شرم به نه کوې یې ووې او اړیکه مو پرې کړۀ.
ټوله ورځ په کور کې وم، د مور مې تبه ختمه شوي وه او حالت یې عادي و.
د شپې چې د څنګ کوټې ته لاړم؛ نو د تبسم پاتې لیک مې د لوستو لپاره راواخیست.
تر بیا ښې چارې

┈✾~????~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~????~✾┈
?مجروح?

د طب محصله:
ناول طب مخصله
لیکوال عبید ژوند
#نشرونکی_مجروح
دوه دېرشمه برخه!

تاته د تبسم (نرسې) ځانګړی لیک·
بیا یې داسې لیکلی وه: "سلامونه او نېکې هیلې.
خدای د وکړي، چې د ژوند شپې ورځې دې پخیر تېریږي.
نه پوهېږم له کومه ځایه او څنګه یې راپیل کړم؟
له کومې ورځې مې چې مور دې او ته لیدلي یئ؛ نو ویل به مې، کاش! موږ سره خپلوان/ مو کورونه سره نږدې وای.
ممکن دا خبرې به مې له زړه څخه وې، چې خدای قبولې کړې او تاسو زموږ ګاونډیان شوئ.
ستاسو راتګ ښار او بیا زموږ د کور څنګ ته که معجازه نه ده؛ خو ترې کمه به هم نه وي.
له هغه ورځې چې له مور سره روغتون ته راغلی وې، باور وکړۀ په ما ډېر ښه لګېږې، نه پوهېږم څه علت دی.
وخت ناوخت زنګ وکړم، ستا او د مور پوښتنه دې کوم.
اوس راته لکه د کورنۍ د غړو غوندې یئ او همداسې مې زړه درباندې خوږیږي.
زما یوه ترور په فامیليو کې اوسیږي، نن یې  لور زموږ کره راغلې ده، د طب محصله ده. هغې ته مې ستاسو د راتګ او ژوند کیسه وکړۀ، اوس وایي: ورځو، چې دا خو زه هم ووینم.
له ډېرې مودې راهیسې غواړم ځینې خبرې درته وکړم؛ خو نشم یې کولای.
تاته چې هر ځلې زنګ کوم؛ نو د همدې خبرو لپاره وي، مګر چې زنګ وکړم، خبرې راڅخه ورکې شي.
میاشتې وشوې، چې زه تاته د زړه خبرو ویلو جرات نشم کولای.
نن مې فکر ته راغلل، کومې خبرې چې په موبایل/ مخامخ نشي کېدای او سختې وي، باید د لیک په بڼه یې درورسوم.
حیرانه یم، چې زما په زړه کې ستا په اړه پټ احساس تاته څنګه بیان کړم؟
دا اوس هم یوازې خدای خبر دی، چې زه دغه خبرې څومره د زړه له درزا سره لیکم.
که خبر نه وې؛ خو ناخبره هم نه یې.
په ژوند کې د ځینو کارونو اختیار زموږ په واک کې نه وي. موږ که غواړو یا نه؛ خو زړه یې غواړي.
ما ددې ټولنې بد رواجونه له هر څه زیاته ځوروي، چې خدای ورکړی حق له انسانانو څخه اخلي.
دا څومره سخته ده، چې یو څوګ درته ګران وي؛ خو په ټولنه کې د شته محدودیتونو/ بد فرهنګ له امله یې په زړه کې ساتې او هېچاته ویلی نشې، ځکه قېمت یې مرګ او بدنامي ده.
زه ستا په اړه ډېر خوږ احساس لرم؛ خو ته به فکر کوې، چې زه مینه درسره لرم، هېڅکله نه.
دروازه خلاصه شوۀ، مشر ورور مې وه، لیک مې ژر ټول کړ او جېب ته مې واچوۀ. هغه وویل: د مور وضیعت ښه نه دی، یو ځل به ډاکټر ته لاړ شو.
ورخطا شوم، په بیړه له ځایه پورته شوم، د مور کوټې ته ورغلم، په تندي مې یې لاس کيښودۀ، سخته تبه یې وه.
ورته مې وویل: مورکې څنګه یې؟
خبرې یې نشوې کولای، د لاس په شاره یې پوه کړم، چې سر مې درد کوي.
مسر ورور مې له کوټې څخه په وتلو کې وویل: زه د موټر غم کوم، ته همدلته اوسۀ او د باندې ووت.
زه د مور تر څنګ په کټ کې کېناستم، کوچني ورور مې زیاته کړۀ: ما ورته ووې، چې کوټه کې کېنۀ، مزدیګر ناوخته ساړه کې یې جامې مینځلې.
ما چې خبره کوله، موبایل ته زنګ راغی، مشر ورور مې وه، ویل یې چې دروازه خلاصه کړئ.
میوند په بیړه ورغی، دروازه یې خلاصه کړۀ، موټر مخته راغی او په کوچني انګړ کې ودارېدۀ.
یوه لور ته زه او بل لور ته مې مشر ورور مور مو راپورته کړۀ، لاسونه مو یې په اوږو واچول او موټر ته مو یووړه.
کوچنی ورور مو کور کې پريښود او موږ د ډاکټر په روان حرکت وکړ.
هلته چې ورسیدو؛ نو ډاکټر ته مو وویل: د مور حالت مو خراب دی، له موټر نشي راښکته کېدای. د باندې راسره راووت او په موټر کې یې وکتله، بیا یې وویل: د تشویش وړ نه ده، لږ یې فشار ښکته شوی او تبه یې ده، ان شاءالله ښه به شي.
بېرته خپل ځای ته لاړ، دوه دانې ګولۍ یې راکړې، چې اوس دې یې وخوري او نور یې راته دوا ولیکله، بیا یې ووې: لږ یې چې تبه ارامه شي، پېچاري ورته وکړئ.
له څنګ دواخانې مو دوا واخیسته او بېرته کور ته راغلو.
مور مې په کټ کې څملاسته او موږ ناست وو.
شېبه په شېبه به مو یې حالت کاته، نیم ساعت وروسته خوب یوړوه.
لاس مې یې ونیوۀ، سوړ وه، تبه یې پرې شوي وه.
موږ هم هملته په توشکو وغځېدو.
سبا سهار مې مشر ورور اوبه ګرمې کړي وې او غږ یې وکړ.
مور مې له ځایه پورته شوۀ، ورته مې وویل: که نشې پورته کېدای؛ نو همدلته یې کټ کې وکړۀ.
ویل یې، نه اوس ښه یم.
لمونځونه مو وکړل. کوچني ورور ته مې ووې: ته پیالې ومینځه، زه به چای وکړم.
مشر ورور مې وویل: چای زه کوم، ته مور ته له  هټۍ (دوکان) څخه شیدې راوړۀ.
سمه ده مې وکړل او راووتم. د کوڅې په بر سر کې مې کورنۍ شیدې پیدا کړې او کور ته راغلم.
دوی چای کړی وه. شیدې مې ګرمې کړې او په مور مې غږ وکړ.
له چای څښلو وروسته مې د شرکت مالک ته زنګ وکړ، د مور له ناروغۍ مې ورته ووې او نن مې د پاتې کېدو اجازه واخیسته.
مالک وویل: سمه ده، کومه خبره نه ده، که پیسې/ موټر دې په کار وي؛ نو له دفتر یې درسره واخلۀ.

په بیړه یې له سر تاوو کړي ټوټه لرې کړه او د د صندوق په سر ایښي مېوې نه مې ورته درې دانې کیلې راوخیستې او ور مې کړې.
کوچنی ورور مې له ترموز سره کوټې ته راننوت.
ورته مې وویل: عابد (مشر ورور) چېرته دی؟
مور مې ووې: هغه په ډوډۍ پسې تللی دی.
میوند مور ته د چای پیاله ډکه کړۀ او په مېز یې ورته کیښودۀ.
لږ وروسته مو مشر ورور له ډوډۍ سره راغی. دسترخوان مو هوار کړ، مور مې کمپل له ځانه لرې کړۀ، ورته مې ووې: مورې، ته مه راکوزېږۀ، همدلته کټ کې به یې وخورې.
مګر ویې نه منلۀ، لاندې زموږ سره کېناسته.
ډوډۍ مو وخوړۀ، مور مې لمونځ وکړ او څملاسته.
د څنګ کوټې ته لاړم، د نرسې لیک مې راوخیست.
په سر کې یې غټ لیکلي وو:
تر بیا ښې چارې.

┈✾~????~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~????~✾┈
?مجروح?

تلاوت سره عقل
اودس سره شکل
او
لمونځ سره نسل پاکیږی.

┈✾~????~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~????~✾┈
?مجروح?

بيا دې نن دٙ سترګو رانجه تلې دې
بيا دې نن په څه پـــسې ژړلې دي

┈✾~????~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~????~✾┈
?مجروح?

‏لاس نـه مـې ونيـســـــه غــورځـيـــږم
پـه تـا بايللـي زړه مي ځاي ته نه راځينه

┈✾~????~✾┈

شخصی رابطه ☜☜☜☜☜☜☜☜⇓
@Majroh010

┈✾~????~✾┈
?مجروح?

د مازيګر سترګه په تلو ده

ورسره زه تر ګړنګونو ولوېدمه

☜☆★☆»ـــــــــــــــــــDrـــــــــــــــــــ???

❣ــ★::::★::::★:::::★:::::★::::★::::★ــ❣

❣::::Dr::::❣
❣:::عاکــف::