Is it 18 or is it bpd

فکر‌کنم هیجده سالگی خیلی سن عجیبیه، احساس تعلق نداشتن به هیچ خونه‌ای، هیچ آدمی، هیچ شهری و هیچ معشوقی، احساس پیری توی اوج جوون بودن و صفر و صدی زندگی رو جلو رفتن.

کاش درک کنم که بدنم دیگه داره فرسوده می‌شه و نمی‌تونم ۲۷۸۴۸۹۴۶۷ تا پاکت سیگار بکشم و الکل بخورم و انتظار داشته باشم چیزیم نشه

نمی‌دونم تنها شدم یا خودم خودمو تنها کردم، ولی در هرصورت دیگه احساس امنیتی نیست.

افسردگی بعد از وقت گذروندن با دوستات

نمی‌خوام امی واینهوس گوش بدم. نمی‌خوام فونتیک بخونم. نمی‌خوام توی چنلم چیزی بنویسم. نمی‌خوام بیدار باشم و شاید هم نمی‌خوام زنده باشم.

آهنگای بچه کونی