چرا هیئت هنر؟! ۱. خادم‌های هیئت هنر مرتب و تمیز و خوش اخلاقن. ? ۲. سخرانش آقای پناهیانه و این شب‌ها در مورد آزادی صحبت می‌کنه(بیشتر سیاسی صحبت می‌کنن)? ۳. شربت و چایی و دمنوش و غذا هم میدن. ? ۴. دکورشون خیلی قشنگ و هنریه.? ۵. محیط‌شون خیلی بزرگه و خوبه.…

حالا چرا هیئت هنر نه؟! روضه نمی‌خونن ?
دیر هم تموم می‌شه حتما باید با خانواده اومد ?

این سری می‌خوام برای هیئت هنر بنویسم که چرا باید بریم ? فعلا این شب‌ها رو از دست ندید تا من بیام قربون این هیئت برم.

البته اینا خیلی جون دارن. زن ایرانی نهایتا بتونه بیست دقیقه اینجوری عزاداری کنه.

دیروز رفتم مراسم عربا تازه فهمیدم عزاداری یعنی چی.
الحمدلله که ماهم لطمه‌زنت شدیم اباعبدالله.

سید بن طاووس در لهوف، تقریباً همه چیز رو کامل بیان کرده، اما وقتی به عصر عاشورا و اسارت می‌رسه؛ می‌گه«لا یحیط به قلمی.» یعنی قلمم دیگه نمی‌کشه...

این همون هایلایت‌هاس.

امروز یه پیج تو اینستا دیدم که برای یه سالن زیبایی بود.
داشتم هایلایت‌هاش رو می‌دیدم
یکی از هایلایت‌هاش احکام شرعی بود.
خیلی جالب بود برام :)
کامل توضیح داده بود و گفته بود که کاشت ناخن مانع هست و وضو و غسل رو باطل می‌کنه، اما عوضش می‌تونی با مانیکور ناخون‌هات رو مرتب و خوشگل کنی ^_^
یا مثلا گفته بود که بعضی مراجع اکستنشن رو مانع می‌دونن و برخی دیگه نه و حتما باید به مرجع خودتون رجوع کنید.
از صمیم قلب براشون دعا کردم که خداوند رزق و روزی‌شون رو بیشتر و بابرکت‌تر کنه.
چقدر قشنگه که هنوز آدم‌هایی هستن که به بهای ناچیزِ دنیا دین‌شون رو نمی‌فروشن.
خدا حفظشون کنه.

حالا برادرزاده‌اش کیه؟!
شیرین خانوم ?
اینجا رو چون شاپور خیلی خوشگل و ظریف و بوجی بوجی شیرین رو توصیف می‌کنه من یه توضیح کلی می‌دم بعد شعرها رو می‌ذارم خودتون بخونید و لذت ببرید.

پری‌دختی که قامتش کشیده‌اس
دندون‌هاش مثل صدفه
لباش مثل دو عقیقه
گیسوش کمند تاب‌داده‌اس
از افسونگری و چشمان سیاهش هم نگم برات که هر کسی رو سحر خودش می‌کنه
خنده‌هاش نمک دارن اونم نمکی که شیرینه ?
صورتش مثل ماهی هست که هیچ نقصی نداره
گردنش از گردن آهو قشنگ‌تره
انگشتاش قلمی هستن
ابروهاش هلالیه و امکان نداره کسی شیرین رو ببینه و براش جون نده
سر و زلفش از نازی و دلبری و لب و دهنش از در و یاقوت پره
بینی‌اش مثل تیغه‌ای هست که می‌تونه سیبی رو دو نیم کنه
۷۰ تا دختر در خدمتشن که هر کدوم می‌تونن آرام جانی باشن.
و...

یکی از رفیق‌های خیلی باهوش خسرو فردی بود به اسم شاپور.
شاپور یه نقاش حرفه‌ای بود. نقاشی‌های سه‌بعدی می‌کشید و تو کارش استاد بود.
شاپور یه روز میاد پیش خسرو و می‌گه می‌خوام یه رازی رو بهت بگم‌.
شاپور اول شروع می‌کنه تعریف کردن از خسرو و بعدش می‌گه من زنی رو می‌شناسم که تمام سرزمین‌های آران تا ارمن زیر دستشه.
عظمتش از مردان بیشتره. شوهر نداره و اسمش مهین بانو هست. از دار دنیا یه برادرزاده و دیگه هیچ.