Кешкі ас ішіп отырғанбыз. Бірде Алихан, Елнұр, Дамир үшеуі “папа менікі” “папа менікі” деп Мұрат тәтенің мойынына жан-жақтан асылып, қараптан-қарап бір-бірінен қызғанып кетті.

Ал мен жәй ғана қызығып кеттім.)

Жолға шықтым. Туған жерге кетіп барамыз. Алла жазса келесі жылы қайтып келемін.
Азамат ұстазды қимай тұрғаным болмаса мен де бәрі ойдағыдай. Ин Ша Аллаһ келесі жылы НМУ-дың студенті, Азамат ұстаздың шәкірті боламын.
Алматы көп-көп рақмет!

Ауызын жауып жүрген балық қармаққа түспейді.

Инстаграм, Тик-ток, Ватсап үшеуін телефоннан өшіріп тастадым. Детокс болсын дедім.

Иттің қапқанынан Құдай сақтар, балам. Адамның қапқанынан сақтасын.

✍️ Шерхан Мұртаза
📚 “Ай мен Айша”

Ізгілерден қалған сөз:

Сені алдаған дүние емес, дүниеге алданған сен өзіңсің…

ولا خيرَ في حُسنِ الجسومِ وطولها
إِذا لم يَزِن حسنَ الجسومِ عُقولُ!

الفرزدق.

Ал-Фараздақ رحمه الله:

“Түр-тұлғаң әдемі, бойыңның ұзын болуында ешқандай хайыр(жақсылық) жоқ, егер ол ақылыңмен әсемделмесе”, — деген.

Сырт келбеттің сұлулығы ақылдың көркемділігімен ұшталса керемет қой. Тек кейде жан-дүние мен ақылдың қамын екінші орынға сырып қоймасақ екен.

Батырды “бәрекелді” өлтіреді.

Авторды да.

Бүгін таңертең оянбай қалғандардың шүкіршілік етуге мүмкіндігі жоқ.

Ал сен аман-есен ояндың. Бірақ әлі шағымың бар.

көк аспаннан бара жатыр,
өмірімнің жұлдызы ағып…
жетем деген арман жолым,
бара жатыр жол да ұзарып…
жұлдыз неткен мұңлы жарық,
мұңлы жарық…