Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;
Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.
Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
Raflarda toza batmış Peygamberden bildiri.
Her gün yalnız namazdan namaza uyanayım;
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla…

Üstad Necip Fazıl'ın "Raflarda toza batmış Peygamber'den bildiri" cümlesi üzerine biraz eğilmek istiyorum. Eskiden beri bizlere öğretilen şey, kutsal değerlere karşı büyük bir saygı duyulması gerektiğidir. Sanki biz bu saygı konusunu yanlış anladık ya da birileri böyle anlamamızı istedi. Kur'an'ı Kerim evimizin hep baş köşesinde en üstte görkemiyle durur. Masa da görsek "bismillah bismillah dokunma" deriz. Halbuki o kitap ki Allah'ın ayetlerini içinde barındırıyor her an gözümüzün önünde her an açıp okuyabileceğimiz, ulaşabileceğimiz yerde olsa ve sayfaları artık okumaktan yıpranmış olsa gerçek saygıyı göstermiş olmaz mıyız? Kur'an rafların en üst basamağında kaldığı müddetçe, sahifeleri açılıp da Allah ne buyuruyor demedikçe sanırım daha çok uyuyacağız/uyutulacağız! Rabb'imiz şöyle buyuruyor: “...(Bu Kur’an), Rablerinin izni ile insanları zulümattan nura çıkarman için sana indirdiğimiz bir kitaptır.” (İbrahim Suresi 1. Ayet)

Onca kalabalığa rağmen bu nasıl bir yalnızlık!

-İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens

ARKADASLAR SIZE BU GRUPTAN OLUP ÖZELDEN YAZAN VE PARA TALEP EDENLERE INANMAYIN. HESAPLARI KOPYALAYIP DOLANDIRIYORLAR.

Allah'ım, Aşûre gününü Musa Aleyhisselam'ın Firavun'un zulmünden kurtuluş günü kıldığın gibi şimdiki Aşure'yi de Gazze'nin kurtuluş günü kıl!

Bende pazartesi sendromu yok bende haftaici sendromu var ??

Unutma!

Kur'an-ı Kerim'siz kalan kalp, kilitlenir kalır:

أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبِ أَقْفَالُهَا

Onlar Kur'an'ı okuyup düşünmüyorlar mı? Yoksa kalpleri kilitli midir?

- Muhammed Sûresi, 24