ببخشینا ولی دلم میخواد با تموم احترامی که براتون قائلم بعضی وقتا کیر کنم تو همتون.

واقعا که هستم؟ اکنون در کدام نقطه از دنیا قرار دارم؟ دلیل بودنم چیست؟
سوال های تکراری و نسبتاً بی جواب..
اما شاید من کسی هستم که به تاریکی احترام میگذارد. من همان کسی هستم که اصالت تاریکی را حفظ میکند و حین عبور از تاریک ترین کوچه ی دنیا، نوری روشن نمیکند. من کسی هستم که با شجاعت تمام در این خیابانِ  مرده و کوتاه قدم میزند،من آدمی هستم که از هیچ چیز نمیگذرد و سخت فراموش میکند و حتی از آخرین پک سیگار. من، روی کوچک ترین چیز ها حساس و خود را وادار به اهمیت دادن میکنم. من کسی هستم که بیشتر وقت ها می‌شکنم ولی نشان نمیدهم این قدرت من است. من کسی هستم که بیش از حد دوست میدارد و عشق میورزد. من کسی هستم که توانستم در شرایط حال نه چندان خوبت کنارت باشم اما تو چه؟‌ تو همان کسی هستی که انتخاب کردی بدجنس باشی نفرت بورزی. من همان آدمی هستم که تمامش را می‌گذارد برای آدم های صالح و روشن من همانی هستم که باید بتوانی حفظش کنی، و در نهایت من همان کسی هستم که برای داشتنش باید تلاش کرد.

فقط کسی را میتوانم دوست بدارم که همانند خودم میان آدم ها متفاوت باشد، زیرا تنها یه شخص مثل خودم میتواند احساساتم را بفهمد.

به قدری برام عزیزن که کلمات توانایی توصیف حسی که نسبت بهشون دارم و ندارن..

درسته اینروزا زیاد خوب پیش نمیره ولی حداقل آدمای خفنی و کنارم دارم و از این بابت خوشحالم.

ضربان قلبم میره رو هزار وقتی لبات رو لبامه.

زمان هایی پیش میآید، عزیز دلم، که متقاعد میشوم برای هیچ گونه ارتباط انسانی مناسب نیستم.
-فرانتس کافکا

با وجود خانواده و جامعه ی ایران فقط میتونم برم بمیرم. ولی متاسفانه بودجه ی تهیه ی سنگ قبر رو هم ندارم.