Ибрат

Нафақага чиққан ўқитувчининг ўрнига бошқа муаллима синфга кирди. Дарсни тушунтиришни бошлади. Талабаларнинг биридан савол сўраганди, бошқа барча талабалар кулиб юборди. Ўқитувчи ҳайрон бўлди. Талабаларга қараб ўринсиз кулгунинг сирига етди. Сабаб синфда ҳамма аҳмоқ, ақлан ноқис ҳисоблайдиган талабага савол бергани экан. Дарс тугаб талабалар синфни тарк этадиган маҳал, муаллима ўша талабани чақирди. У билан ҳоли қолиб, қоғозчага ёзилган икки қатор байтни берди ва:
   - Буни исмингни ёдлагандек ёдлаб кел, ҳеч кимга айтма, - деди.
   Кейинги дарсда муаллима ўша икки қатор шеърни ёзув тахтасига ёзди. Уни маъносини,  фасоҳатини тушунтирди. Сўнг уни ўчириб:
   - Ким ҳозирги шеърни ёдлаб қололди, - деб сўради. Ҳеч ким чурқ этмади.
Фақат ўша «иккичи» минг ҳаяжон, ийманиш билан қўл кўтарди. Ўқитувчи:
   - Қани, жавоб бер, - деди. У шеърни ёдлаб берди. Устоз уни кўп мақтади, бошқалар ўрнак олишини айтди. Талабалар бу ҳолатдан ҳайратга тушар, кимдир кеча кулгани учун хижолат бўлар, кимдир ҳайрат билан қарар эди. Бу ҳол ҳафта давомида давом этди. Ўқитувчи у талабани мақтарди. Ўқувчиларнинг у ҳақидаги тушунчалари ўзгара бошлади. У боланинг ҳам руҳий ҳолати ижобий томонга бурилиш ясади.  Ўзига бўлган ишонч уйғонди. Олдинги ўқитувчи ҳисоблагандек ахмоқ эмаслигини англади.
Талабалар билан илмда мусобақа қила олишини, ўз устида ишласа, аълочи бўла олишини билди. Нафақат шу фандан, балки, бошқаларидан ҳам аъло баҳолар ола бошлади. Мактабни яхши натижалар билан битириб, олийгоҳга кирди, сўнг магистратурани битирди. Доктор бўлишни ҳам мақсад қилди.
   У ўқитувчиси ҳақида ёзаркан: «Инсонлар икки тоифага бўлинадилар: бири яхшиликлар калити бўлса, бошқаси унинг қулфидир.  Бирлари сизни шижоатлантириб, қўлингиздан тутиб, умид бағишлайди. Сиздаги дарду аламни ҳис қилади. Ҳаёт йўлингизни белгилашингизга сабаб бўлади.
Бошқалари эса, сиздаги иқтидорни беркитиб, ёмонликларни очади. У сизни  руҳан эзишдан, ўзгалар олдига ерга уришдан, азоб беришдан роҳат туяди. Қанчадан-қанча инсонлар бундай ўқитувчиларнинг қурбонига айланади. Бутун умри ўзини тиклолмай ўтади» деди.

Ғуломжон Саттаров

- Ufff shunday jonimga tegdi shu!
  - Kim?
Klara folbin Nozimaga qarab qah-qah otib kuldi.
  - Anavi go'rsoxta erimda! Ming'ir-ming'ir qilgani qilgan. Xuddi bitta ishni monditib qo'yayotganday menga ho'jayinchilik qiladi.
  - Ha ering bo'lganidan keyin ho'jayinchilik qiladi-da...
  - Eee... Qo'ysangizchi xola. Ishi ham oldingidek yaxshimas. Rasvosi chiqib yotibdi. Yangi biznes boshlayman deb davlatdan katta kridit olgandi. O'xshamadi. Kuyib ketti tikkan pullari. Bo'ynigacha qarzga botib yotibdi.
   - Haaa shunaqa degin...
Salmoqlanib gap qo'yib qo'ydi Klara folbin.
   - Haa borbudini sotdi. Mashinalari, olib qo'ygan uy joylari, bankdagi pullari hammasi shu kriditni to'lashga ketdi. Hech narsasi qolmadi. Bir gadoyga aylandi qoldi.
Nozima anchagacha qiqirlab erini ustidan kuldi.
   - Gadoyvachcha! Endi uni boshimga uramanmi, xo'sh? Shart tashlab ketmoqchi bo'p turibman. Boshqa bironta boyvachcharog'ini topaman...
Klara folbin Nozimaga ma'noli qarab qo'ydi. "Bu shaytonni urg'ochisi balo ekan-ku" o'yladi ichida.
  - Ha maylida qizim. Omadingni bersin...
                   *   *  *
Har qanday gunohni albatta Adl bo'lgan Zot jazosini bermasdan qolmaydi. Mana 3 oydirki Nozima oyoq-qo'li ishlamay shol bo'lib, bir joyga mixlanib yotib qoldi. O'rnidan qimirlolmas, faqatgina boshini u yoq bu yoqqa arang burar, ko'zlari ishgan odamga ma'nosiz tikilar, yuzlari esa so'lg'in... Dokadek oppoq. Nozima shiftga qarab yotganicha o'tmishini o'yladi. Bola bo'lib bolalik gashtini tuymadi. Onasi Nozima 8 yoshida tashlab ketvordi. Qarindoshlari buni sira o'z qatorlariga qo'shishmas, tinmay ish buyurar, pul topib kel deb ko'chaga quvib solishardi. Ko'cha ko'yda uni hamma barmoq uchida ko'rsatar "Ana Sohibani haromi qizi kelyapti. O'ynashidan orttirgani. O'zi nomusga chidolmay bolasini tashlab qochib ketdi uyidagilarga balo qilib!" Deya uni tinmay turtkilashar edi. U mana shunday muhitda ulg'aydi. Hech kimdan mehr ko'rmadi. Balki shungamikin uning qalbi ham hech kimni sevolmadi. Hech kimga bog'lanolmadi... Faqat pul topish haqida o'ylar, ko'p pul topsam meni hamma hurmat qiladi deya fikrlar edi. Mana endi esa qilgan gunohlari, qabihliklari uchun Alloh unga mana shu dardni berdi. Ey voh! Nozima shunsay bo'lishini xohlaganmidi?! Balki yaxshi, ziyoli oilada tug'ilganida bir oilaning guldek bekasi, shirindan shirin bolalarning onasi bo'larmidi?
   Eshik ochilib Bobur kirib keldi. Nozima uni ko'rdi-yu yuragida qattiq og'riqni his qildi. "Bechora! Shunday yigitni xor qildimaa! Ust-boshiga qarab bo'lmaydi. Qanchalar baxtli, shirin hayoti bor edi. Men zaharladim. Butun umrini zaharga aylantirdim!" Nozimaning ko'zidan achchiq yosh chiqdi. Bazor gap boshladi.
   - Bobur aka... Kechiring meni. Men sizni... Sizni hech qachon sevgan emasman... Men sizni folbinga o'qitardim.
Nozima biroz tin oldi-da so'ng yana so'zida davom etdi.
   - Maqsadim sizni mol-dunyoyizga erishish edi. Mana oxir oqibatda mana shu ahvolga tushdim. Bobur aka siz juda yaxshi insonsiz... Men yomonman. Gunohkorman... Alloh meni ham kechirarmikin...
Nozima qattiq yig'lab yubordi. Ko'zlaridagi yoshlarini sira to'xtatolmas, yupqa lablari suvsizlanib qolgandek titrardi.
  - Oxirgi gapim. Oilayizni tiklang. Xotiniz, bollarizni oldiga qayting. Qaytib bu yerga qadamizni bosmang...
Nozima shunday deganicha yuzini Boburdan ters o'girib oldi. Bobur bir so'z demasdan anchagacha uni tepasida turib qoldi. So'ng indamaygina eshik tomonga yurdi.
   - Hoooy!
Nozimaning unsiz ovozidan Bobur ortiga o'girildi...
Nozima yosh to'la ko'zlarini Boburga tikkanicha gap boshladi.
   - Qo'lizdagi soatni yechib otib yuboring...
Bobur uydan chiqib ketarkan anchagacha Nozimaning xo'ngrab yig'lagan ovozi eshitilib turdi.

TAMOM.

✍ Usmonaliyeva Munira.
11.06.2024.                6:52

@Hikoyalar

- Taloqsan. Javobingni berdim. Ertaga ajrimga ariza topshiraman, bira to'lasi uyni nomingga o'tqazib beraman. Bu uy sen bilan bollarimni haqqi Rayhon.
Bobur shaxt bilan uydan otilib chiqib ketdi. Rayhon hayratdan ko'zlarini katta-katta ochganicha bir nuqtaga tikilib qoldi. Quloqlari ostidan "Taloqsan. Javobingni berdim" degan gap tinmay takrorlanar, Rayhonning yuragini ezib muttasil azob berar edi...

O'sha kunlar hozirgidek yodida. Bobur bilan tanishganiga mana bu yil roppa rosa 10 yil bo'ladi. Kursdoshlik paytlarida doim birga yurishar, bir birlarini chin ma'noda sevishar edi. Ehee qancha suvlar oqib ketdi, orada qancha gap so'zlar o'tdi. Rayhonning uyidagilar "Yigitni dadasi yoshlik paytida qamalgan ekan. Ota tarbiyasini ko'rmagan bolaga qizimizni bermaymiz" deb oyoq tirab turib olishganida Rayhon va Bobur qancha harakat qilishgan edi bir biriga yetishish uchun. Mana endi esa hammasi go'yo bir tushdek, ro'yodek ko'rinyapti... Rayhon bor kuchi bilan oilasini saqlab qolish uchun harakat qildi. Eriga yaxshi gapirib ham ko'rdi, yig'lab siqtadi ham, o'tgan kunlarini, o'rtalaridagi muhabbatni eslatishga urundi, bolalarini taqdirini o'ylab yalinib yolvordi. Yo'q! Foydasi bo'adi. Mana ish oxiri ajrimgacha yetib keldi...

Oradan 1 yil o'tdi. Hayot o'sha o'sha. Bobur ishga borar hayollari tarqoq. Asablari ancha charchagan. O'pkasi muttasil sanchib og'rir, halovati yo'q... Ishi ham oldingidek emas. Topganida baraka yo'q. Pul ro'zg'ordan ortmaydi.
Bobur uyiga kelib eshik qo'ng'irog'ini chalganicha ancha turib qoldi. Yana bir ikki asabiy qo'ng'iroqni chaldi. Ichkaridan "Hozir!" Degan zardali ovoz eshitildi.
- Namuncha ochishing qiyin!
Nozima ensasini qotirganicha ortiga o'girdi.
- Salom qani? Ishdan yaxshi kevoldizmi? Charchamadizmi degan gaplar gapirilmaydimi erga?
- Ozgina mazam yo'q! Men kirib yotaman.
- Shoshma. Ovqat qilmadingmi? Ishdan och kelyapman men.
- Yo'q qilmadim. Uyda go'sht qolmabdi. Yana u bu narsalar yo'q. O'zimni pishirib bermayman-ku sizga!
Nozima ichkari xona eshini qattiq berkitib kirib ketdi. Bobur ostona oldida serrayib turib qoldi. "Ko'zlarim ko'r bo'lgan ekan. Nozimani sevaman, u ham meni sevadi deb o'ylardim. Ahmoqman. Guldek oilamni barbod qildim. Rayhon... U qanday ham yaxshi ayol edi. Qadrlamadim! Kim nimani xor qilsa, o'shanga zor bo'ladi deb eshitgan edim. Mana ham xor bo'ldim, ham zor bo'ldim..."

- Zahro, uydagilar hafta oxiriga uyizga borishmoqchidi...
   - Rostana?
Shahboz Zahroha kulib qaradi.
   - Albatta. Endi birga bo'lamiz. Hamma rozi. To'yi kuniniyam birula belgilab kelishmoqchi. Sizga qaysi kun ma'qul?
   - Juda tez emasmikin, Shahboz?
   - Yo'q. Men boshqa kutolmayman. Tezroq sizga uylanvolmasam, fikriz o'zgarib qolishi mumkin.
Zahro kuldi. Uyalib yerga qaradi.
    - Bilmasam, juda hijolat bo'lyapman. Ham qo'rqyapman.
Shahboz to'xtab Zahroning qo'llaridan tutdi. Uning kaftlari qaynoq edi. Zahroning nozik qo'llari qizib ketti. Shahboz unga yaqin kelib ko'zlariga tikildi.
   - Zahro, jonim. Menga ishoning. Hech narsadan qo'rqmang xo'pmi? Endi men borman yonizda. Doim sizni himoya qilaman har kimdan, har narsadan...
Zahro yerga qaragancha asta gapirdi.
   - Ishonaman...

Oradan yillar o'tdi. Hozirda Shahboz va Zahroning ikki nafar shirin qizaloqlari bor. Ularga Osiyo va Kibriyo deb ism qo'ydilar))

"Ochig'i bu hikoyani kattaroq qilib yozmoqchi edim. Zahroni bolaligidan tortib (ota-onasi ajrashib ketadi, ikki uyda sarson yashaydi, keyin onasi vafot etgach o'gay onasi kun bermaydi), 1-turmushi qanday bo'lganligini( 1-eriga o'gay onasi majburlab uzatib yuboradi. Albatta Zahrodan tezroq qutulish uchun. U yigitda Zahroni ko'ngli bo'lmaydi. Lekin shunga qaramay hasta bo'lib qolganida bir oqila umr yo'ldosh sifatida unga mehr berib qaraydi. Lekin evaziga uydan haydaladi), yolg'izlikda sarson-sargardon o'tkazgan yillarini (ota uyiga qaytib kelganida o'gay onasi kirgizmaydi. 4 yashar o'g'ilchasi bilan ko'chada qoladi. Bazoʻr ijaraga uy topib hali u kasalxonada, hali bunisida kunduzni kunduz, kechani kecha demay ishlaydi ) va Shahboz bilan kechirgan shirin hayotini... Balki o'shanda Zahroni yaqindan tanirmidik. Shahboz fikri ojizimcha Zahroning qilgan barcha sabrlariga Allohning mehribonchilik bilan qilgan in'omidir. Bu real voqea. Bir opam o'z hayotlarini gapirib berganlar. Shunga asoslanib yozgan edim. Biroz adabiylashtirgan bo'lishim mumkin lekin voqea-hodisalar haqiqatda bo'lgan)) Barcha o'qiganlardan minnatdorman. Ko'zlaringiz nurga to'lsin. Meni qo'llab quvvatlayotganlardan Alloh rozi bo'lsin. " (Muallif)

TAMOM

✍Usmonaliyeva Munira
16.04.2024

@Hikoyalar

Yo hayotlariga yomon tasir o'tkazdimi? Yo'q. Buni hech qanday ahamiyati yo'q, onajon! Asosiysi bu emas. Alloh bandasiga qanday xohlasa shunday baxt beradi. Menga Xudoyim Zahrodan baxt bermoqchi. Boshqasidan emas! Qalbimga uning ishqini soldi. Uylansam faqat Zahroga uylanaman. Bo'lmasam toq o'taman...
Shahbozning gaplari Nargiza xolani ham o'ylantirib qo'ydi. Boyagi hovuri ancha pasaydi. Biror maslahat solasizmi degan ma'noda qaynonasiga qaradi.
- Shahboz, bolam...
- Labbay, buvijon.
- Senga 3 ta 4 ta savollarim bor. Agar shu savollarimga qoniqarli javob bersam. Roziman o'sha qizni o'zim senga olib beraman. Uni bajonidil oilamizga qabul qilamiz.
Shahboz suyunib ketti. Ko'zlarida umid uchqunlari yondi.
- Xohlagan savolizni beravering,buvijon. Aqlim yetganicha javob berishga harakat qilaman.
- Xo'p. Birinchi savolim. O'sha Zahroni senga aynan nimasi yoqadi? Qosh ko'zimi? Chiroyimi?
- Buvijon, u qiz haqiqatda chiroyli lekin chiroy o'tkinchi narsa. Men uning chiroyiga oshiq bo'lganim yo'q, balki qalbini sevdim. Uning qalbi go'zal. Taqvosini sevdim. Allohga chin qalbi bilan bog'langan. Odobini sevdim...
- Yaxshi. Aytchi unga uylangach har xil gap so'zlar bo'ladi albatta, do'stlaring ustingdan kulishi mumkin? Ko'cha ko'yda ko'rganlar gap-so'z, tanalar qilishi mumkin. Sen shularga chiday olasanmi? Shunga ko'zing yetadimi?
- Albatta. Men hammasini obdon o'yladim. Agar do'stlarim ustimdan kulishsa, qarorimni behurmat qilishsa men bunday do'stlarda kechib qo'ya qolaman. Odamlarni gap so'zlariga esa tupurdim. Men odamlar uchunmas, avvalosi, Alloh uchun yashayman.
- Xo'p. Yillar o'tib er-xotin o'rtasida har xil gap o'tadi. Sovuqchiliklar tushib qolishi mumkin, og'lim. Shunaqa vaziyatda Zahroni o'tmishini, oldin er ko'rganini yuziga solib uni xafa qilmaysanmi? Agar bilsang ayollar mana shu narsadan juda qo'rqishadi.
- Yo'q, sizga vada berib aytaman, aslo yuziga solmayman.
- Bitta o'g'li bor ekan. Kelajakda o'zinglarni farzandinglar tug'ilsa, u ko'ngli yarim yetim bolani ayirib qo'ymaysanmi?
- Yo'q. O'z farzandim deyman uni.
Shahbozning buvisi juda dono ayol edi. Nevarasining oqilona javoblari uni barcha havotirlarga barham berdi. Ko'ridan yosh oqdi. Qo'llarini duoga ochdi
- Barakalla o'g'lim. Alloh sendan rozi bo'lsin. Bir ko'ngilni shod etmoqni niyat qilibsan seni Tangri yorlaqasin. Tanlagan ayoling bilan baxtli bo'lgin. Ser davlat, ser farzand bo'linglar. Men oq fotiha beryapman senga. Ilohim yuzing yorug' bo'lsin. Zahroxon ham uyimizga kelin emas, qiz bo'lib kelsin. Amiyn Ajmaiyn. Allohi Akbar.
Shahboz juda xursand bo'ldi. Uyidagilarni uni tushunishganidan mamnun edi. Hammasi yaxshi bo'lyapti. Endi Sovchilikka borib to'y kunini belgilan kelishsa bas.
- Buvijon, sovchilikka qachon borasizlar?
- Oying bilan maslahatlashaylik. Shu hafta oxirlariga insha'Allah.

Birdan eshik taqqilladi. Zahro cho'chib uyg'onib ketti. Qanday qilib eshik oldiga borib qolganini o'zi bilmaydi, shosha-pisha eshikni ochdi. Ochdiyu hayratdan qotib qoldi. Eshik ortida gul ko'targanicha Shahboz turardi. Uning qo'lida 29 ta qip qizil atirguldan qilingan chiroyli guldasta va sovg'aga olgan bo'lsa kerak bejirim juda did bilan o'ralgan quticha bor edi.
- Assalamu alaykum Zahro.
Shahbozning hayajoni yaqqol sezilib turar. Dam Zahroga, dam yerga qarar. Gapirishga gap topolmay qiynalar edi.
- Yaxshimisiz?... Bugun Tug'ilgan kuningiz ekan. Shunga tabriklay degamdim. Bu gullar... Sizga...
Zahro nima qilarini bilmay biroz o'ylanib jim qoldi.
- Rahmat, Alloh rozi bo'lsin. Meni yo'qlabsiz sizni Alloh yo'qlasin. Lekin bularni ololmayman. Uzr.
Zahro eahikni yopmoqchi edi Shahboz qo'ymadi.
- Zahro bilaman sizga osonmas. Odamlarni gap so'zini o'ylayapsiz. Bilaman menda ko'ngliz bor. Keling bafurja gaplashib olaylik.
- Sizda ko'nglim bor deb kim aytdi?
- Ko'zlariz...
Shahboz shu qadar ishonch bilan gapirdiki, Zahro esankirab qoldi.
- Zahro men uyimdagilarga siz haqizda aytdim. Buvim judayam aqlli, oqila ayollar. Onam ham shunday... Men ochiqdan ochiq aytolmadim uyaldim lekin qarshilik qilishmaydi, bunga aminman.
Shahboz qo'lidagilarni stol ustiga qo'ydida, chontagidan tortburchak qora qutichani chiqardi.
- Zahro umrim mobaynida bironta qizga ko'ngil qo'yganmasman. Doim bo'lajak ayolim soliha bo'lishini Allohimdan so'raganman. Men izlagan, men orzu qilgan sifatdagi qiz sizsiz. Men sizga dunyolarni vada qilolmayman. Lekin o'zimizning shiringina oilamiz bo'lishini va siz unda mening sevikli bekam bo'lishizni aytolaman xolos.
Shahboz juda chiroyli gapirardiki Zahro hech bir so'z deyolmay qoldi. Shu on tushundi. U ham Shahbozni yoqtirarkan, yo'q bu shunchaki yoqtirish emas, balki haqiqiy muhabbat edi. Birinchi turmushi o'xshamadi. Endi sevilib yashayman deganida erini tuzalmas dard olib ketdi. Axir uning ham sevib, sevilib yashashga haqqi bor. Alloh unga shunday bir baxtni berib turganida, undan yuz burish ochig'i ahmoqlikdan boshqa narsa emas.
- Zahro menga turmushga chiqasizmi?
Shahboz tim qora ko'rlarini Zahroga iltijoli qaratdi. Qo'lidagi qutini ochdi. Ichida nihoyatda go'zal uzuk bor edi. Zahro yig'lab yubordi. Ha deyishini ham, yo'q deyishini ham bilmas, ochig'i javob berishga qandedur uyalar edi.
- Hech narsani o'ylamang...
Shoshib gap boshladi Shahboz.
- Sizni to'y qilib olaman. Hammasini o'zim qilaman. Hammasi risoladagidek bo'ladi. Sizdan hech narsa talab qilmayman. Siz meni desayiz bo'ldi. Abdullohniyam bajonidil qabul qilaman. O'z o'g'limdek ko'rib, mehr berishga harakat qilaman, ishoning. Rozi bo'ling Zahro!
Zahro "Ha roziman" ma'nosida boshini silkitdi. Uzukni olib mehr bilan tomosha qildi.
- Lekin Shahboz, uyizdagilar qarshilik qilishmasmikin?
- Qarshilik qilishmaydi, menga ishoning.
Zahro ko'zida yosh bilan Shabozga qaradi. Uning ko'zlari yonib turardi. Jilmaydi, juda chiroyli jilmaydi. Shu ko'yi anchagacha termulishib qoldilar...

- Yo'q, men aslo rozimasman! Rozi emasman! Yolg'izgina o'g'limga juvon olib beramanmi?! Odamlar nima deydi?! Mahalla-ko'y nima deydi axir?!
Nargiza xola yig'lab uyni boshiga ko'tardi. Shahboz zinada o'tirganicha boshini quyi solgan. Qalban Allohga yolvorar, bir yo'l ochib berishini duo qilib so'rardi.
- Hoy bola! Esingni yig'ib ol! Bizni sharmanda qilmoqchimisan?! Axir u sendan kotta bo'lsa, uni ustiga kap-katta bolasiyam bor. Er ko'rgan juvon! Yosh yosh qizlar turib shunga uylanasanmi?!
Shahboz dardli ko'zlari bilan onasiga, keyin esa buvisiga qaradi. Asta gap boshladi.
- Onajonim, bilaman siz meni oq yuvib oq tarab ko'z qorachig'izday asrab kotta qildiz. Mendan umidlariz judayam ko'p. Insonni baxti kamoli uning puli ko'p bo'lishida yoki turmush o'rtog'ining yosh ekanligida deb o'ylamayman. Axir Payg'ambarimiz s.a.v ning birinchi ayollari Hadicha onamiz ham oldin 2 marotaba turmush qurgan ayol bo'lganlar. Yonlarida qizlari ham bo'lgan. Aytingchi bu narsa Payg'ambarimizni baxtsiz qildimi?

Barchangizga kirib kelgan Qurbon Hayiti bayrami muborak bo’lsin!

Покистонлик (1999 йилда вафот қилган) шоир ва ёзувчи Мирзо Адиб "Мисбоҳ" деган китобида қуйидагиларни ёзади:
1960 йиллари Деҳлига ишлагани бордим. Кунлардан бирида автобусдан тушиб, чўнтагимни қарасам кимдир мени тунаб кетибди. Ўшанда чўнтагимда 9 рупия ва конвертда меҳрибон онамга ёзган мактубим бор эди, унда: "ишдан ҳайдалдим, бу ой одатда юборадиган 50 рупияни юборолмайман...", деб ёзгандим. Хатни кейинроқ қўлимга рупиялар тушса юбораман деган умидда уч кундан бери чўнтагимга солиб юрган эдим. Мендан ўғирланган 9 рупия арзимас пул бўлганига қарамай, ишдан қувилган, пули ўғирланган одамга 9000 рупияга тенг эди.
Бир неча кундан кейин онамдан хат келди. Мен ҳар доим юборадиган пулни сўраб ёзган бўлсалар керак дея қалбимга хавотир оралади. Лекин хатни ўқиб ҳайратга тушдим. Унда онам менга раҳматлар айтиб ва ҳаққимга дуолар қилиб шундай дебди: "Менга юборган 50 рупия ҳаволанг етиб келди. Болажоним, сен жуда ажойиб инсонсанда, ишингдан ҳайдашларига қарамай маблағни ҳечам кечиктирмай вақтида юборибсан. Сенга омад ва кенг ризқ сўраб ҳаққингга дуо қиламан".
Онамга бу маблағни ким юборди экан, деб бир неча кун ҳайратда юрдим. Кунлар ўтиб қўлимга хунук дастхат билан ёзилган яна бир мактуб келиб тушди. Унда мактуб эгаси шундай ёзарди: "Манзилингни конвертингдан олдим. 9 рупиянгга олдин жамғариб қўйган 41 рупиямни қўшиб онагга, хатингдаги манзилга юбордим. Очиғини айтсам онам ва онанг ҳақида ўйладим. Онанг оч-наҳор қолиб сени ва онангни гуноҳига қолмайин дедим. Сенга саломларим бўлсин. Мен сени автобусда тунаб кетган ўғриман, мени кечир".

Баъзан ҳақиқатдан йироқ соҳта шиорларни кўтариб олганлардан кўра анча шарафлироқ ўғриларни учратиб қоламиз!!!

© Арабчадан Муҳаммад Али Муҳаммад Юсуф таржимаси.

ЎЗГАРУВЧАНЛИК
Юсуф алайҳис саломнинг акалари ўз манфаатлари учун укалари Бинямин керак бўлганида оталари ҳузурига Мисрдан қайтиб бориб: "Эй ота! Бизга (дон) ўлчаб бериш ман қилинди. Биз билан укамизни юборинг, ўлчаб оламиз. Биз уни албатта муҳофаза қиламиз!", дейишди.

Эътибор беринг, ишлари тушганида "укамиз" дейишмоқда.
Ишлари битгач: "Эй ота! Ўғлингиз ўғирлик қилди!", дейишган эди.
Яъни, бу сафар "укамиз" дейишмади.

Тавба! Инсонларнинг манфаати тугаса гапи ҳам нақадар тез ўзгаради!

Рамазондан кейинги биринчи ҳафтада айниқса, эҳтиёт бўлинг. Бу ҳафта шайтоннинг сизга қарши бор кучи билан, макр-ҳийлалар ишлатиб жанга киришган ҳафтасидир. У айёр юришлар қилиб сизни фарз намозларини кечиктиришга, жамоатдан тўсишга, нафл ибодатларни тарк қилиш ёки озайтиришга, Қуръон тиловатларини тўхтатиб қўйиш ёки файсалга солиб кечиктиришга, бомдод намозидан ухлашга, чақиради. Рамазонда роса ибодат қилдинг, савобни ҳам йиғиб олдинг, толиқдинг ҳам, энди бироз дам олсанг бўлади, деб аврайди. Бунга кўнсангиз, мағлибият мана шу ердан бошланади. Банда шайтоннинг мазкур ҳийлаларига алданса, ҳолати кўп вақт ўтмасдан Рамазондан олдинги ҳолатга қайтиб қолади.
Аллоҳ таолодан собитқадамлик сўранг. Ирода кўрсатинг, ғайрат қилинг. Солиҳ кишилардан узоқлашманг. Қуръон ва намозни эътиқодингизнинг қизил чизиғи деб билинг. Уларни тарк қилишни, улардан бўшашишни муҳокамага ҳам қўйманг. Ёдингизда сақланг, амалларнинг қабул бўлганининг аломати ўша амалларда мавсум сўнгида ҳам бардавом бўлишдир.

Аллоҳ таоло бизларни Ўзи рози бўладиган амадларда собитқадам қилсин. Омин!

Икром Шариф