Info od redakcji Football Fanatics: "Jak wiecie, w lipcu tego roku zin „Football Fanatics” obchodził 10-lecie swojego istnienia. Dziś pragnę poinformować Was o zapowiadanym z tej okazji materiale. Przed Wami Wydanie specjalne nr 3 „FF”. Pierwszą część tego wydania stanowi publicystyka o różnorodnej, ciekawej tematyce.
Trzy teksty napisała Monika, z którą współpracuję już 10 lat. Trzy kolejne teksty są autorstwa Tommiego (Antisocial Zine), odpowiedzialnego również za przednią okładkę. Dwa teksty napisał Odolan Sokołowski z Socjalnej Alternatywy. Po jednym dodali Piotr – To My Kibice, fanatyczki GKS-u Katowice z grupy Female Elite '64 oraz Emil – kibic Nysy Zgorzelec. Od siebie zamieściłem 7 tekstów oraz wstęp. Dokładną listę artykułów i felietonów przedstawię wkrótce.
Wydanie to liczy 128 stron, jak zawsze formatu a5. Zamówienia można składać pod adresem e-mail: [email protected] oraz poprzez wiadomość prywatną na tej stronie. Koszt jednego egzemplarza to 16 zł + 7 zł koszt wysyłki listem priorytetowym Pocztą Polską. Za dodatkową opłatą możliwa jest także wysyłka za granicę Polski. Pierwsza część wysyłki nastąpi około 20 listopada. Całkowity „zysk” ze sprzedaży tego wydania przeznaczę na cele charytatywne.
Zapraszam do zamawiania!"

#41 Recenzja Faul - „Faul“ (Olifant Records 2023)

Faul to zespół, który lubię od pierwszych płyt, bo spośród innych współczesnych kapel reprezentujących ten nurt grania wybijają się ponad przeciętny poziom. Śląski street punk, o którym się mówi „silesian most hated band“ (czy ja wiem czy tacy znienawidzeni) nagrali w swoim dorobku trzy bardzo fajne albumy, z którego ostatni - „Łozdupc“ wydany w 2017 roku przez wiodącego wydawcę z Pomorza (Olifant, a jakże inaczej) miałem już raz okazję recenzować i doczekał się on dwóch wznowień - po raz kolejny na CD w 2020 i trzy lata później po raz pierwszy na winylu. Nie wiem w ogóle o co chodzi z tym krążkiem, że tytuł „Łozdupc“ wyparował z okładki i tym samym zmieniła się oprawa graficzna na pik z logiem Faul a’la Motorhead, co też w sumie mi się podoba (edit - starych pieśni dawno nie katowałem i artwork z LP mnie zmylił - więc jest to składanka z częściowo nagranymi na nowo piosenkami). Kij z tym, bo jak już placek zaczął się kręcić pod igłą, to filozofię zostawmy na bok.

Stu osiemdziesięciu gramowy i dwunastocalowy wspomniany placek o kolorze dojrzałej pomarańczy z czerwonymi łuskami to fachowy termin określający, że Oi! w dzisiejszych czasach jest nie tylko muzyką do obskurnych klubów, gdzie krzesła i czyjeś protezy latają nad łysymi głowami bawiących się osób, ale też doskonale sprawdza się w listopadowe dni, w którym dzieci kwiaty za oknem ledwo dogorywają przed nadejściem - jak to mówią żartownisie na osiedlu - aryjskiej pogody. Znaczy się zimy. Ogólnie „Łozdupc“ to moim zdaniem opus magnum Ślązaków. Owszem, jest to granie przyrządzone wedle sprawdzonego przepisu, ale wiedzą jak mieszać w tym garze, żeby stare smaki odkrywać na nowo. Lubię szybkie punkowe strzały otwierające kompilację takie jak „A.M.F.“ („Arbeit Macht Frei“), rock’n’rollowy „Rock & Oi!“, gdzie jakbym się uparł to i Turbonegro w tym znalazł, czy „HC/Skinhead“ w którym kłaniają się ojcowie chrzestni nowojorskiego HC - Agnostic Front („Eliminator“ puka do drzwi). Jak się rozłoży na cząsteczki pierwsze pomysły, riffy, solówki i wokale, to się okazuje, że te Ślązaki to naprawdę sprawni muzycy są. Kolejną siłą napędową Faul są teksty. Weźmy pod lupę parę fragmentów„Hitu“ - „Profesjonalnie dzisiaj zagramy, Są sponsorzy i reklamy, Kariera punkowa pod kontrolą, Biedne dzieci w ciula robią, Zaśpiewajmy razem oooo, Niech zniknie całe zło, Wydawca powie jak i gdzie, Dzisiaj dobrze sprzedasz się“, albo „Brytyjka może być, ale Polska to już wstyd, Dobrym skinem trzeba być, w wioszce kriszny zioło tlić, Dla koncertów i kariery, nie mówimy czego chcemy, Hipokryzja, bezmógowie, faszyści w twojej głowie“. Lepiej tego nie dało się ująć, kiedy patrzę na brodatych hipisów w chińskich martensach ze stajni Randalla. Edward z „American History X“ już raz powiedział, dla kogo dobre jest zioło. Zaskakujący jest też „Patriotyzm Za 8 Dych“ wyśmiewający wyklętych husarzy z bazaru, którym patriotyzm popierdolił się z Harnasiem w promocji. Podobną tematykę zresztą poruszał Sztorm 68 w „Śmietnik“. Czym byłaby recenzja, gdybym nie napomknął o wspaniałej pracy wykonanej przez artystę posługującego się pseudonimem „Porucznik Borewicz“. Punki, skini, chuligani, ultrasi z racami, pieski w mundurach, pies bez munduru, ładne dziewczyny, śląsko-górniczy regionalny patriotyzm i stary weteran z laską siedzący na fotelu w koszulce „Spirit Of 67„. Istny chaos i taki sam rozmach jak na „Cause For Alarm“ z 1986 w wykonaniu Seana Taggarta. Olifant nie byłby sobą, gdyby nie dorzucił do tego wszystkiego solidną naszywkę z czachą ze skrzyżowanymi gryfami gitarowymi i pocztówkę Faul z hasłem „Myśl, Walcz, Żyj“ na którym widnieje ultras z piro wykopujący gałę z napisami „media“, „moda“, „polityka“, czyli po naszemu „Against Modern Football“. Plus wkładka ze wszystkimi lirykami z oldschool motywem herbu grupy. Najs!

Kurde i teraz tak patrzę, to już niestety na tę chwilę ostatnia pozycja sygnowana nazwą Olifant Records, którą miałem do napisania, ale bez obaw - w moje białe łapy jeszcze coś wpadnie. Oi!

Ok, jeśli nowości to zostańmy w tej kategorii, JDR oraz HGK mają przyjemność zaprezentować oficjalną reedycje znanego wszystkim zespołu Gammadion z ich pierwszym debiutanckim albumem "Zemsta Ofiar" z 2003 roku na nośniku kasetowym.
Kaseta ta również jest zapowiedzią tego samego albumu w wersji winylowej, która ukaże się już niebawem. Uwaga, naklad kasety mocno limitowany także kolekcjonerów plastiku zapraszamy do rezerwacji swojej kopii. Winyl ukaże się w szerszym nakładzie, także wystarczy dla każdego fanatyka tego rodzaju muzyki. Zapraszamy!!☠