2-qism

Hali video probasidan o’tgan serialimni syomkasi boshlamasidan “Qodirxon” serialigayam taklif qilib qolishdi. Ancha tomoshabini ko’p serialligini lekin 4-5 yildan beri davom etayotganini ham o’ylab tavakkal qildim. (Hozir mahalladayam xolalar “Qodirxon” da chiqadigan qizmisiz deb so’rab qolishadi)
Orada bir-ikki epizodlarga novellalarda chiqib yurdim. Yangi serialni syomkalariyam boshlandi ( bu serial hali efirga ketmagan hozir syomkalari to’xtab turibdi yangi yildan keyin davom ettiriladi)
Katta aktyorlar bilan bir joyda rol ijro qilishni hayajoni, qo’rquvi umuman boshqa. O’xshamasachi? Qayerdan kelibdi bu “konfetka” deb yomon ko’rishsachi? O’zi to’g’ri qilyapmanmi? Ayniqsa, san’at institutida o’qimaganimni o’ziyam alohida tema bu sferada. Xullas, javobsiz savollar bilan tavakkal qilishda davom etdim. Yangi serialni syomkalarida tungi 2-3largacha yurdik, ko’chada sovuqda issiq kofe olib kelishganida qanchalar baxtliligim hatto yig’lash kerak joyida yig’lay bilayotganim uchunam o’zimdan faxrlanib ketardim. Shu lahzalardan boshlab men ishlamadim, men san’atni ichida yashashni boshladim, ijod menga zavq, energiya berdi, charchamadim, chekinmadim, yangi hayot boshladim.
Bir odam bir narsani qancha ko’p seva olsa kasbimni undan kam sevmadim.
Yana bir yarim hafta o’tgach telefilm tomonidan olinayotgan harbiy drama 10 qismli serialga geroinyaga taklif qilishdi. “Bobomning qilichi” serialini Xorazmda olib keldik. Ochig’ini aytish kerak u yerda sharoit havas qilgulik darajada bo’lmadi. Davlat serialiyu byudjet juda achinarli ahvolga kelgan… Lekin komanda yaxshi edi, rejissyorniyam hurmat qilardim. Aktyorskiy sostav ham yoshlar. Yaxshi xotiralar bilan qaytdim. Kelishim bilan yangi gost kino o’zbek film tarafidan olinayotgan film uchun kastingda qatnashdim. Bu mani ofitsialniy birinchi kastingim edi. Kastingga kelganlar juda ko’p edi, 1 yarim soat navbatdan keyin kirdim. Ijro qildim va rejissyordan “yaxshi, menga yoqdi” degan gapni eshitib chiqib ketdim. Buni javobiniyam kutish kerak edi. Man kastingdan o’tgandim, quvondimam lekin birinchi martasidagidek yig’lamadim. Endi manda ishonch bor edi lekin kino syomkasi mani serial syomkalarim kabi emasdi. Katta ploshadka, prof komanda, haqiqiy kinoni atmosferasini shu proektda his qildim. Bitta o’zizga 5-6 ta odam qarab turishini o’zi boshqa daraja. Oson bo’ldi deyolmayman albatta lekin mazza qildim. Debyut kinonggizni zo’r proektda boshlabsiz deb tabriklashdi. Ilohim shunday bo’lsin, bahorga yaqin premyerasi bo’ladi. Hali o’zim ijro qilgan rollarni qarsak chalib tomosha qilishga tayyorman deyolmayman. Lekin harakat qilyapman. Shunchaki havasga kirib keyin tashlab ketish niyatim yo’q kasbimni.
Qarindoshlar aytishdi “Kutmagan yo’limizdan ketding” deb. Lekin o’zim buni uzoq kutgandim. Bu baxtni menga ortiq hech bir narsa bera olmasligini tushunib yetib bo’ldim. Hattoki man bolaligimda ko’rib yurgan aktyorlarim mani zavqlanib ishlayotganimni ko’rib mazza qilishdi.
Aktrisa bo’lsam baxtli bo’lishimni bilardim, lekin bunchalik baxtli bo’lish xayolimgayam kelmagan.
Hammasini ich-ichimdan chiqarib aytyapman, hech biri balandparvoz gaplar emas. Hammasi zo’r, qiyinchilik yo’qmi? Bor albatta! Shou biznesni ichidagi qiz bolaga qanday qarashlarini o’zi alohida mavzu. Men esa hammasiga tayyor bo’lib kirganman. Endi ortga yo’l yo’q. Eng asosiysi hammasiga o’z mehnatim evaziga erishyapman. Tanish-bilish, pul, ayrimlar o’ylagandek qabih ishlar aralashuvlarisiz faqatgina sof va beg’ubor orzularim orqasidan kirdim bu yo’lga. Ilohim davomiyam ibtidosi kabi go’zal bo’lsin!

1-qism📌
Orzudagi kuz yoxud 19 yil kutilgan baxt 😅

Har yili kuzni boshqacha mehr, intiqlik bilan kutib olaman. Bu yilgi kuzni bolaligimdan beri kutib kelayotgandim. Ya’ni shu yil kuzda bo’lgan voqealarni…

Bu yoz manga har yilgidan og’irroq keldi - iyul-avgust oylari. Media sohasida ishlardim, brand facelik bo’yicha ham 6-7 ta proektim bor edi. Ikki oy hammasi to’xtab qoldi birdaniga, ayrim ishlagan joylarimdan ancha vaqt ish haqimni ololmadim ham. Lekin buni o’ylamadim. Raqsga bordim, spektakllarga tushdim, o’qidim ko’nglim nimani tusasa shuni qildim. Avgust oyida juda ko’p kino ko’rishni boshladim. Bolaligimda kinoga ko’rishga mukkasidan ketganman. Buvimga “manam televizorga chiqaman, aktrisa bo’laman” deganimni haligacha eslayman. O’sha payti olgan javobimni taxmin qilgandirsiz “Bizni oiladan san’atkor chiqmagan. Buvang baribir ruxsat bermaydilar.” Ha, bu gap meni bola ongimga singib qolgan, “Men aktrisa bo’la olmayman!” Lekin ich-ichimda baribir san’atga kirib ketishimni his qilganman va buni buvimam juda yaxshi bilardilar. Ovozim yo’q bo’lsayam buvimga qo’shilib qo’shiq aytib, raqsga tushish, maktab sahnalarida spektakllar qo’yish meni sevimli mashg’ulotim edi o’sha paytlari…
Xo’sh, qizaloq xayollarini davom ettiramiz jurnalist ham baribir televizorga chiqadi deb “hay, men jurnalist bo’laman” deb orzulanibam yurdim. O’sha oynayi jahonga jurnalist bo’lib chiqdimam. Universitetdayam jurnalistikada o’qiyman. Lekin shu o’qish davomidagi bir yil ichida menga doim nimadir yetishmay keldi. Meni asosiy xohishim tvga chiqish, mashhurlik, moddiyat emasligini tushundim. Qalb kasbimni topishim kerak edi. Zudlik bilan! Bunaqa yashab bo’lmaydi degan xayollar tinchlik bermasdan
nihoyat avgustda aniq qaroq qabul qildim.
“Men baribir aktrisa bo’laman!”

Sentabrniyam bir haftasi o’tdi. Dublyajdan kursga boryapman.(Lekin dublyaj aktrisasi bo’lishni unchalik xohlamayman, ovozimni ustida ishlash uchun qiziqishga kurs sotib olganman.) Dublyaj studiyasiga borganimda doskada yangi serialga aktyorlarni rasmi osig’liq turganini ko’rib ichimdan g’ayrioddiy hislar o’tdi: “Qaniydi maniyam rasmim shularni orasida tursa…”
O’zimda kuch topib rejissyordan ssenariy so’radim, zora bitta epizodga bo’lsayam tushsamu kinoni ichidagi atmosferani his qilsam degan niyat bilan. Shu o’y ichimdayu baribir geroinyaga tayyorlandim (bosh qahramon qizni roliga) Ertasi kuni video proba qilishdi. Rol ijro qiberdim, partnyor bilan ishladim, yig’la deyishdi yig’lab berdim. (Yig’lay olishimga o’sha payti ishonmaganmanam) Keyin javobini kutishni boshladim. 3-4 kun o’tdi, olinmadim deb o’yladim, endi umidimni uzdim deganda telefon keldi. Mani bosh qahramonni roliga olishgandi. O’sha paytdagi his qilganlarimni ifodalab berish qiyin, naqt yarim soat yig’laganman. Odam bir narsadan shunchalik quvonishi mumkinligiga o’zimam hayron qolganman…. Eng ko’p baxtni his qilgan lahzangiz qaysi deb so’rashsa aynan o’sha paytni aytardim.

“Sen ham mening kabi haqiqatni bilasan,
Biz birga bo’lolmaymiz sen ham buni bilasan…”

Oxirgi paytda faqat turkcha qo’shiqlar va turk kinolarini ichida yuribman)
@gulruxsors_blog

#nimadir
Kuz zaif emas. Kuz isyonkor, betakror, beqaror. U xuddi qahriqattiq go’zal qizga o’xshaydi. U shundoq yolg’iz ham go’zalligini namoyon qila oladi, mungli katta-katta ko’zlarida xazonning rangi kezadi, oltinrang sochlari, ko’z yoshga to’la jigarrang ko’zlari. Lekin hech qachon siz istaganinggizda bir tomchi ham yosh oqizmaydi. Ko’ngli to’lib ketsa ko’z yoshlarini ayamaydi. Kuz mening kabi telbalar fasli deyilgandi bir she’rda…

@guliruxsors_blog

Yana bitta xushxabar. Anchadan beri ekrandan tushmayotgan serialga yangi geroinya (bosh qahramon) qo’shishibdi. Shungayam mani qabul qilishdi. Keyingi haftadan nasib qilsa efirda ko’rasizlar.☺️ Qaysi serial deb o’ylaysiz?