✅ Hamımız himayəmizdə olanlara məsuliyyət daşıyırıq!

Məhəmməd Peyğəmbər ﷺ buyurur:
“Sizin hər biriniz himayəçidir. Sizin hər biriniz öz himayəsində olanlardan məsuldur”. (Sahih əl-Buxari, 893)

Himayədarlıq, məsuliyyət hesab olunur. İnsanların dini və dünyəvi məsələlərdə ehtiyacını qarşılayan kəs himayəçi olaraq məsuliyyət daşıyır. İnsanları dinə dəvət etmək, onlara İslamı çatdırmaq da bir məsuliyyətdir. Hər iki məsələ - himayəsində olan insanların həyati ehtiyaclarını qarşılamaq və dini insanlara çatdırmaq məsuliyyəti - Allah yolunda ibadətdir.
Lakin özünü aldadaraq malına və ailəsinə daha çox vaxt ayırıb, insanlara dini çatdırmağa az vaxt ayırması müsəlmana yaraşmaz. Dünyəvi məsələlərlə daha çox məşğul olduqda, bu halı şeytan, onun üçün bəzəyər.
Uca Allah Fəth surəsinin 11-ci ayəsində buyurur:
شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا
“Mallarımız və ailələrimiz bizi yayındırdı”.

İnsanın mal-dövləti və əhli-əyalı onu məşğul edərək Allahın dinindən yayındırarsa, bu hal onun üçün təhlükəli və həlakedicidir. Allah qorusun. İnsanı nə mal-dövləti, nə də digər məsələlər dindən yayındırıb uzaq salmamalıdır.

Готов ли ты к смерти?
Шейх Абдульмухсин аль-Аббад (حفظه الله)

☑️ Riakarlıq barədə
Ria odur ki, insan öz yaxşı əməlini göstərsin və insanlar bunu gördükdə onun xoşuna gəlsin.

Sum`ə isə odur ki, bir adam bir iş görür və insanlar bundan xəbər tutaraq başqa insanlar arasında yayırlar ki, o, bu əməli edib və bu, həmin adamın xoşuna gəlir.

Bunların hər ikisi 2 növ olur:

1) aydın növ (insana aydındır ki, o, riakarlıq edir). Bu o zamandır ki, insan hər hansı bir yaxşı əməli insanlar arasında təriflənmək üçün edir. Bunun savabı yoxdur, bu günahdır və buna görə əzab var. Məhz belələri barədə hədisdə deyilib ki, Cəhənnəmə atılan ilk kəslər cihad edən, Quran oxuyan və sədəqə verən olacaq.

2) gizli növ (ən təhlükəlisi də elə budur). Bunu aşkar etmək çox çətindir, yalnız bu barədə daim narahat olan adam bunu özündə aşkar edə bilir. Bundan uzaq olmaq istəyən adam həmişə ixlas (yadımızda olduğu halda) və istiğfar, tövbə (unutduğumuz halda) arasında olmalıdır.

Nəfsə qarşı daim mübarizə aparsaq, riakarlıq yaxşı əməllərə zərər verməz.

Əgər əməli Allah üçün başlasaq, sonra unutsaq və niyyətimizə riakarlıq gəlsə, xatırlayıb istiğfar etməliyik. Bunu etməsək, əməl batil olacaq. Beləliklə, əgər əməl Allah üçün başladı və Allah üçün bitdisə, belə əməl qəbul olunacaq. Əgər əməl Allah üçün başladı, sonra riakarlıq oldu və bununla da bitdisə, belə əməl qəbul olunmayacaq.

Məsələn, kimsə Allah üçün nafilə namazı qılmağa başlayır. Sonra onu kimsə görür və o fikirləşir ki, kimsə onun yaxşı insan olduğu barədə indi düşünür. Belə halda namaz qəbul olunmur. Əgər o, namazı bitirəndən sonra (əməli Allah üçün başlayıb Allah üçün bitiribsə) onu kimsə gördüsə, belə halda namaz batil deyil, in-şəə-Allah.

Daim yadda saxlamalıyıq ki, yalnız Allah bizim yaxşı əməllərimizə layiqdir. O, onları unutmaz və bizim üçün qoruyub saxlayar. İnsanlar isə nankordurlar, onlara edilən yaxşılığı unudurlar. [yəni, yaxşı əməlləri yalnız Allah üçün etmək lazımdır, insanlar üçün yox]

*? Qaul əl-mufid*, 4-cü fəsil.

✅ Namazdan sonra bu zikri deyin❕

Məhəmməd Peyğəmbər ﷺ hər namazdan sonra bu zikri deyərdi:

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَىْءٍ قَدِيرٌ لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَلاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِيَّاهُ لَهُ النِّعْمَةُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَلَهُ الثَّنَاءُ الْحَسَنُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ

Ləə iləəhə illəllaah uəhdəhu ləə şəriikə ləh. Ləhu-l-mulku uə ləhu-l-həmdu uə huvə alə kulli şeyin qadir. Ləə həulə uə lə quvvətə illə billəəh. Ləə iləəhə illəllaah, uə ləə nə'budu illə iyyəəh. Ləhu-n-ni'mətu uə ləhu-l-fədlu və ləhu-s-sənəu-l-həsən. Ləə iləəhə illəllaahu muxlisıınə ləhu-d-diinə uə ləu kərihə-l-kəəfiruun.

Allahdan başqa (ibadətə layiq) məbud yoxdur, O təkdir, Onun şəriki yoxdur. Mülk Onundur və həmd Onadır! O hər şeyə Qadirdir! Qüdrət və güc yalnız Allahdadır! Allahdan başqa (ibadətə layiq) məbud yoxdur. Biz yalnız Ona ibadət edirik. Nemət Onundur, lütf Onundur və gözəl tərif Onadır. Allahdan başqa (ibadətə layiq) məbud yoxdur. Kafirlərə xoş gəlməsə də, biz dini yalnız Ona məxsus edirik!

? Sahih Muslim, 594.

❗️Успех и прогресс праведных предшественников

Abdullah bin Şihhir (radiyAllahu anhu) rəvayət edir: "Allahın Elçisinin ﷺ yanına getmişdim, "Әlhәkumut-tәkəsur" surәsini oxuyurdu. Surәni oxuyub qurtaran kimi belә dedi:
"Adəm oğlu malım-malım deyib durur. Ey Adәm oğlu, yeyib tükәtdiyin, geyib köhnәltdiyin vә ya sәdәqә verib savab qazanmaq üçün öncәdәn göndәrdiyindәn başqa malın varmı?"

? Sahih Muslim, Zuhd, 3-4.

☑️ Kərbəla əzadarlarına töhfə (şiə mənbələrindən)

➖ Ölü üçün ağlayıb, ağı demək barədə:

Allahın Elçisi ﷺ demişdir: “Ölü üçün ağı demək cahiliyyə dönəminin adətlərindəndir.”
(Şeyx Saduq, “Mən ləə yəhduruhu-l-fəqih”, 4/271-272; Hurr əl-Amili, “Vəsəil əş-şiə”, 2/915; Məclisi, “Biharu-l-ənvər”, 82/103)

Peyğəmbər ﷺ demişdir: "Allahın qəzəb etdiyi lənətlənmiş iki səs var: müsibət anında olan ağı səsi ilə nemət anındakı səs (yəni, çalğı səsi)”.
(Məclisi, “Biharul-Ənvər”, 82/101; Nuri Təbərsi, “Müstədrək əl-Vəsail”, 1/144)

İmam Cəfər əs-Sadiq (rahimahullah)demişdir: “Ölmüş bir kəs üçün ağı deyib, paltarı cırmaq icazəli deyil.”
(Kuleyni, “əl-Kəfi”, 3/225)

➖ Üzə və dizə döymək barədə:

Allahın Elçisi ﷺ demişdir: “Üzünə döyən, yaxasını cıran bizdən deyil.”
(Nuri Təbərsi, “Müstədrək əl-Vəsail”, 1/144)

İmam Cəfər əs-Sadiq (rahimahullah) demişdir: “Müsibət anında əlini dizinə döyənin əməlləri puç olar.”
(Hurr əl-Amili, “Vəsəil əş-Şiə”, 2/914)

Allahın Elçisi ﷺ qızı Fatiməyə (radiyAllahu anhə) nəsihət edərək demişdir: “Mən öldükdə, mənə görə üzünü cırma, mənə ağı demə, qışqırıb-bağırma.”
(Təfsir “Nur əs-Səqəleyn”, 5/308; Məclisi, “Biharul-Ənvər”, 82/77)

Allahın Elçisi ﷺ ağı deyən və onu dinləyən qadınları lənətləmişdir.
(Məclisi, “Biharul-Ənvər”, 82/93)

İmam Hüseyn (radiyAllahu anhu)bacısı Zeynəbə belə demişdir: “Ey bacı! Allahdan qorx və bilki, yerdə və göydə olan hər kəs ölümü dadacaq. Allahın Üzündən başqa hər şey həlak olacaq. Ey bacım! Səni Allaha and verirəm, əgər mən öldürülsəm, mənə görə yaxanı və üzünü cırma, mənə ağı demə!”
(Abbas əl-Qummi, “Muntəhəl-Aməl”, 1/481; İbn Tavus, “əl-Məlhuf”, səh. 50; Məclisi, “Biharul-Ənvər”, 45/3)