هو

نقلست که سری گفت:

بنده به جایی برسد در محبت
که اگر تیری یا شمشیری بر وی زنی خبر ندارد.

تذکرة الاولیاء
ذکر سری سقطی "رحمة الله علیه"

https://t.me/+Q8aToiC9PS0cNag8

‌
✧ عشق آسان ندارد✧ علیرضا قربانیشاعر: اهورا ایمان
آهنگساز: ستار اورکی

**آن بهاران کو؟ آن روزگاران کو؟
زیر باران، آن حال پریشان کو؟
باز آن منِ آســـیمه‌سر
بی‌بال و بی‌پر مانده

جای تنهایی در سینه‌ها مانده
رفته مجنون و لیلا به جا مانده
از مســـتی و مینا و می
اشکی به ساغر مانده**

@AlirezaGhorbaniFan

🔊فایل صوتی

مهدی خلجی

آنچه فلسفه نیست قسمت دوم

.
🆔 @sokhanranihaa
🆔 @
🆑 #کانال‌سخنرانی‌ها
🌹

ای یار مرا موافقی وقتت خوش
بر حال دلم چو لایقی وقتت خوش

خواهم به دعا که عاشقان خوش باشند
ور زانکه تو نیز عاشقی ، وقتت خوش

#مولانا

از برون خسته یاریم و درون رسته یار
لاجرم مست و طربناک و قوی بنیادیم

همه مستیم و خرابیم و فنای ره دوست
در خرابات فنا عاقله ایجادیم

#مولانا

از شَعیر تا شعر!

خوش‌ترین تأمّلات، تأمّلاتِ وجودی است. تأمّلاتِ واجدِ وجدِ وجودی! نمونه را، تأمّل در چند و چونِ حیات و راز و رمزِ ایمان، عشق، تنهایی، مرگ؛ و مرگ این دروازۀ رازها که بر زندگان و باشندگان تا ابد ناگشوده خواهد ماند. دریغا که هر گاه سخن از وجود است دغدغۀ موجودی از گریبان سیاست و اقتصاد سر برمی‌آورد و گلوی‌ یک‌یک‌مان را سخت می‌فشارد. اقتصاد و سیاست، با چنگالی بی‌رحم و خونین، بی‌پرده رخ می‌نماید و به سخره می‌گیرد هر آنچه رنگ و نشانی از تأمل با خود دارد. آری، در میان شاعران، تنها زنده یاد احمد شاملو نبوده که می‌گفت اگر غم نان مجالی دهد می‌تواند از انسان قصه ساز کند. انسانی آن چنان، که چشمه‌ساری در دل دارد و آبشاری در کف! آفتابی در نگاه دارد و فرشته‌ئی در پیراهن!

از دست‌هایِ گرم تو
کودکانِ توأمانِ آغوشِ خویش
سخنها می‌توانم گفت
غمِ نان اگر بگذارد.

نغمه در نغمه درافکنده
ای مسیحِ مادر، ای خورشید!
از مهربانیِ بی‌دریغِ جانت
با چنگِ تمامی‌ناپذیر تو، سرودها می‌توانم کرد
غمِ نان اگر بگذارد.

رنگها در رنگها دویده،
از رنگین کمانِ بهاری تو
که سراپرده در این باغ خزان‌‌رسیده برافراشته است
نقشها می‌توانم زد
غم نان اگر بگذارد.

چشمه‌ساری در دل و
آبشاری در کف،
آفتابی در نگاه و
فرشته‌ئی در پیراهن،
از انسانی که تویی
قصه‌ها می‌توانم کرد
غم نان اگر بگذارد.

غم نان، همزاد بشر و اهل هنر است؛ از ابتدای تاریخ تا به امروز. چنان که قدما در مَثَلی گفته‌اند :
"شَغَلَنی الشَعیرُ عَنِ الشعر" (یعنی جستجوی شعیر (=جو، یا همان نان) مرا از شعر باز داشت. (اسرار التوحید، ص 5)

مولانا هم در مثنوی، همین مضمون را در ابیات مشهوری آورده است:
آدمی اول حریصِ نان بُوَد
زانکه نان ستونِ جان بُوَد

چون به نادر گشت مستغنی زِ نان
عاشق نام است و مدح شاعران...

@irajrezaie

-هر یکی به چیزی مشغول  و به ان خوشدل و خرسند .بعضی روحی بودند، به روح خود مشغول بودند.بعضی به عقل خود، بعضی به نفس خود، تو را بی کس یافتیم.همه یاران رفتند به سوی مطلوبان خود و تنهات رها کردند.من یار بی یارانم.
شمس تبریزی

روانه جانب دریا که شد مدار سفر
دود به لب لب این جوی تا لب دریا
دلی که خست در این راه‌ها ز خار سفر
به روی آینه بنگر که از سفر آمد
صفا نگر تو به رویش از آن غبار سفر
سفر سفر چو چنان یار غار در سفرست
تو بخت بخت سفر دان و کار کار سفر
همیشه چشم گشایم چو غنچه بر سر راه
چو سرو روح روانست در بهار سفر
چو شمس مفخر تبریز در سفر افتاد
چه مملکت که بگسترد در دوار سفر
غزل ۱۱۴۹

هرچه را خوب و خوش و زیبا کنند
از برای دیدهٔ بینا کنند!

کی بود آواز چنگ و زیر و بم
از برای گوش بی‌حس اصم؟

#مولانا