Վաղը նորից նոր օր կբացվի, սովորականի պես, բայց էլ քեզ օրը սովորական չի թվա։
Սուրճը ձեռքիդ՝ սովորականի պես դուրս կգաս, բայց առավոտը էլ սովորական չի լինի քո համար։ Կզգաս մի տեսակ ինչ որ մռայլ գորշություն կա՝ կախված օդում, որ կխեղդի քեզ կարծես կոկորդիդ կանգնած։
Կհիշես անցած գնացած օրերդ,
անցած գնացած լավ ու վատ ընկերներիդ, ծանրութեթև կանես։
Կոկորդ ավելի կսեղմի տհաճ զգացողությունը։ Կհիշես անցած օրերի մտորումներդ, նորից կըմկղվես մտքերիդ մեջ։
Կյանքիդ բոլոր ուրախ օրերը կքչանան աչքիդ, կհիշես անցած օրերի վախերդ, որ կրծում էին հոգիդ տարիներ շարունակ։ Հետո միգուցե մտածես գժվել ես, շատ ես մտածել անիմաստ բաների շուրջ, բայց չէ. կզգաս, որ ճիշտ ուղու վրա ես մտքերդ իմի բերել։
Կհիշես անցած օրերիդ դառը հիշողությունները։
կհասկանաս, որ սխալվել ես։ Կտխրես, որ սխալվել ես շատ երկար։

Մահացու է հիվանդությունը սիրո,
ու թե բուժվում է անգամ,
հետևանքը մնում է միշտ:
Բժշկիր ինձ սիրելիս,
բայց ես ուզում եմ հիվանդ լինել քեզնով.

Իսկ դու կշարունակես ապրել՝ բնական, արևը ներսում, սերն աչքերում ու երազանքները հոգու մեջ...

Գրկելու մեջ կարևորը ամուրն է, այդպես ես զգալու կարոտի չափը:

Օդի պես կարիք ես…🩶

Պիտի մեկին ունենաս, որ ավելի ամուր գրկի, երբ ասես, որ մենակ մնալ ես ուզում…

♾️

Ուրիշներին արթնացնում է աղմուկը...
Մինչդեռ քո լռությունն է,որ չի թողնում ինձ քնել...