Жігіт даяшы қыз даяшыны қағып өтті де, қыздың қолындағы тарелкелер быт-шыт болды. Қыз жыларман. Жігіт жанына отыра қалып: “өзім төлеймін, уайымдама” деп жинастырып жатыр. Мимими.

Дорама ғоой мына көрініс🥹🫰🏻💜

Соңғы кезде біраз өзгерістерді байқап жүрмін… бірақ сырттан маған қараған адам ешнәрсе көрмейді: тек өзіме сезілетін…

Енді осы әнге шайқалып отырым🫠🫶🏻🥹🫶🏻

Бүгін күтпеген жерден еске түсті осы ән.
Жай, үйден шығып баспалдақпен түсіп бара жатқанда терезеден аспанның көңілсіз күйін көріп қалдым. Аузым мен миым келісіп менің еркімнен тыс өзі айта жөнеліпті🕊️

Бүгін сториімде біздің жаңа жыл құтты болсын деп ешнәрсе жазбадым.

Ішімдегі сезім бірнәрсе айтып құттықтап жатудан да тереңірек, тамырын танып келе жатқан жас баланың қуанышындай жыбыр-жыбыр болды.

Айналадағы шынайы қуаныш, жасанып шығып жатқан әдемі қыз-жігіттер, наурыз көже, сумаляк… бәрі қайта жаңғырып жатқанын бақылаап отыру - өзін жақсы көріп үйреніп келе жатқанына мәз жас қыздай тәтті сезім🤍

Жеке, тыныш қана сезіну керек күн секілді баяу өтті.

Жай, түнгі 3:30-да келген ойымды таңда жоғалтып алмас үшін жазып қойдым. Қазір енді ұйқығаа🫧

« Кейде мен мәңгі өлмейтін сияқты боламын, ал кейде тез өліп қалатындай сезінем. Осы соңғысы дұрыс қой деймін. Өйткені, мен өмірге өлгенше ғашықпын, өлгенше…» ©️ Д. Исабеков “Гауһартас”