مى دويم،
ميسازيم،
ميجنگيم،
اما انگار زمين زير پايمان سُر ميخورد…
كسى از ما نمى‌پرسد:«کجا می‌خواهیم برویم؟»
ما آهسته و بی‌صدا،
در غبار تردید و نا‌امیدی گم شده‌ایم…

وما الحب إلا رزق، فلا تستعجلوه ولا تتصنعوه..

«عشق رزق است، پس در آن عجله نکنید
و آن را به زور برایِ خود نسازید..»

‏زمان و‌ مکان مناسبی برای جوانی نبود،
کاش در روزگار دیگری می‌زیستیم،
ما همگی حیف بودیم..

you have yourself
and yourself is always enough.

از
آدم‌ها
به
آدم‌ها
پناه
نبرید،
بی‌
پناه‌تر
می‌شوید!

برات آرزو می‌کنم فقط درگیر رنج‌های خودت باشی. اونایی که خودت به‌وجودشون آوردی، نه اونایی که از دیگران بهت تحمیل شده...

انتظار نداشته باش؛
از آدم‌ها انتظارِ درک شدن، همراهی کردن، دوست داشتن... از کارها انتظارِ خوب و بی‌نقص پیش رفتن...
اینجوری هرچیز و هرکسی حتی در حالت معمولی‌اش تو را خوشحال خواهد کرد و در بدترین حالتش هم چون انتظاری نداشتی لااقل ضربه‌ی کمتری می‌خوری.
اگر از ابتدای روز، بنشینی و انتظار آفتاب را بکشی، باران تو را غمگین خواهد کرد و اگر منتظر آفتاب نباشی؛؛؛ قدم زدن زیر همان باران، لذت‌بخش‌ترین اتفاقِ روزت خواهد بود.

You are the only one who hears me when I am silent.
فقط تویی که وقتی ساکتم منو می‌شنوی.

صداش کرد، بی هوا…

گفت یهو بوت پیچید اینجا…
قشنگ گفت نه؟!

گفت:
مهم نیست چند سال دیگه زندگی میکنی
مهم نیست چند سال دیگه میمیری!
مهم اینه
نمونه به دلت حسرت کسی، حسرت چیزی
که اگه بمونه هیچ وقت نفهمیدی که
زندگی چی بوده!!