`Яна 
не любіла вандраваць адна
але
у трупе скончыліся акторы

яна сабрала валізу
і ўспаміны
валізу выкінула на шляху да вакзала

у адзін бок 
нейкія 3 еўра
пусты вагон
толькі яна і Бог

рэйкі несьлі іх як вада
штораз грукаталі гісторыі
новых жыцьцяў
нельга двукроць ступіць на адныя рэйкі
асабліва перад хуткасным цягніком

Цягнік
сустракала начная Гародня
яе
сустрэў прывід
Фары Вітаўта.`

Сябра намаляваў мне малюнак⬆️

100💃

Прысьвячаецца Вожыку з вуліцы Львоўскіх арлянятаў

`Ён жыў у цемры, жабак лавіў і дыхаў
Лесам з бэнзынай, тупаў і пыхаў бяз пыхі.
Склаліся голкі ў апошні жалобны узор.
Мухі адчулі спажыву.
Пан Вожык памёр.

Хай на нябёсах, расквечаных вечным сьвітаньнем,
сьветлы анёл яму малака падлівае.
Сплыла прыгожым жыцьцё, 
дарма што не чалавечым.
Вуліца звыкла гула…

Пан Вожык будзе жыць вечна.`

У мяне ёсьць файная традыцыя: раз на паўгады я выціраю сьлёзы строгіх формаў і пішу верлібр

`АБ'ЯВА НА ТРАМВАЙНЫМ ПРЫПЫНКУ

Яна крыху ніжэйшая за мяне
у вачах воблака
на вуснах
ня высах гранатавы сок

калі пабачыце
тэлефануйце
ці пішыце
адрас: 
чужаніца
сьлімак
тут
кропка
бывай.`