Өзгемен қалай тұрып жатырсыз –
Өмірі ұшып көрмеген?
Сіз қалай тұрмыс құрып жатырсыз жағалауменен – жерменен?

Қалды ма ұмыт қалқыған арал Төсінде көктің тербеліп
Қалды ма ұмыт сарқырамалар – жарқырап ағар, өң беріп?

Сіз қалай бірге тұрып жатырсыз
Әйелмен – әнсіз, жай, жаман,
Ұрымен өмір сүріп жатырсыз
Тағымды менің жайлаған?

Халіңіз қалай, қарағым, анық –
Жайыңыз бәлкім жайлы шын?
Сорлының қалай сауабын алып,
Табасыз бабын байғұсым?

«Жүзуден қажып,
Жерінген кемем.
Жетеді!
Жерде қаламын!»
Қалай тұрасыз көрінгенменен,
Артық көретін адамым!

Дәмді ме әлде пісірген асы – Дастарқан үсті толы – кең?
Бақ қонғыш болған үшін бе басы –
Тұрасыз қалай сонымен?

Жат әйел жанын ұғасыз қалай
Өзіңізді алдап, тер төгіп
Және де бірге тұрасыз қалай
Ұяттан кетпей өртеніп?

Қалайсыз енді, халіңіз қалай – Әніңіз бар ма әлі де?
Жарасы кетпес жаныңыз қалай –
Шыдайсыз қалай бәріне?

Қалай тұрасыз (бар сұрайтыным)
Базардан алған бөзбенен
Алтыннан кейін, жарқырайтұғын –
Бағасы төмен жезбенен?

Көңілдің – арзан ермегі, жаңа
Таптыңыз ба әлде емін сіз?
Қалай тұрасыз жердегі ғана
Жай әйелменен сезімсіз?

Бақыттымысыз?
Жауыр ма әлде
Жүректің түбі – мұң өрген?
Жайыңыз мендей ауыр ма әлде –
Тұратын басқа біреумен?

Марина Цветаева
Аударған: Гүлнәр Салықбай

Бір шай қасық қана...

Өңі бар...
өлермендігі де жаман емес былай,
Осындай жандардың он екі мүшесін,
Денесін,
санасын
Түп-түзу жаратып
Бір шай қасық қана
Ар қоспай...
Қоятыны несі Құдай.

Ақорда...
Бұл өтіріктер үйіндісі
Жаным пәруана көбелектей
шарпылған.
Тойдым,
рас одаңа...
құрғақ қуырмаңдаршы
өтінем...
Бір шай қасық қана
Май тамызыңдаршы табаға...

Ықылас Ожайұлы

... Қыз айтты “мәңгi бiрге болам”, – дедi
Шынжырлап байлаған кiм оған менi.
Шығардық Айды аспанға (көрмеймiсiң,
Түскен жоқ Ай аспаннан содан берi).

Ауылдың Ақши деген белесiнде,
Берген сөз, байласқан серт – ол есiмде.
Жұлдызым жанды дедi ол (бұған дейiн,
Болған жоқ көкте жұлдыз, сенесiң бе?)

Байқасаң, шындық та шын, жалған да шын,
Бостекi өңшең бiлмес сандалмасын.
Ұлиды Айға қарап қасқыр дейдi,
Қайтедi Айға ұлымай алданғасын.

Қайда әлгi жұлдызды сәт, алтын күнiм,
Төгедi Ай болмашы салқын нұрын.
Ай-дағы менiкi едi, жұлдыздар да,
Кетiптi-ау иемденiп әркiм бүгiн...

Есенғали Раушанов

Сен мұңайма, қуанайын мен дағы,
Сені сезім, мені көзің алдады.
Тек біз емес адастырған талайды,
Бұл тағдырдың айқыш-ұйқыш жолдары.

Өмір бізді жолықтырды, байытты,
Желіктірді, болдық бүгін байыпты.
Кінәлама өзіңді де мені де,
Біздің бұған жастығымыз айыпты.

Жүрегіңді шайлықтырып, жасқантып,
Алдың рас, демеймін күл, тас, шалқып.
Бірақтағы қала көрме қапыда,
Қарсы келген бақытыңнан бас тартып.

Жарасқан Әбдіраш

Бір үйде оңаша бірге іштік,
Сен болдың біреудің Баяны.
Бірге іштік, содан соң нұр құштық,
Көңілдің желбіреп маягы.

Өзіңе өзіңді тақ қылдым,
Отырдың, алдымда отырды Ай,
Көзіңе көзімді лақтырдым
Теңізге тастаған якордай.

Ондайды көргем жоқ бұрын деп,
Тарқаттың шашыңды, жүз өрдің.
Қолымды апардым дірілдеп,
Үстіне жұп-жұмыр тізеңнің.

Елес пе, ар жағы жоқ есте,
Сен жылап, мен бармақтістедім.
Көңілдер кемелер емес пе?
Құштарлық тоғыз балл шторм.

Өзің де кінәға бір аршын
Жақынсың, менен де бар кінә.
Мұңды боп оралған шығарсың,
Баянды махаббат портына.

Шайқалдық, шатырлап сынды көк,
Кеш мені болса егер сол күнә.
Оралған шығарсың мұңды боп,
Баянды махаббат портына.

Жарасқан Әбдіраш

Ауылдан Алматыға кеше келген,
Ізетті қыз екенсің шеше көрген.
Еркіндіктің есігін ерте ашыпсың,
Сүрінеді екенсің неше жерден?

Аңқылдаған көңіліңнен айналайын,
Бүлінеді екенсің неше жерден?
Кешір, қалқам, мен емес сұр мергенің,
Ашуланба, бұлданба, сыр бермегін.

Өрмек тоқып отырған мыстан-қала
Баяғыда-ақ сап қойған сүрлеулерін,
Дайындап суық қолды сұр мергенін.
Сонда да жұмақ болсын жүрген жерің.

Әп-әдемі, аяулы, арлы көзің
Жасырмай тұрады екен бар мінезін.
Бұл қаланың толқыны кейде, тіпті,
Жарға итере салады нардың өзін…

Алматыға ауылдан кеше келген,
Ізетті қыз екенсің шеше көрген.
Сүрінбеймін десең де неше жерден,
Бүлінбеймін десең де неше жерден,
Қала деген сондай ғой, жетегіне ап,
Жолмен емес, жүргізер көшелермен.

Мен бір жүрген ағаңмын ақ жол тілер,
Ал, қалғанын көрерсің пешенеңнен!..

Бақыт Беделхан

Қар,
сенің жауа салғаның қалай тым ерте,
Қазанға ауа салғаның қалай тым ерте?..
Сағынып жүрген бір кұрбым менің болмаса,
Сағынып әлі үлгерген жоқ қой бұл өлке!

Менің де бұрын танылғым келген тым ерте,
Сөрелерден де табылғым келген тым ерте,
Танысып қалған кұрбыжан ғана болмаса,
Танып та әлі үлгерген жоқ қой бұл өлке!

Екеуміздің де тілегіміз бұл көп күннен,
Көп күннен: ой да, қуаныш, мұң да шектірген.
Ұшқындап жауып, алақандарда ерідің,
Ұшқындап жазып, жүректерде еріп кеттім мен!

Ерлан Жүніс

Кейде, баяғыдай мейірімді де сияқты паң Қалам!..
Ал, қандастарым қазақша сөйлесе кетсе, таң қалам!
Сөйтуші еді алпыс екі тамырым арсыз қозарда!
Таң қалатын болдым, бір әдепті саудагер тұрса да базарда!

Ести қалса біреуден риясыз күлкіні,
жүрегім талып та қалар бір күні!
Көңілім абдырап, берген сәлемінен-ақ шынайы,
таңырқап қалатын болдым, 
біреу келсе үйіме: "Қонақпын - деп, - құдайы"!

Қырық құбылып мінезімдегі ізгі өлшем,
Кәдімгідей қысылып та қалатын болдым, 
бір ұялшақ қыз көрсем!
Дүниеден қайтқан кезінде семсер-Ер,
Аңырайып та қалам, 
"Ой, бауырым!-дап біреу келсе егер!..

Улы сезімге шүпілдеп тұрғанда шер-кесем,
Таң қалам, әкім де әкіреңдемей сөйлесе!
Таң қалам - әр маусым да өз қасиетімен көрінсе!
Бұл әлем мүлде өзгеріп кеткен секілді менімше?!...
Әйтеу, мен қазір жылт еткен жымиысқа да таң қалам!
Оңбаған!..

Тыныштықбек Әбдікәкімұлы

Өтті жаз,
Кетті алыстап жұмақ көктем.
Күз келді,
Қайтты құстар шұбап көкпен.
Дауысы қайтқан құстың
Неткен мұңлы!
Қыздай боп ұзатылған, Жылап кеткен.
Жаз өтті, жаймашуақ күз де өтеді,
Қыс келіп құмай тазы із кеседі.
Көшеде көз қуаныш ұл мен қыздар,
Біздерге өткен күнін іздетеді.
Жас едік бір күлгені мың қаралық,
Біз де осы қуаң тарттық гүлдеп алып.
Өмірден қай қорытынды шығарсаң да
Бәрі де тіреледі мұңға барып.
Егдеміз егде жасқа бағынышты,
Кеудеңде лықып тұрған сағынышты.
Білмейсің айтарыңды кімге барып,
Сонда да шуағы ұяң тұман таңда,
Ынтығып оянасың күнге жарық.
Пендеміз мәңгі жүрген септеп үміт,
Ештеме құлазисың жоқ көрініп.
Өресі тар, өзі кең бұл қоғамда
Адасқан ұқсап бөтен тырналарға,
Алармыз байқатпай бір көшке кіріп.
Егілген үнсіз дүние...
Сыз. Нөсер. Күз...
Емексіп бұл өмірден біз де өтерміз,
Бірде жақсы, ал бірде жек көріліп.

Есенқұл Жақыпбек

Қорқамын

(Сақташы, Құдай, ол қызды мұңнан,
Бар оның ізгі арманы).
Қорқамын сенің жалғыздығыңнан
Жанымда отырғандағы.

Сезім де терең тілсіз білінген,
Тыныштық - жанның арманы.
Қорқамын бірақ үнсіздігіңнен
Жанымда отырғандағы.

Жасқанба тіпті жылап қалудан,
Жұбату - жардың арманы.
Қорқамын сенің жырақтауыңнан
Жанымда отырғандағы.

Дәулет Жадырасын