اندوه می‌جود، اندوه اره می‌کند، اندوه می‌بلعد و تف می‌کند.

پرنده‌ای مرا در خاک چال می‌کند.

انسان. انسان‌ها. ارتباط. ارتباط‌ها. جویده شدن. جویده شدن‌ها.

کافکا. یک «فـ» وسط دوتا «کا».
شب، خانهٔ مادری، اتاق میهمان، بی‌خوابی. سه بار تا به الآن با بهانه‌های مختلف بیرون زدم و سیگار کشیدم. کتاب ندارم، سعی می‌کنم از حفظ کتاب بخوانم. کـافـکـا:
«احساس می‌کنم پشت دری بسته هستم که طرف دیگرش تو زندگی می‌کنی و هیچگاه باز نخواهد شد.»
یک «فـ» وسط دوتا «کا». کای دومی فـ را کشان کشان از پی خود می‌کشد درحالی که کای اولی از پشت مراقب است فـ فرار نکند. مثل محاکمه.

با عنایت به علم لدنی عرض کنم؛ تنها کسی که می‌تواند به من بگوید داستان بلد نیستم خودمم و دست بر قضا امشب چنین قصدی ندارم. احتمالا فردا بگویم.

شب خوش

مرگ من چگونه خواهد بود؟

از این‌که آدم‌ها شانس را نادیده می‌گیرند کفری می‌شم. قاعدتا نباید برایم مهم باشد ولی نمی‌توانم. افکار ابلهانه‌ی بقیه همیشه مرا بیش‌تر از خودشان رنج می‌دهد. شانس یک مثال است. متکبرانه به نظر نمی‌آید اوستا؟ چرا، کاملا متکبرانه است. می‌فرمایید چه کنم؟

از این‌که آدم‌ها شانس را نادیده می‌گیرند کفری می‌شم. قاعدتا نباید برایم مهم باشد ولی نمی‌توانم. افکار ابلهانه‌ی بقیه همیشه مرا بیش‌تر از خودشان رنج می‌دهد. شانس یک مثال است. متکبرانه به نظر نمی‌آید اوستا؟ چرا، کاملا متکبرانه است. می‌فرمایید چه کنم؟