در روزگاری که مردم به زمین خوردنت میخندن برخیز و بگو کیر خر

- اگه قراره هر بار انقد تلاش کنم تا منو ببینی، پس بزار فراموش شم. ؛)

پارسال اینموقع فک میکردم خیلی بدبختم. ولی الان میبینم چقد اونموقع خوب بوده الان چقد بدبختم.
دیگه ببین سال دیگه چیه.

فکرو خیال کُشنده‌ست.
مهم نیست به چه شکل!
بعضی وقتا طناب میشه دور گردنت،
بعضی وقتا آتیش میشه رو دلت،
بعضی وقتا یه سردرِ مزمن،
بعضی وقتا درد تو تک تک اعضای بدنت،
بعضی وقتا قرصای بیش از حد،
ولی در نهایت میکُشه،
میکُشه و چیزی باقی نمیذاره ازت...

شاید باید فرار کرد
باید فرار کرد یه جای دور
جایی دور از هیاهو و بازیِ زندگی
جایی که بشه توش به چیزی غیر از
غم و رنج ها فکر کرد...
جایی که بشه توش نور رو پیدا کرد.

قطعا اگه بچگیمو بذارن جلوم و بخوام باهاش حرف بزنم اولین چیزی که میگم اینه که انقدر واسه بزرگ شدن ذوق نداشته باش آرزو کوچولو
بزرگ شدن اونطور که تو فکر میکنی نیست
رنگی نیست،پر از رنگای خاکستریه
شاد نیست،پر از غمو غصه‌ و مشکله
قشنگ نیست،پر از زشتی و سختیه
ذوق نداشته باش براش
از همین روزایی که مامان دستتو میگیره با عروسکِ تو بغلت باهم میرین خرید و بابا میبرتت پارک و ازت عکس میگیره لذت ببر
خوشحال باش،
بخند،
ولی واسه بزرگ شدن ذوق نداشته باش.
چون قراره توش کلی غصه بخوری و گریه کنی...

تو این نقطه از زندگیم فقط دلم میخواد نشینم‌.
دلم میخواد برم ، بیام، تو طول روز اینقدر فعالیت داشته باشم که شب از خستگی وقتی میرسم خونه بیهوش شم و یه خوابِ آرومو تا صبح تجربه کنم.
دلم میخواد بیشتر فیلم ببینم،بیشتر کتاب بخونم،
بیشتر پادکست گوش بدم،موزیکای خوب گوش بدم،
آدمایِ مورد علاقمو ببینم،صبحا برم بدوئم،ورزش کنم،
واسه خودم آشپزی کنم،
تو رشته‌ی مورد علاقم درس بخونم،کار کنم،
مراقب آدمای عزیزِ زندگیم باشم،و و و...
خلاصه دلم میخواد زندگی کنم،
نه اینکه زندگی منو...