‌

محبوبم
دوست داشتن تو
برای من بسیار بزرگ است
قلب تو جهانی ست
پر از عاشقانه های سبز
محبوبم
از زمانی که تو را شناختم
زیباتر شدم
ای سخاوت شیرین
رهایم نکن
که سخاوت بی همتایت را
عاشقانه دوست دارم.

#ثریا_شجاعی_اصل

@soraya_shojaei

‌

صبح دو چشم عاشق می خواهد
اندکی مکث...
یک عالمه دوستت دارم
که بر روی لبانمان لبخندی از عشق بنشاند.

#ثریا_شجاعی_اصل
#سلام_صبحتون_به_آرامش_خدایی

@soraya_shojaei
‌

‍ ‌STUDIO🔺VERSION#اجرای_خاص *✨

اعتراف کن
این جسم ،در دالان تنگ و تاریک
به زنجیر کشیده شده است
که صبرش را از دست داده و
هر تیک تاک ثانیه به اندازه هزاران سال
مشتی خاکستر بر قلبش می کوباند...

✍#ثریا_شجاعی_اصل 🎙#رضا_ماد 🔺موزیک متن
🎙رضا ماد
🎧 زنجیر اشک من

‌@soraya_shojaei ‌*@navayemastaneh
‌

‌

دوستت دارم گفتن هایت
که از جداره قلبم بالا می رود
قهقرای قهوه ای چشمهایت
در زیر ییلاقی نگاهم
قلبم را در تلاطم خواستنت
به رنگین کمان عشق در می آورد
تا با بوسه ای در آسمان دلت
چون پروانه ای باشم رقصان
دور وجود پرالتهابت.

#ثریا_شجاعی_اصل

‌@soraya_shojaei

‌‌

‍ ‌STUDIO?*VERSION

باران از نگاهم می بارد
دفتر شعرم خیس از دلتنگی
قدم به سوی خرابه ها می گذارم
دلم می سوزد و فریاد می زند
رو به آسمان خیز برمی دارد
می گرید
می گرید
برای درمان قلبش
گیسوانش را گره کرده به ماه دخیل می بندد..

✍#ثریا_شجاعی_اصل ?#مهدیا میکس و تنظیم
?#رضا_ماد ‌?موزیک  متن
? رضا بهرام
? پناه آخر*@soraya_shojaei@navayemastaneh

Telegram

attach 📎

‌‌

در پرچین نگاهم عشق را یافتم
نگاهم چون آفتاب درخشید
قلبم پُر از پروانگی احساس شد
تو را صدا کردم
در زیباترین ملودی دوست داشتن
به سوی من آمدی
انگشتان زمختت را
بین انگشتان نحیفم نهادی
و قفل عشق زدی
چشمانت را بر روی چشمانم میخکوب کردی
برای لب هایم با لب هایت
با تنت برای تنم نماز عشق برپا کردی
خواندی و خوانده شدی
گل عشق در دامان طبیعت رویید
آفتاب رنگ شوخی اش را در من تاباند
عاشق شدم
چیزی در درون من لرزید
چون کودکی نوپا در آغوشت آرام گرفتم
لبخندم زیبا شد
چال گونه هایم به دلاویزترین یقین
به بوسه ها ی تجلی جاودانه گشت

#ثریا_شجاعی_اصل

‌@soraya_shojaei

‌

‌

تـــ?ــــو را مے خوانم
به ترانه اے عاشقانه
مثل نسیم خنک صبحگاهے می وزے
مثل ستاره اے در تاریکے شب می درخشے

#ثریا_شجاعی_اصل
‌

@soraya_shojaei

‌

‌

دو بال بر زمین
زانوها چنبره
دیدگانم بر سفره تاریک شب دوخته

دیگر ماه را نمی بینم
گویی ستاره ها خاموش اند
خدایان دیگر در آسمان نیستند؟

پاهایم را بر سردی زمین می سایم
لرزه تمام تن را فرا می گیرد
زبانم به لکنت نمی چرخد
گویی در پشت سفره ی آسمان
به مسیری تنگ می اندیشد

به ناگه نقطه طلاقی دستانمان
بر پنجره چشم بازخوانی می کند
درست رو به من
اشک چشمانم می چکد

پر بر شانه، سبکبال
در وضوح  روشنی
به بار دیگر ،
بر تاریکی چشم گشوده
مردمکی می چرخد

قیام کرده
بساط چرخ و فلک را می چینم
تا به آسمان گذر  کنم
به حتم همان دم
زمین به خواب و رویا می رود

#ثریا_شجاعی_اصل

‌

‌

تراشم تکه ای از استخوانم
که سازم زخمه ای بر سازجانم

بخوانم نغمه ای از پرده ی دل
همی دانم که دائم پرده خوانم

#ثریا_شجاعی_اصل

‌

‌

گسلی فتاده بـر دل که نشسته کشتیم گِل
خم پیچ و لرزه هایش به زبان شعر ناقل

سفـر از سفـر برفتم غم دل به کس نگفتم
به هوای آن سفرها دل و جان نگشته عاقل

میروم به باغ سنبل؛ که جدا شوم ز بویش
همه جا دمیده عطرش؛زهی آن خیال باطل

شده ام اسیر صیدش به کجا دلـم ندیدش
یکصدا کنار من بود بخدا چه کوه و ساحل

نشود نشد نمی شد ؛ بروی بشی فراموش
به تمام طول عمرم ‌؛ نشدم چو از تو غافل

#ثریا_شجاعی_اصل

‌