اون مراقب همه بود ولی هیچکس مراقب اون نبود و هیچکس نگرانش نمیشد چون همه فکر میکردند که اون به تنهایی میتونه از خودش مراقبت کنه
درسته که اون میتونست به خوبی از خودش مراقبت کنه ولی بعضی اوقات نیاز داشت یکی مراقب اون هم باشه

بهم میگین ولش کن ولی مگه میشه چیزی که دوستش دارمو ول کنم؟

چیزی که همیشه باهات بوده و باهاش زندگی کردی

شاید چون میدونست برای دیگران اهمیتی نداره

خودمم متوجه ی کارام نمیشم

کارایی که تو عصبانیتم کردم<<<<

عذاب وجدان کارایی که کردم<<<