Payg'ambarimiz?
Qiyomat kuni ummatlarini qanday taniydilar?

Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Albatta, ummatim qiyomat kuni tahoratning asaridan peshona va oyoq-qo'llaridan oppoq nur taralib turgan hollarida chaqiriladi. Sizlardan kim nurini uzaytirishga qodir bo'lsa, shuni qilsin”.

Imom Buxoriy rivoyati.

Tasavvur qilib oʻqing!

Siz ham hech oʻzingizni oʻlimingiz haqida oʻylaganmisiz?

Azroyil alayhissalom kelganlarini,
Joningiz tomogʻingizga qadalib ohirgi nafas chiqishini,
Tanangiz ruhsiz sovib qolishini,
Asab tolalari boʻshashib ogʻiz ochilib qolishini,
Atrofingizdagilar siz uchun yigʻlashlarini,
Endi sizni “mayyit” deb chaqirishlarini,
Gʻassol jasadingizni yuvayotganini,
Buni kuzatib turganingizni,
Gapirsangiz ham hech kim eshitmayotganini,
Sizni sovuq kafanga oʻrashyotganini,
Yaqinlaringiz birma-bir ohirgi marta siz bilan hayrlashayotganini,
Janozangiz oʻqilayotganini,
Yumshoq koʻrpalar endi yoʻq, yumshoq yostiqlar endi yoʻq,
Muzdek, qop-qorongʻu qabrga “Bismillah. ‘Ala millati rosulillah” deb qiblaga yuzlantirib qoʻyishayotganini,
Odamlar ustingizdan shosha-shosha tuproq sochayotganini,
Endi oʻsha qochib qutulinmaydigan kun kelganini,
Maloikalar kelib sizni oʻtirgʻizib, Robbing kim? Dining nima? Paygʻambaring kim? deb soʻroq-savol qilishayotganini,
Namoz kitobingizdagi “bor-yoʻq” laringizni sanashayotganini,
Endi bu qabr yo jannatdan bir bogʻ yoki doʻzaxdan bir chuqur boʻlishini
Oʻylab koʻrganmisiz!

Huzayfa rodiyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
Kim musulmonlar haqida qaygʻurmasa, ulardan emasdir.