رابرت برتن کتاب آناتومی ملانکولیا رو سال 1620 نوشته و هنوز که هنوزه در کتب روانپزشکی بهش رفرنس میدن.
کتابش رو با این جمله درخشان شروع میکنه

We are ... subject to infirmities, miseries, interrupted, tossed and tumbled up and
down ... uncertain [and] brittle, and so is all that we trust unto. And he that knows
not this, and is not armed to endure it, is not fit to live in this world.
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy

https://youtu.be/p9XHI_26cPE?si=FnESHNUCG7qu8nHL

"When asking questions of nature, at whatever level, the framing of the question is of the utmost importance, because the answer, if any, will be in the same terms as the question”
N.J. Berrill

یادش بخیر؛یه قاب زیرخاکی پیدا کرده بودم.
اوایلی بود که ایشون مدال رو برده بودن و منم جوگیر بدو بدو رفتم از دستفروش بازار دو سه تا از این قاب ها خریدم:)

جایی Tony Hoare در یکی از مصاحبه هاش وقتی درباره مقاله معروفش در باب "An axiomatic basis for computer programming" حرف میزد.میگفت این رویکرد متد هایی که بعدها ازش استنباط شد و پایه های formal method رو گذاشت در اصل ما اصلا پیش بینی هم نکرده بودیم قراره فرمال متد برای چی استفاده بشه. تا اینکه زمانی که Microsoft Research یکی از شعبش رو داخل Cambridge,UK میزنه.
مشکلی که داشتن این بوده که چطوری میشه جلوی ویروس های کامپیوتری رو گرفت.
ویروس هایی که بعد ها معلوم شد حاصل حضور باگ در برنامه ها هست رو گرفت.و اینجا بود که فهمیدیم کاربرد این مقاله تئوری می‌تونه کجا ها باشه.و این چیزی بود که اصلا انتظار شو نداشتیم.و اینجا بود که فرمال متد ها خیلی جدی تر گرفته شد.
"It turned to an elements of Formal methods,analysis of programs as a method of countering the threat of virus."
نکته جالبی که بهش اشاره می‌کنه و به عنوان کسی که بیولوژی رو دوست داره قابل تامل بود:
"I believe that human evolution was driven in much the same way"

این یعنی اینکه حیات هم در طول میلیون ها سال تکامل مدام وقتی یه سیستمی تا حدی organized می‌شده،در برابر عدم سازگاری با محیط دچار collapse می‌شده(انقراض یا نابودی گونه به واسطه عدم سازگاری با محیط) و با آزمون و خطا سیستم به یه reliablilty میرسیده.

تنهایی خیلی باشکوهه به نظرم
احساس تنهایی،اگر بفهمیش،درکش بکنی.تنهایی امکان حضور در هر جایی که بخوای رو بهت میده.با تخیل.در تنهایی با هر آدمی میتونی گفت و گو کنی.هر وقت دلت بخواد.میتونم بگم من در تنهایی آدم بهتری ام.همونطور که درخت در تنهایی درخت تره.آدم هم در تنهایی آدم تره.من به نظرم میاد در تنهایی آدم بهتری ام.مثلا میدونم که در تنهایی دلیلی برای دروغ گفتن ندارم.

یه زمانی از همین روز های سرد و بارانی، Isaiah Berlin ،فیلسوف علم فقید انگلیسی در دانشگاه آکسفورد داشت در باب تولستوی با دانشجویانش صحبت میکرد که یک نفر می‌پرسه:آقای برلین تولستوی چگونه در آثارش اینگونه از طیف گسترده ای از دانش ها استفاده کرده؛ از فلسفه،روانشناسی،تاریخ و غیرو.
برلین که همیشه عادت به رفتن سر لکچر ها با یه سیگار روشن در دهان داشت نگاهی به دانشجو میندازه و میگه:
"Foxes know many things, hedgehogs know one important thing; Tolstoy was as a fox who believed that he ought to be a hedgehog."
حکایت امروز خیلی ها تو دنیای بین رشته ای علم شده که اینو نمی‌فهمن.

برخی بچه ها کامپیوتر دانشگاه یزد گفته بودن درس نظریه محاسبه دکتر علیزاده رو آیا میشه لکچر نوت هاشو اینا رو دنبال کرد یا نه.
حقیقتا متاسفانه این ترم نشد من این درس رو بردارم و خودم دورا دور درس رو میخوندم و دنبال میکردم،بعضی وقتا هم پیش خود دکتر میرفتم.
اما لینک درس رو میزارم شاید براتون مفید بود:
https://t.me/utcomp14031
ریسورس های درس هم داخل لینک گروه هست.
ریسورس های خیلی خوبی هستن.میخواستم کورس ام آی تی رو معرفی کنم ولی به نظرم این درس سیلابسش کامل تر اونه.
پ.ن:چند تا تی ای های درس اینجا هستن 😅خودشون اگر توضیحی باشه میتونن بگن ؛))

We don't fall in the love with people because they're good people.
We fall in love with people whose darkness we recognize.
You can fall in love with a person for all of the right reasons.
But that kind of love can still fall apart.
But when you fall in love with a person because your monsters have found a home in them, that's the kind of love that owns your skin and bones.
Love
I convinced is found in darkness.
It's a candle in a night.
I will not have you without the darkness that hides within you.
I will not let you have me without the madness that makes me.
If our demons can not dance, neither can we.

The Metamorphosis
Franz Kafka