ما مناسب ترین آدمهای ممکن بودیم برایِ هم،
که توی نامناسب ترین زمانِ ممکن برخوردیم به هم...
تو خسته بودی از زخم هایِ روی تنت،
من خسته از مرهم گذاشتن روی تنِ زخمیِ آدمها و  نماندنشان...

خانم جون میگفت:
«توجه آدما رو از کاراشون بفهم نه از حرفاشون، نگاه کن ببین اولویت چندم آدمایی تا یهو بخودت نیایی ببینی تمام خودتو گذاشتی وسط درحالیکه هیچوقت مهمترین نبودی میگفت بخودت احترام بذار تا بهت احترام بذارن.
میگفت مثل ما نباش اینقدر بودیم که بودنمون به چشم نمیاد دیگه!»

سه روزه تو خیابون میبینمت ولی تو استوریات هنوز شمالی
بسه دیگه برگرد

حالم خرابه مثل اکساتون!.

یه تیکه از یه کتاب خوندم که واقعا حالمو خوب کرد، میگفت: «از رها کردن نترس.. هیچکس نمیتواند چیزی که مال توست را از تو بگیرد، و تمام دنیا نمیتوانند، چیزی که مال تو نیست را حفظ کنند..» همینقدر ساده و قشنگ..
:)

دلتنگ ها بهتر میدانند که خواب یک نیاز نیست
تنها یک بهانه است تا آدمی به شب پناه ببرد...

-نازنین

نه می‌توانیم بمیریم، نه می‌توانیم زندگی کنیم،
نه می‌توانیم همدیگر را ببینیم،
نه می‌توانیم همدیگر را ترک کنیم،
به تنگنای عجیبی افتاده‌ایم!

-پل سارتر، از کتاب گوشه‌نشینان آلتونا

سکوت تقلاییست غمگین که در آستین گلو جان میکند :)