Abookaa
Yaqinda o'zbek Instagram olamida "Abokaa..." deb boshlanadigan trend avj olgandi. Bu underground bo'lgan "BrBalo" guruhi (Kama Yusupov – Barbarella) va Abror Gulyamov (Aboka) ijrosidagi qo'shiq (trend shu trekning boshlanishidan).

Klip aslida 2023-yil boshida e'lon qilinganiga qaramay, negadir internetda bir yil o'tibgina rezonans berdi. Ijodkorlar yaqinda ushbu trekning 2-qismini e'lon qildi. Hozir ikki klip haqida yozmoqchiman.

https://telegra.ph/Aboka-klipi-haqida-09-04

@qosimovuz

Telegraph

Aboka klipi haqida

Yaqinda o'zbek Instagram olamida "Abokaa..." deb boshlanadigan trend avj olgandi. Bu underground bo'lgan "BrBalo" guruhi (Kama Yusupov – Barbarella) va Abror Gulyamov (Aboka) ijrosidagi qo'shiq (trend shu trekning boshlanishidan). Klip aslida 2023-yil boshida…

Hojatxona revolyutsiyasi

Yaqinda ishxona chatida bir hamkasbim Xitoydagi “Hojatxona revolyutsiyasi” haqida maqola tashlab qoldi. Oʻqib koʻrsam, qiziq narsa ekan.

Kampaniyaga 2015-yilda shaxsan rais Si Zinpinning oʻzi start bergan ekan. Bundan maqsad – turizmni rivojlantirish (nimagadir “yanada” deyishmabdi) va inson hayoti sifatini yaxshilash.

2015-2017-yillarda amalga oshirilgan “revolyutsiya”da 68 mingta jamoat hojatxonasi oʻrnatilgan yoki yaxshilangan. Bu Xitoyga 3 milliard dollarga tushgan.

Umuman olganda, rasmiy ma’lumotlarga ko‘ra, 2023-yilda Xitoyda shahar va shaharchalarda hukumat tomonidan qurilgan 370 000 dan ortiq jamoat hojatxonalari mavjud, bu bog'lar, diqqatga savozor joylar yoki kompaniyalar tomonidan boshqariladiganlarini hisobga olmaganda. Ularning eng koʻpi Pekinda – 20 mingdan ziyod. Bu Xitoy hukumati tomonidan yuritiladigan nashr bergan ma’lumot.

Yana shu maqolani oʻqib bildimki, hojatxonalarning ham “yulduzi” boʻlarkan, Si ushbu kampaniya doirasida mamlakat boʻylab “3 yulduzli” hojatxonalarni koʻpaytirmoqchi boʻlgan ekan. Unga ventilyatsiya, fon musiqasi va hojatxona qog‘ozi bor yo yoʻqligi kabi 58 xil jihatga asoslangan holda yulduzlar berilar ekan.

Ozroq statistikaga qiziqib koʻrdim, dunyo boʻylab 69 ta turistik shaharlar ichida eng ko'p jamoat hojatxonasi Parijda ekan. U yerda har kvadrat kilometrga oʻrtacha 6,7 ta hojatxona toʻgʻri kelarkan. Undan keyingi oʻrinda turgan Sidneyda bundan ikki baravar kam ekan – 3,6 ta. Eng yomon koʻrsatkich Qohirada, u yerda har bir kvadrat kilometrda ikkita hojatxona topish mumkin ekan.

Toshkent turistik kayfiyati bilan bu shaharlar bilan bellasholmaydiyu, lekin baribir qiziq statistika boʻlgan boʻlardi: Toshkentda bir kvadrat kilometr hududda nechta jamoat hojatxonasi topish mumkin? Oʻzi umuman, topish imkonlimi?

Oʻshanda Xitoyda hojatxona masalasi yuqori minbarlarda muhokama qilingan, “Hojatxona revolyutsiyasi” terminini ham Si Zinpinning oʻzi aytgan. Buni “China Daily” nashri 2015-yilda e’lon qilgan “Si Zinpinning yangi atamalari lugʻati”ga ham kiritgan. E’tibor bering, bu atama “ozchilik”, “Xalqaro munosabatlarning yangi turi”, “Siyosiy intizom va qoidalar” kabi atamalar bilan bir qatorda turibdi. Lekin negadir bunday “lugʻat” keyinchalik kerak boʻlmay qolganmi, yillar kesimida qarab ko'rsam, boshqa chiqmadi.

Xitoy qiziq davlat-da, mana shunday revolyutsiyalarni oʻylab topadi. Shunday revolyutsiya va Sining shashtidan (ozroq) bizga ham kerak. Bizda ham turistlarning, umuman, mahalliy aholining katta muammosi — jamoat hojatxonalari. Pulli boʻlsa ham.

@qosimovuz

Anime koʻrmasdim, bugun birinchi marta qarab koʻrdim. Koʻpchilik maqtagani uchun yaponlarning “Grave of the Fireflies” filmini koʻrdim. Ushbu film Ikkinchi jahon urushi va ochlikdan azob chekkan kichkintoy aka-singil haqida.

Ehtiyot boʻling, buyogʻiga spoylerlar bor.

Film kayfiyati dastlabki daqiqalardan aniq boʻladi. Aka-singil ruhini film boshidayoq birlashtirgan rejissyor tomoshabinga birgina intriga qoldiradi – ular qanday vafot etganini bilish.

Dastlab uyi, keyinchalik butun shahar kulga aylangach, mitti qahramonlar Seyta va Setsuko xolasining uyida yashashga majbur boʻladi, bu orada ular onasini yoʻqotadi. Vaqt oʻtib xolasi ham ularni sigʻdirmay qoʻyadi, chunki butun mamlakat ochlikdan qiynalayotgandi.

Seyta singlisini olib, mustaqil yashashga chiqib ketadi. Aka singlisini boqish uchun oʻgʻrilik qilishgacha boradi. Xullas, eplaganicha boqadi, lekin Setsuko baribir kuchli ochlikdan azob chekadi va soʻngida vafot etadi.

Xoʻsh, bu yerda asosiy antogonist kim? Xolami? U bolalarni chiqib ketishga qoʻyib bermaganda, eng kamida Seyta koʻproq va yaxshiroq yashardi, lekin aka ta’nalarga chidolmay, chiqib ketgandi.

Bu yerda asosiy antiqahramon – urush, menimcha. Aynan u millionlab odamlar, bolalarni shu ahvolga soladi. Nomi oʻchsin.

Buni qarangki, bu animeni tomosha qilishim aynan Mustaqillik kuniga toʻgʻri kelibdi.

Mustaqilligimiz va yaxlitligimiz abadiy boʻlsin!

@qosimovuz

Onasini emsin

Esingizda boʻlsa, yaqinda Toshkent koʻchalaridagi LED ekranlarda “Onasini emsin” yozuvi paydo boʻlib, ancha muhokamaga sabab boʻlgandi. Bu oʻsha paytda qanday reklama, targʻibot ekani ma’lum boʻlgan: yozuvlar goʻdaklarni koʻkrak suti bilan boqishni qoʻllab-quvvatlash haftaligi (1-7-avgust) doirasidagi kampaniya.

Hozir raqamlarga toʻxtalmoqchiman.

Mazkur kampaniyaga Prezident huzuridagi Strategik islohotlar agentligi buyurtma bergan. “605 Agency” kreativ agentligi (menimcha, a’lo darajada) bajargan.

Agentlik (605) bu ishni “Red Jolbors” festivaliga topshirib, billbord orqali erishilgan raqamlarni keltiribdi. Unga koʻra, “Onasini emsin” yozuvi faqatgina 4 ta ekranda namoyish etilgan va 24 soatga bormasdan muhokamalar markaziga tushgan.

Bu murojaat 0 soʻm media budjet bilan 15 million kishiga yetkazilgan. Mediadagi muhokamalar (layk, sheyr, izohlar) 1,5 milliondan oshgan. Bunda organik ulashishlar 150 ming boʻlgan.

4 tagina banner va deyarli 0 budjet bilan bu dahshatli natija.

~~Baxt~~ Kreativlik — oddiylikda.

@qosimovuz

Men oʻylayman, agar mana shunday festivallar oʻtkazishga pul ajratish boʻyicha tashabbus “Open Budget”ga qoʻyilganida, odamlar baribir koʻchasining asfalti uchun ovoz yigʻib yurgan boʻlardi. #

@qosimovuz

Men toʻgʻri joyda toʻgʻri vaqtda paydo boʻlib qolganman

Yaqinda bir tvitga koʻzim tushib qoldi. Toshkentda 4 yildan beri yashayotgan boʻlsam, arzirli doʻst orttirmabman, degan mazmundagi gap edi. Shundan keyin oʻylab qoldim, Toshkentga kelganim, toʻgʻrirogʻi, kelib qolganim katta omadim boʻlgan ekan.

Tushuntiraman. 2020-yil boshida pandemiya sabab Xitoydan qaytdim, bizda ham karantinlar boshlandi, uyda oʻtirdik. 17-19-yillarda Facebook’da faol edim (hozir umuman kirmayman), juda koʻp yaxshi tanishlar orttirganman. Mana shunday kunlarni birida Nurbek Alimov “Daryo”ga maqola yozishga taklif qilib qoldi (u payt Nurbek aka kolumnist edi), jurnalistikaga qiziqqanim uchun birdan qabul qildim. Maqolalar yozib yurdim.

Karantin qoidalar yumshatilgach, Eldar Asanov boshchiligidagi “Daryo maktabi” boshlandi. Men baribir Xitoyga qaytib ketaman, degan oʻy bilan ariza topshirmagandim. Eldar aka baribir “Daryo maktabi”ga taklif qildi. Bunga ham oʻylanmasdan bordim, chunki aynan shu insonlar sababli jurnalistikaga qiziqqanman.

Shunday qilib, Toshkentga kelib qoldim, hamma narsani onlayn-doʻstlar orqali hal qildim. Facebook-u boshqa platformalarda tanishgan doʻstlarim (ularning aksariyati mendan katta) bilan hayotda yaqindan tanishdik. Mana shu paytda oʻsishni boshladim. Qaysidir ma’noda meni Toshkentga olib kelgan odam Eldar Asanov desam ham boʻladi. U kishi ikki tomondan ham ustozim.

Maktab tugagandan keyin nashrni oʻzida biroz ishladim, keyin Eldar aka bilan boshqa bir sayt — “Bugun”ga oʻtdik. Saytda 2 yilga yaqin faoliyat yuritgan boʻlsak, men oʻsha yerdan eng yaxshi, eng yaqin doʻstlarimni topdim. Hamkasblar tengdosh boʻlgani uchun tez chiqishib ketdik va yaqin boʻlib ketdik.

Ularning barchasini potensiali bor odamlar. Qaysidir jihatda men shu davramizni “89-yil krug”ga (Muhrim aka, Xushnud aka, Diyor aka, Abror aka va boshqalar) oʻxshataman. Birga oʻsganmiz, haligacha birgamiz. Ish boʻyicha orttirgan tanishlarimning ichida eng yaxshilari. Oʻy-fikrlar, hayollar, vaybimiz bir xil. Hatto ogʻriqlarimiz ham (ulardan biri — Bahodir shu gapni koʻp aytadi: “Bizni ogʻriqlar birlashtiradi”). Men ishonaman, u yigit-qizlar oʻzi istagan natijalarga erishish va hayotni qurishga kuchlari yetadi.

Bularni nega bir boshidan aytyapman? Oʻzim uchun juda qiziq xronologiya. Chunki bu qadamlarni birortasini rejalashtirmaganman, hammasi oʻzi kelgan. Shunchaki men toʻgʻri joyda toʻgʻri vaqtda paydo boʻlib qolganman. Omadliman, desam boʻladi. Chunki aynan atrofdagi odamlar sizga eng koʻp ta’sir qilarkan. Yuqorida aytilgan insonlardan (ismlari yozilmasa ham oʻzi bilib turibdi) minnatdorman.

@qosimovuz

Futbol maydonlari yigʻilgan bot

Oʻzim koʻp futbol oʻynaganim, stadion topishga qiynalganim uchun koʻp oʻylardim Toshkentdagi mini maydonlar ma’lumotlari bilan bir joyga yigʻilgan sayt qilsa boʻlmasmikin, yaxshi startap, deb. Bu boʻlmagani sabab harna, deb Afisha’da maydonlarni bir joyga yigʻib chiqqandik. Mana endi men oʻylagan narsani ham qilishibdi (mendan oldinam kimdir oʻylagani aniq).

Nomi ham zoʻr: “ManaPolya”. Bu sayt emas, Telegram’dagi mini ilova ekan, bu yana ham qulay. Chunki futbol tashkillashtiradiganlar biladi, hamma narsa shu messenjerda hal qilinadi.

Hozircha “ManaPolya”da 20 dan ortiq maydonlar va ularning rasm, kontaktlari bor ekan, narxlari ham yozilgan. Foydalanuvchilari 1,5 ming ekan hozircha. Ishonamanki, ikkila raqam ham koʻpayib boradi.

Maydonlarni oʻzingizga yaqini boʻyicha ham saralash mumkin ekan. Maydonlarni xaritadagi joylashuvi ham ko'rsatilarkan, unga ilovachadan marshrut ham olsangiz boʻladi birdan.

Bu ilovaga yana bir-ikki funksiya qoʻshishsa zoʻr boʻlardi: qoʻngʻiroq qilmasdan band qilish va band / boʻsh vaqtlarni koʻrsatib turadigan jadval. Oʻylaymanki, bu juda oson, foydalanishga ham qulay boʻladi, maydon egalarini ham ortiqcha qoʻngʻiroqlardan himoyalaydi.

Shu botdan foydalaninglar, doʻstlarga ham yuborib qoʻyinglar.

@qosimovuz

Yozishga 100500-marta urinish

Yil boshida oʻzimcha bir hafsala qilib, 3 donagina post yozgan ekanman, keyin mana 3-fasl oʻtyapti, oʻzim uchun hech narsa yozmadim. Bu orada Instagram’ga 4 ta, Twitter’ga esa minglab post joylabman. Rasmlarni ming qistovlar bilan joyladim (boshqa odamlardan qistov boʻldi, muhlislarim soʻramadi, balki shu uchun ham faolmasdirman). Twitter’da (ha, X’dan koʻra shunday atash osonroq) esa oldi-qochdi, yengil-yelpi narsalar yozib yurdim. Asosiysi — qisqa. Mana shu qisqalikka oʻrganib qoldimmi, longrid yozishim qiyin boʻlyapti, endi (yana) nimadir qilib koʻrmoqchiman.

Hozir nima yozmoqchiman, bilmayman, shu yerigacha yozdim, qolganini improvizatsiya qilamiz-da, endi.

Yaqinda Buxoroga borib keldim. Yugurishga. “Bukhara Night Race” boʻldi. 5 km yugurdim. Toʻgʻrisi, juda ajoyib boʻldi. 5 km yugurish uchun bir oy davomida tayyorlandim 2-3-5-6 km yugurib. Qiyin boʻlmadi. Atmosfera ajoyib edi.

Tasavvur qiling, qadimiy shahar, tarixiy binolar, oqshom, salqinlik va marafon. Bu ketma-ketlik xuddi “mastava va qatiq”, “qaymoq va issiq non” kabi juftliklardek ideal koʻrinadi. Aslida ham shunday.

“Bukhara Night Race” haqida bu yerda batafsil yozdim, vaqt boʻlganda oʻqinglar. Endi noyabrda Samarqandda 10 km yugurmoqchiman, uni ham oʻqirsizlar, balki.

Marafonda qatnashish ajoyib his berarkan, ochigʻi. Meni yugurishga qiziqtirgan, birga yugurishga chorlagan Sashakaga alohida rahmat. Endi aka bilan birga toʻliq marafonni (42,2 km) yugurish nasib qilsin.

Bundan oldin esa Samarqandga borib kelgandim. Unda yugurishga emas, elektromobilda.

Yaqinda Afisha’da “Oʻzbekistonda turizm” boʻlimini ishga tushirgandik. Ana shu boʻlimni maxsus kontent bilan boyitish maqsadida “Zeekr 001” va “Zeekr X” mashinalarida yoʻlga chiqdik. Ular 2 kunlik sayohatimizning sheriklari boʻlishdi (toʻgʻrirogʻi, asosiy qahramonlari boʻldi). Ularni oldinroq Toshkentda sinab koʻrgandik. Uzoq yoʻlga chiqishdan oldin biroz qoʻrqdim, lekin unchalikmas, juda oson boʻldi, juda aqlli mashinalar ekan. Endi “okala, jinnisi” deb reklama qilish qoʻlimdan kelmaydi, shu uchun oddiyroq, layfstayl narsa yozdim.

“Zeekr 001”da yurganimda odamlar boshqacha qarab oʻtib ketishdi, rostan juda chiroyli (balki halal berib haydagandirman), orzudagi mashina. Men esa ularga qarab “afsuski, ertaga ajralamiz”, degim keldi, lekin oʻzimnikidek tutib ketaverdim. Zoʻr rasmlar bor, Instagram’ga joylashga erinyapman.

Yana nima qildim? Yana reperlar bilan intervyu qildim. Bu safar Asl Wayne va Massa bilan. Podkastsimon intervyu boʻldi, oʻzimga yoqdi, muhlislarga ham yoqdi, shekilli, 2 haftada 70 ming marta koʻrilibdi. Bir qarab koʻring, qiziq mavzular koʻtardik. Masalan, Massani Xorazmdagi qalin puli bilan tanishtirdik. Reaksiyasi ajoyib boʻldi.

Undan ham oldinroq “Unwanted Boys” degan mediafutbol jamoasi bilan katta video tayyorlagandik. Yigitlar professional futbolda turli sabablarga koʻra ishlari yurishmay, mana shunday oʻzlarini yoʻlini qurishgan. Hozir juda katta auditoriyaga ega (1 M+). Adashmasam, ertaga oʻzbek futboli afsonalariga (Odil Ahmedov, Anzur Ismoilov, Sanjar Tursunov kabilar bor) qarshi uchrashuv oʻtkazadi. Qiziq boʻlsa kerak.

Bularni nega yozdim, bilmayman, xuddi 9 oylik sarhisobga oʻxshab qoldi, lekin yozgim keldi. Keyinchalik boshqa narsalar ham yozishga harakat qilaman. Hozir buni oʻzingizning kanalingizga ulashsangiz (umuman, shu yergacha o'qigan bo'lsangiz ham) xursand bo'laman, keyin yana yozgim keladi. Rahmat.

@qosimovuz