@mehrdadentezari

تصور كن بدون چتر نجات از یک هواپیما پرت شدى بيرون و نمی‌دونی کِی به زمین برخورد می‌کنی.
در این موقعیت می‌تونی ریلکس باشی و از منظره لذت بیری و حال کئی یا اینکه تمام مسیر رو با ترس و استرس سقوط کنی!

حالا اين اسمش زندگیه که در پایان مرگ در انتظاته...
هر کاری می‌کنی در طول این مسیر اهمیت داره، نه بعدش...

@mehrdadentezari

وقتی فکری توجه‌ات را به طور کامل به خودش جذب می‌کند، به این معناست که تو با این صدا هم هویت شده و خودت را با آن یکی می‌پنداری.
در این‌صورت، این افکار حسی از خود را شکل می‌دهند و این خود همان "ایگو" است.
یک من ذهنی...
این خودی که ساخته ذهن است، همیشه احساس ناکافی و متزلزل بودن می.کند. به‌همین‌خاطر است که ترس و میل یا خواسته احساسات غالب و همین‌طور نیروهای برانگیزاننده‌ی آن هستند.
هنگامی‌که تشخیص دادی صدایی درون سرت است که این صدا وانمود می‌کند خودِ تو هستی و هرگز هم حرف زدن را متوقف نمی‌کند، آنگاه از هم هویت شدن ناآگاهانه با جریان افکار بیدار می‌شوی.
وقتی متوجه آن صدا بشوی، آنگاه درک می‌کنی آن چیزی که تو هستی، این صدا یعنی این فکر کننده نیست، بلکه همان است که از این صدا آگاه است.

@mehrdadentezari

من تسلیم تو هستم...
می‌خواهم بیشتر تو را بشناسم...
ای یگانه خالق جهان هستی، همین حالا با من سخن بگو...

تسلیم یعنی اعتمادی عمیق... تسلیم یعنی عشقی عمیق به آن یگانه... تسلیم یعنی اعتمادی عمیق به همان نیرو که اتم به اتم را کنار هم قرار داده و در تپش به تپش قلبت حضور دارد و در سلول به سلولت جاریست... تسلیم یعنی در هر چیزی خدا را دیدن...

@mehrdadentezari

نخستین و مهمترین چیزی که باید درک شود اینست که کاری را به زور انجام نده و بگذار امور به آسانی اتفاق بیفتند.
اگر می‌خواهی راز زندگی را کشف کنی، آنرا در درون خودت جستجو کن.
افکار مدام به بیرون جاری هستند...
افکار مدام تو را به بیرون می‌برند...
وقتی افکار متوقف شوند، دیگر جایی برای رفتن وجود ندارد. تو به راحتی در خانه هستی و این در خانه بودن مراقبه است... سکوت و آرامش محض...
آرامش در قلب افرادی‌ست که لحظه را با هر شکل و در هر فرمی پذیرا هستند.

@mehrdadentezari

#فراوانی

تایید کردن و توجه به چیزهای خوبی که از قبل در زندگی تو هستند، بنیان و اساس همه نوع فراوانی است.
حقیقت این است: هرچه را که فکر می‌کنی این دنیا دارد از تو باز می‌دارد و دریغ می‌کند، تو خودت داری آنرا از دنیا دریغ می‌کنی.
این‌را چند هفته‌ای امتحان کن و ببین چگونه واقعیت تو را تغییر می‌دهد:
هرچه را که فکر می‌کنی مردم دارند از تو دریغ می‌کنند، ستایش و تشویق، قدردانی و سپاسگزاری، کمک و یاری، مراقبتی عاشقانه و... آن‌را به آنها بده...
می‌گویی آنرا نداری؟ پس فقط چنان عمل کن که انگار آنرا داری و بعد، آن خواهد آمد.
سپس خیلی زود بعد از اینکه شروع به ارائه دادنش کردی، شروع به دریافت کردنش خواهی کرد.
تو نمی‌توانی چیزی را دریافت کنی که ارائه‌اش نمی‌دهی! جریان بیرونی تعیین کننده‌ی جریان درونی است.
هرچه فکر می‌کنی این دنیا دارد از تو دریغ می‌کند، تو از قبل آن‌را داری، اما تا وقتی اجازه جریان پیدا کردنش به بیرون را ندهی، حتی نخواهی دانست که آن‌را داری.
ان شامل فراوانی هم می‌شود.
این قانون که جریان بیرونی تعیین کننده‌ی جریان درونی است، در این تصویرسازی قدرتمند بیان می‌شود: "بده و بعد به تو داده خواهد شد."
منبع و سرچشمه‌ی همه‌ی انواع فراوانی در بیرون از تو نیست، بلکه بخشی از همان چیزی است که تو هستی!
به‌هرحال با تایید، تصدیق و تشخیصِ فراوانی در بیرون شروع کن و بعد کامل بودن و برآورده بودن زندگی در تمام اطرافت را ببین.
این گرمیِ خورشید بر روی پوستت را؛ گل‌های رنگارنگ و باشکوه جلوی یک گل فروشی را؛ گاز زدن یک میوه آبدار را؛ یا خیس شدن زیر این باران فراوان که از آسمان می‌ریزد را...
می‌بینی؟ کامل بودنِ زندگی آنجاست؛ در هر گام. تایید و تصدیق آن فراوانی که در همه اطرافت است، دروازه فراوانی درون را می‌گشاید.
آن‌وقت بگذار آن به بیرون جریان پیدا کند. وقتی به یک غریبه می‌خندی، این، یک دقیقه انرژی است که به بیرون جریان داده‌ای.
آن‌وقت تو به یک اعطا کننده مبدل شده‌ای.
همیشه از خودت بپرس: "اینجا چه چیزی می‌توانم بدهم؟ چگونه می‌توانم در خدمت این فرد یا این وضعیت، باشم؟"
تو حتماً نباید مالک چیزی باشی تا حس فراوانی داشته باشی!
هرچند، اگر تو به طور مداوم حس فراوانی کنی، چیزها قطعاً به سمت تو خواهند آمد.
فراوانی فقط برای آنهایی می‌آید که از قبل آن‌را دارند. شاید این غیرمنصفانه و ناعادلانه به نظر برسد؛ اما نیست. این یک قانون جهانی است.
هر دو، فراوانی و کمبود، وضعیت‌هایی درونی هستند که بعد به عنوان واقعیت تو بروز و فرافکنی پیدا می‌کنند.
و به این ترتیب بیان می‌شود:
"به کسی که دارد، بیشتر داده خواهد شد؛ و از کسی که ندارد، حتی آنچه که دارد نیز گرفته خواهد شد."

@mehrdadentezari

@mehrdadentezari

نزن دوست من...
زخم زبون نزن...
قلب همدیگه رو با نیش زبون‌ پاره پاره نکنیم...
یهو تیر زبونِ ما یه جایی می‌خوره که زندگی خودمونو نابود می‌کنه‌ها...
گوش بده دوست من...
گوش بده....

@mehrdad.entezari

هیچ اشکالی ندارد احساساتی داشته باشیم که دیگران چیزی از آن درک نکنند.
هر کسی سفر خودش را می‌رود!

@mehrdadentezari

بیشترین کسی که در تمام طول عمر
باهاش صحبت می‌کنی خودتی!
تو از صبح که بیدار می‌شی تا شب که می‌خوابی دائم در حال مکالمه با خودت در ذهنت هستی.
بنابراین لطفا
با خودت درست صحبت کن
به خودت احترام بذار
به خودت حس خوب بده
و خودتو تشویق کن
چون همه‌ی ما در نهایت تنها هستیم...
پس ذهن خودتو خونه امن خودت کن
جایی که درون اون احساس آرامش و امنیت خاطر داشته باشی.

@mehrdadentezari