تموم شد...:)

بعضی شبا آرزو میکنم کاش میتونستم برگردم به گذشته، نه برای اینکه چیزیو تغییر بدم، برای اینکه یه سری چیزارو دوباره احساس کنم.
- به قول ویلی وانکا.

ترک کردن گاهی خیلی سخت است؛ ولی حداقل جانت از تردیدِ«به اینجا تعلق دارم؟» راحت می‌شود.

خاطرات، چه شیرین چه تلخ، همیشه منبع عذاب هستند؛ دست‌کم برای من که چنین است؛ اما حتی این عذاب هم شیرین است. و وقت‌هایی که دل آدم پُر است، بیمار است، در رنج است و غصه‌دار، آن وقت خاطرات تروتازه‌اش می‌کنند، انگار که یک قطرهٔ شبنم شبانگاهی که پس از روزی گرم از فرط رطوبت می‌افتد و گل بیچارهٔ پژمرده را که آفتاب تند بعدازظهر تفته‌اش کرده شاداب می‌کند

چه به سرم خواهد آمد، سرنوشتم چیست؟ بدتر از همه این است که هیچ یقینی ندارم، آینده‌ای ندارم، و حتی نمی‌توانم حدس بزنم چه بر سرم خواهد آمد. به گذشته هم می‌ترسم نگاه کنم. گذشته چنان پر از بدبختی است که فقط یادش کافی است تا دلم را پاره‌پاره کند.

بشدت دلم میخواد فرار کنم.....

انقدر سرفه زدم که گلوم زخم شده خون میاد...