**فعَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَفْضَلُ الصِّيَامِ بَعْدَ رَمَضَانَ شَهْرُ اللَّهِ الْمُحَرَّمُ وأفضل الصلاة بعد الفريضة صلاة الليل " رواه مسلم

Аз Абу Ҳурайра радияллоҳу анҳу ривоят аст, ки Расулаллоҳ саллаллоҳу алайҳи ва саллам гуфтанд:

«Афзалтарин моҳ баъд аз Рамазон моҳи Аллоҳ – Муҳаррам мебошад. Ва афзалтарин намоз баъд аз намозҳои фарзӣ – намози шаб мебошад».

Ривояти Муслим 1163**

✅ СУННАТИ САҲОБАГОН – БУЗУРГ ДОШТАНИ СЕ ДАҲА.

• Табиъийн Абу ‘Усман ан-Нахди (ваф:100 ҳ. зиёда аз 130 сол ҳаёт дидааст) гуфт:

كانوا يُعظّمون ثلاثَ عشَراتٍ: العشر الأخير من رمضان والعَشر الأوَل من ذي الحجّة والعَشر الأوَل من المُحَرَّم

«Онҳо [саҳобагони Паёмбар] даҳ рӯзии се моҳро бузург медоштанд: даҳаи охири моҳи Рамазон, даҳаи аввали моҳи Зул-Ҳиҷҷа ва даҳаи аввали моҳи Муҳаррам».

? Ниг. «Фазли 'ашри зил-Ҳиҷҷа» Ибн Аби Дуня: 8, «ат-Тарғиб ва ат-Тархиб» Ал-Асбаҳани: 1880, «Латаифул-маъариф»: 35.

[٢٩٤] عَنْ رَافِعِ بْنِ خَدِيجٍ قَالَ: «كُنَّا أَكْثَرَ الأنْصَارِ حَقْلًا. وَكُنَّا نُكْرِي الأرْضَ، عَلَى أَنَّ لَنَا هَذِهِ، وَلَهُمْ هَذِهِ فَرُبَّمَا أَخْرَجَتْ هَذِهِ، وَلَمْ تُخْرِجْ هَذِهِ فَنَهَانَا عَنْ ذَلِكَ. فَأَمَّا بِالْوَرِقِ: فَلَمْ يَنْهَنَا» .

*294. Аз Рофеъ ибни Ходийҷ розияллоҳу анҳу ривоят мешавад, ки гуфт: «Аз ҳама зиёд аз байни ансориҳо мо киштзор доштем. Ва мо заминро ба иҷора медодем, мувофиқи он ки барои мо ин аст ва барои онҳо (иҷорагир) ин аст. Пас гоҳе мешуд, ки инаш ҳосил медод, вале дигараш ҳосил намедод. Барои ҳамин аз он кор манъ карда шудем. Лекин аз иҷора додан бар (ивази) нуқра манъ карда нашудем».

Бухорӣ 2327*

[٢٩٣] عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما «أَنَّ النَّبِيَّ ﷺ عَامَلَ أَهْلَ خَيْبَرَ بِشَطْرِ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا مِنْ تَمْرٍ أَوْ زَرْعٍ» .

*293. Аз Абдуллоҳ ибни Умар розияллоҳу анҳума ривоят аст, ки Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам бо аҳли Хайбар мозороъа карданд, бар ивази нисфи чизе, ки ҳосил мегиранд аз мевагӣ ва кишти донагӣ».

Бухорӣ 2329*

**• Абу Сулайман ад-Дарани гуфт:

وَأَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ الْخَوْفُ مِنَ اللَّهِ
«Ва асли кулли [ҳамаи] хайр дар дунё ва охират — хавф [тарс] аз Аллоҳ аст».

? См. «Ҳилятул-авлия» 9/259**

**• Ибн ал-Ҷаузи гуфт: «Мурдаи ҳақиқи — Ин касе нест, ки руҳаш аз баданаш баромадааст, ва дар ҳақиқат мурда касе аст, ки намедонад чи чиз аз ҳуқуқи Парвардигораш бар вай аст».

ليس الميت من خرجت روحه من جنبيه وإنما الميت من لا يفقه ماذا لربه من الحقوق عليه

? См. «ат-Тазкира фил-ваъз» 18**

**• Гуфта шуда ба ‘А‌мир ибн ‘Абд Қайс (табиин): «Ба дурусти ту шабро дар берун мегузарони, оё ту аз шер наметарси?!» Гуфт: «Бадрусти ман аз Парвардигорам шарм медорам, ки ҷуз Ӯ аз чизе битарсам».

قِيْلَ لِعَامِرِ بنِ عَبْدِ قَيْسٍ: إِنَّكَ تَبِيْتُ خَارِجاً، أَمَا تَخَافُ الأَسَدَ؟! قَالَ: إِنِّي لأَسْتَحْيِي مِنْ رَبِّي أَنْ أَخَافَ شَيْئاً دُوْنَهُ

? См. «ас-Сияр» 4/17**

كتابُ البيوعِ

Китоби Савдо (Хариду фурӯш)