شایدم مثل اون پروانه که هی دور شمع چرخید
الان که بالاش سوخته یکی اومده شمعو برده چون از تاریکی می‌ترسه

اما من تورا می‌سرایم
برای بعدها می‌سرایم چهره‌ تورا و لطف تورا
کمالِ پختگیه معرفتت را
اشتهای تو را به مرگ و طعم دهان مرگ را
و اندوهی را که در ژرفای شادخویی تو بود

نه گل یاس باز ات می‌شناسد نه انجیربُن
نه اسبان نه مورچه‌گان خانه‌ات.
نه کودک بازت میشناسد نه شب
چرا که تو دیگر مرده‌ای.
نه صُلب سنگ بازت میشناسد
نه اطلس سیاهی که در آن تجزیه می‌شوی.
حتا خاطره خاموش تو نیز دیگر بازت نمی‌شناسد
چرا که تو دیگر مرده‌ای.
پاییز خواهد آمد،با لیسٓک‌ها
با خوشه‌های ابر و قله‌های درهمش
اما هیچکس را سر آن نخواهد بود که در چشمان تو بنگرد
چرا که تو دیگر مرده‌ای.
چرا که تو دیگر مرده‌ای همچون تمامیِ مرده‌گان زمین.
همچون همه‌ آن مرده‌گان که فراموش میشوند
زیر پشته‌ی از آتش زنه‌های خاموش
هیچکس بازت نمی‌شناسد،
نه.

او هیچوقت از افتادن هراس نداشت، در تمام عمرش بارها سقوط کرده بود. ولی افتادن بر زمین همیشه درد داشت. اگر کسی آنجا بود و او را می‌گرفت واقعا که چقدر فوق‌العاده می‌شد.

این پیامو فوروارد کنید تا من پست موردعلاقمو ازتون فور کنم و یکم ازتون تعریف کنم و اون بین ی چندتا دوست جدید پیدا کنم
جوین باش | الان میذارم

آخرین پرنده‌ را هم رها کردم
اما هنوز غمگینم، چیزی در این قفسِ خالی هست که آزاد نمی شود

گاهی اوقات تمام وجودم میخواد صحبت کنه اما نمیدونم از کجا و از چی باید شروع کنم.

نگذار چشمانت، چیزی از فاصله ها به قلبِ پر مهرت بیاموزند. عشق برای ورزیدن است چه فرق می کند هر کدام ما، با چه تفاوتی از زمان، پشتِ کدام میزِ، رو به چه منظره ای نشسته ایم و چه می نوشیم؟ چه فرق می کند کدامیک از ما رفته و کدامیک مانده است؟