Akt prawny to czynność (świadome działanie), która wywołuje skutki prawne. Jest to subiektywne zdarzenie, wynika z woli stron i ma na celu osiągnięcie określonych skutków prawnych.
Fakt prawny to obiektywne zdarzenie, które wywołuje skutki prawne niezależnie od woli stron. Może być naturalnym wydarzeniem (np. śmierć, narodziny) lub wynikiem upływu czasu.

Status prawny aktu prawnego:
Akt prawny jest wyrazem woli jego autora lub autorów, mającym na celu wywołanie skutków prawnych. Akt prawny ma zazwyczaj formę wyraźnie określoną przez prawo, np. umowa cywilna, decyzja administracyjna czy wyrok sądowy.
Akty prawne są wykonywane przez osoby fizyczne, prawne lub organy władzy publicznej.
Często muszą spełniać określone wymogi formalne, np. forma pisemna, notarialna, czy odpowiedni zapis w publicznych rejestrach (np. w przypadku sprzedaży nieruchomości).
Skutki prawne wynikające z aktu prawnego są bezpośrednie i kontrolowane przez prawo, a osoba, która wykonuje akt prawny, ponosi odpowiedzialność za jego skutki.
Status prawny faktu prawnego:
Fakt prawny to zdarzenie, które samo w sobie nie jest wyrazem woli, ale mimo to pociąga za sobą skutki prawne. W odróżnieniu od aktu prawnego, nie wynika z intencjonalnych działań.
Fakty prawne mogą występować zarówno w wyniku działania woli jednostki, jak i z zupełnie zewnętrznych przyczyn, np. śmierć, zmiana miejsca zamieszkania czy naturalne zdarzenia (np. klęska żywiołowa).
W prawie cywilnym fakt prawny jest przyczyną do powstania, zmiany lub zakończenia stosunków prawnych. Na przykład śmierć powoduje otwarcie spadku, zawarcie umowy powoduje powstanie stosunku zobowiązaniowego.
Fakty prawne nie wymagają od strony podejmowania czynności prawnych, ale ich wystąpienie prowadzi do zmiany stanu prawnego, np. rozpoczęcie biegu terminu przedawnienia.

https://www.instagram.com/reel/DDbJVD2oYw4/?igsh=MWxnOTF0d243bjlnbQ==

POL : Sfera publiczna i prywatna reprezentują dwie zasadniczo różne sfery działalności i zarządzania, zakorzenione w prawie naturalnym i porządku ustanowionym przez Stwórcę. Sfera publiczna obejmuje to, co należy do społeczności jako całości lub ma na nią wpływ, zarządzane lub regulowane przez zorganizowane władze, takie jak państwo. Sprawy publiczne obejmują wspólne zasoby, wspólne przestrzenie i działania, które służą zbiorowemu interesowi, takie jak prawa, infrastruktura i usługi publiczne. Są one kontrolowane przez organy zarządzające, które działają w imieniu ludzi w celu utrzymania porządku, bezpieczeństwa i dobrobytu zgodnie z zasadami mającymi służyć wspólnemu dobru. Rolą państwa jest nadzorowanie, organizowanie i egzekwowanie tych aspektów życia publicznego, zgodnie z szerszym celem zarządzania zgodnie z prawem naturalnym.

Z kolei sfera prywatna jest definiowana przez indywidualną własność, kontrolę i osobiste interesy, które istnieją niezależnie od bezpośredniej władzy państwowej. Sprawy prywatne odnoszą się do własności osobistej, prywatnej działalności gospodarczej i indywidualnych praw, które są oddzielone od wspólnego nadzoru i zarządzane zgodnie z prawami naturalnymi przyznanymi przez Stwórcę. Sfera prywatna działa w oparciu o osobistą dyskrecję i dobrowolne umowy, różniąc się od regulacji publicznych, chyba że przecina się z szerszym interesem publicznym lub wymogami prawnymi. Rozróżnienie między sferą publiczną i prywatną jest naznaczone obecnością lub brakiem zaangażowania państwa - działania publiczne to te regulowane lub zarządzane przez państwo, podczas gdy działania prywatne pozostają pod zarządem jednostki.

Państwo funkcjonuje jako definiująca granica między sferą publiczną i prywatną, określając, które działania wymagają nadzoru, a które pozostają pod osobistym zarządem. Obowiązkiem państwa jest regulowanie domeny publicznej w celu zapewnienia dobrobytu społeczności, równoważąc swoją rolę jako obrońcy wspólnego dobra przy jednoczesnym poszanowaniu autonomii sfery prywatnej. Relacja ta tworzy ustrukturyzowany porządek, w którym interesy publiczne i prywatne wchodzą w interakcje, ale pozostają odrębnie zarządzane zgodnie z ich naturalnymi celami. Sfera publiczna służy zbiorowości, kierując się prawami zgodnymi z zasadami Stwórcy, podczas gdy prywatna szanuje indywidualną wolność i zarządzanie zgodnie z prawem naturalnym.

istnieje opowieść o Krysznie, w której wykazuje swoje boskie moce i mądrość, przekształcając wrogów w swoich strażników. W hinduizmie Kriszna jest znany jako bóg, który uosabia miłość, współczucie i siłę, ale także mądrość i umiejętność rozwiązywania konfliktów w nietypowy sposób.

Jedna z legend mówi, że Kriszna pokonuje swoich wrogów, nie niszcząc ich bezpośrednio, lecz przekształcając ich naturę. Zamiast wyeliminować przeciwników, zamienia ich w służących, strażników lub inne pożyteczne istoty, które służą dobru. Ten symboliczny motyw jest metaforą duchowej transformacji – wrogość, ignorancja i negatywność zostają przezwyciężone nie poprzez walkę, ale przez przekształcenie wewnętrzne.

Historia ta nawiązuje do idei, że boska moc Kriszny nie tylko pokonuje wrogów, ale potrafi także przekształcać ich energię w coś pozytywnego.

Jeśli nie wiecie co odpisać na pismo, piszcie wniosek o ustanowienie statusu.

Wskażcie siebie jako Beneficjenta rzeczywistego, a drugą stronę (np. sędzia, komornik) jako powiernika w niniejszej sprawie.
Odczekajcie 30 dni i wyślijcie estoppel przez milczenie, dziękując za zaakceptowanie wskazanych statusów. Człowiek posiada status, który go chroni, dlatego trzeba go przywołać i zobowiązać funkcjonariuszy publicznych, do ochrony Was ze względu na posiadany status i niezbywalną godność. Uczyńcie z powierników, Waszych strażników

Art. 99.25 par. 1K. R. O. Kurator dla dziecka jest ustanawiany, gdy żadne z rodziców nie może go reprezentować.

Art. 61.9 K. R. O - Matką dziecka jest kobieta, która je urodziła.

Teraz wiecie dlaczego chcą odbierać dzieci....

https://sip.lex.pl/akty-prawne/dzu-dziennik-ustaw/finanse-publiczne-17569559?unitId=art(11)