زیاده از سر من! بی‌سبب تویی یارم
کجا شبیه تو هستم که از تو کم دارم

دمی که با تو بزرگم به خود نمی‌گنجم
برای حبس خودم کوچک است دیوارم

مباد پرده بگیری ز غیبتت امروز
برای روز مبادا فقط تو را دارم

هزار بار شکستی مرا، هزاران بار
بساز و یاد بده تا چگونه بشمارم

بچرخ و کوزه‌ گری کن، تو فوت و فن داری
که چشمه می‌گذرد از سرشت آوارم

اگر طمع ببرم بر لبم نمی‌خندی
چرا به گریه بگویم که دوستت دارم

چنان به شاعری‌ام خو گرفته‌ام بی تو
که از ترانه امید غزل شدن دارم

خیال شرح دلم بود بر سنگ صبور
خدا نخواست تو را بیش از این بیازارم

-علی داوودی

زیبایی تو در سنگ رسوخ می‌کند؛
من که پوستی بیش نیستم.
-محمدعلی بهمنی

درکم کن؛
تنها به اندازه‌ی یک نگاه؛
همین.
-شاملو

درس امروز:
اشتباه اینجاست
که وقتی گلی شکوفه نمی‌کنه
ما گل رو سرزنش می‌کنیم
نه محیطی که به اون اجازه‌ی رشد نداد.

اگر کسی می‌توانست مرا نجات بدهد،
آن فرد تو بودی؛
همه چیز را از دست داده‌ام،
جز ایمانِ به خوب بودن تو.
-ویرجینیا وولف

می‌تونستم تا آخرِ عمر از عالم و آدم شکایت کنم.
می‌تونستم صبح تا شب سرنوشتم رو لعنت کنم و بد و بی‌راه بگم که چرا نخواست، نشد و نموند. اما ترجیح دادم به این فکر کنم که تقدیر، چقدر مهربون بود که فرصت دیدنش رو بهم داد. شاید اگه نمی‌دیدمش، هیچ‌وقت نمی‌فهمیدم از زندگیم چی می‌خوام.
دوست داشتن، اتفاقیه که یه بار میفته. یه روز یه نفر به زندگیت میاد که مثل هیچکس نیست. اون روز برای بوسیدنش،
فقط باید خوش‌شانس باشی.
-پویا جمشیدی

از ارتفاع می‌ترسم،
افتاده‌ام از بلندی.
از آتش می‌ترسم،
سوخته‌ام به کرات.
از جدایی می‌ترسم،
رنجیده‌ام چه بسیار.
از مرگ نمی‌هراسم؛
نمرده‌ام هرگز،
حتی یک بار.
-عباس کیارستمی

تو تنها می‌توانی آخرین درمان من باشی
و بی‌شک دیگران بیهوده می‌جویند تسکینم
-محمدعلی بهمنی

آدم بدون عشق نمی‌تواند زندگانی کند.
این را من می‌دانم. این را نه از کسی شنیده‌ام و نه در جایی دیده‌ام تا به یادم مانده باشد؛ این را از وجود خودم، با وجود خودم، از عمری که تباه کرده‌ام فهمیده‌ام.
نه؛ آدم بدون عشق نمی‌تواند زندگانی کند!
-محمود دولت آبادی