ГЎЗАЛ ҲАЁТСаодатга эришиш сабабларининг энг каттаси Аллоҳ таолога имон келтиришдир. Бу эса исбот талаб қилмайдиган энг буюк ҳақиқатдир.
Аммо Аллоҳга ишонмайдиган, бундай хазинага эга бўлмаган кимсаларга саодатга элтувчи ҳар қанча сабаблар, турли маълумотлар ва фойдали маслаҳатлар тақдим этилса, уларга бунинг ҳеч қандай фойдаси тегмайди. Ундай кимсалар унинг фойдасини излаб овора ҳам бўлмасинлар!
Саодатнинг асл моҳияти Аллоҳни Рабб, Муҳаммадни (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) пайғамбар, Исломни дин деб имон келтиришдир.
“Эркакми ё аёлми кимда-ким мўмин бўлган ҳолида бирон эзгу иш қилса, бас, Биз унга ёқимли ҳаёт бахш этамиз ва уларни ўзлари қилиб ўтган гўзал (солиҳ) амаллари баробаридаги мукофот билан тақдирлаймиз” (Наҳл сураси 97-оят).

Демак, инсон Аллоҳ ваъда қилган мукофотга эришиши учун икки шарт бор: Аллоҳга имон ва солиҳ амал. “Албатта, имон келтириб, эзгу (иш)ларни қилган зотлар учун Раҳмон (уларнинг қалбида Ўзига нисбатан) дўстликни пайдо қилади” (Марям сураси 96-оят).

Бунда ҳам икки фойда бўлиб, улар дунё ва охиратдаги гўзал, саодатли ҳаёт ҳамда Аллоҳ субҳанаҳу ва таолонинг ҳузуридаги улкан ажрдир. “Уларга дунё ҳаётида ҳам, охиратда ҳам башорат (хушхабар) бордир” (Юнус сураси 64-оят).

"Ўкинма" китобидан.
@Xatirchimuslim

Оғир гуноҳ!

Саъд ибн Абу Ваққос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Мусулмонларнинг гуноҳи энг каттаси, одамлар учун ҳаром қилинмаган нарса ҳақида сўрайвериб, унинг ҳаром қилинишига сабаб бўлган кишидир», дедилар» (Муттафақун алайҳ).

Шарҳ: Ҳадиснинг хулосаси шуки, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам мусулмонлар ичида гуноҳи энг оғир киши деб, инсонларга ҳаром қилинмаган нарса ҳақида сўрайвериб, унинг ҳаром қилинишига сабаб бўлган кимсани айтяптилар.

«Мишкот ал-масобиҳ шарҳи»дан.
@Xatirchimuslim

Аллоҳнинг муҳаббати

Кимдир биздан: “Аллоҳ таолонинг бан­даларига муҳаббатининг бирор далили борми? Яъни, Аллоҳ таоло бандаларига меҳрибондир, карамлидир, лекин му­ҳаббатли эканига бирор далил борми?" деб сўраши мумкин.
Бунга уламолар кўплаб далилларни келтиришган. Мисол учун, қачонки бандада муҳаббат бўлса, у ўз маҳбубига қанча кўп яхшилик қилса ҳам, оз деб билади. Бунинг акси ўлароқ, агар маҳбубидан бирор арзимас ва оз туҳфа олса ҳам, уни қадрли ва жуда кўп деб билади.
Бу ҳол Аллоҳ таоло ва банда орасида ҳам борлиги Қуръони каримда баён этилган. Аллоҳ таоло бандаларини дунёда минглаб, балки ундан-да зиёда неъматлар билан сийлаган бўлса ҳам, лекин Қуръони каримда марҳамат қилади: «Сиз: “Дунёнинг матоҳи оз”, деб айтинг» (Нисо сураси, 77-оят).
Маҳбуб тарафидан бўлгани учун бандалар қисқа умрларида ўз ҳожатларидан ортиб Аллоҳ таолони ёд қилсалар, ибодатни тўкис адо этсалар, муродларига эришади.
Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: «Эй иймон келтирганлар! Аллоҳни кўп зикр қилинглар» (Аҳзоб сураси, 41-оят).
Субҳоналлоҳ! Маҳбубидан бўлган амални кўп деб, Ўзи берган неъматларини оз деб марҳамат қиляпти Раббимиз. Бу Аллоҳ таолонинг бандаларига бўлган муҳаббатининг далилидир.
Бошқа ояти каримада бундай марҳамат қилинади:
«Аллоҳ иймон келтирганларнинг дўс­тидир»(Бақара сураси, 257-оят).

Субҳоналлоҳ! Қандай бахт ва саодат, Аллоҳ таолонинг марҳаматики, бир сўз билан буюк Раббимизга иймон келтирганларга Ўзининг муҳаббатини эълон қиляпти.

Шайх Зулфиқор Аҳмад Нақшбандий.
@Xatirchimuslim

ОХИРАТ ФИКРИ ДУНЁ ФИКРИДАН МУҚАДДАМ БЎЛИШИ КЕРАК

Мана шу мазмунда Мавлоно Румийнинг ҳам қуйидаги шеъри бор:
خواب ناید مر ترا از بیم دلق
خواب چون اید ترا با بیم حلق
Хоб нояд мар туро аз бими далқ,
Хоб чун ояд туро бо бими ҳалқ?
Маъноси:
«Бирор жойда кийимингни ўғри уриб кетиши хавфи бўлса, кечаси билан уйқунг келмайди-ю, томоғинг кесилиши, яъни жонинг кетиши хавфи бўла туриб, қандай уйқунг келади?

Бир улуғ киши ҳам арабий шеърда мана шу мазмунни ифода қилган: «Икки жой – жаннат билан дўзахдан қайси бирига тушишини билмаган кўз қандай қилиб ором билан ухлаши мумкин?»

“Мажолиси ҳакимул умма” китобидан.
@Xatirchimuslim

Жонингиз узилмасдан нафасларингиздан ўзингиз учун фойдаланиб қолинг

Бир кеча-кундуздаги 1440 дақиқадан ўзи учун бир неча дақиқалардан фойдаланиб қолмаган инсон хақиқий бахил, мискин ва зиёнга учраган кишидир. Биз ибодат учун яратилган бўлсак-да энг кўп камчиликка йўл қўядиганимиз айнан ибодатлардир.Мўмин банда иккита қўрқинч ўртасидадир, бири яшаб ўтган умри бўлиб, Аллоҳ таоло уни нима қилишини билмайди. Иккинчиси қолган умри бўлиб, Аллоҳ таоло унда нима битганини билмайди. Шунинг учун банда олаётган нафасидан дунёси ўтмасидан олдин охирати учун, қарилик келмасидан олдин ёшлиги, ўлимдан олдин ҳаётидан фойдаланиб қолиши лозим. Зеро, дунё ҳаётидан ёки жаннат ёки дўзах бор. Умрини зое қилган ўзи учун йиғласин, Ундан насибаси ҳам, ҳиссаси ҳам йўқ бўлса. Муфлис кимлигини биласизми? Абу Хурайра розийаллоҳу анҳудан ривоят қилинади: "Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Муфлис (касодга учраган) нималигини биласизларми?" дедилар. Бошқа бир ривоятда: "Муфлис кимлигини биласизларми?" дейилган - Улар: "Бизнингча, муфлис дирҳами ва ҳеч вақоси йўқ одамдир", дейишди. Шунда У зот: "Умматидан (бўлган) муфлис қиёмат куни намоз, рўза, закот билан келади. Шу билан бирга буни сўккан, бунга туҳмат-бўҳтон қилган, бунинг молини еган, бунинг қонини тўккан, буни урган ҳолида келади. Шу сабабли бунга ҳам, унга ҳам унинг савобларидан (олиб) берилади. Агар (зулм қилган киши) зиммасидаги (қарзлари) тўланишидан аввал савоблари тугаб қолса, (даъвогарларнинг) гуноҳлари унга юкланади. Кейин жаҳаннамга ташланади”, дедилар” (Имом Муслим, Термизий ва Аҳмад ривояти). Ундан ҳакдорлар рози бўлмагунча, Аллоҳ таоло уни кечирмайди. Шу сабабли оқил киши нафаси (жони) тугашидан, ҳақиқий маънода ҳалок бўлишдан аввал нафасларидан ўзи учун фойдаланиб қолиши даркор. Қиёматда мол-дунё ҳам, бола-чақа ҳам фойда бермайди, Аллоҳ таоло ҳузурига салим (ширк, куфр ва бошқа ёмонликлардан саломат) қалб билан борганларгина нажот топади. "(Эй, Муҳаммад!) Айтинг: “Ҳақиқий зиён кўрувчилар қиёмат кунида ўзларига ҳам, аҳли (оила)ларига ҳам зиён қилувчи кимсалардир. Огоҳ бўлингизки, ана шу аниқ зиёндир!" (Зумар сураси, 15-оят)

«Фазилатли амаллар ва ажри улуғ амаллар» китобидан.
@Xatirchimuslim