🔴 بیدار باد دانشجو
✍ امیرمهدی شعبانی
#شماره_هجدهم
۷۱ سال پیش در چنین روزهایی دانشگاه فضایی ملتهب را تجربه کرد. روزهایی که گلوله قلمی شد تا نام دانشجوی آزادی‌خواه را با قطره‌های خونش در تاریخ پرفراز و نشیب کشور بنویسد.
چند ماه بعد از کودتای ۲۸ مرداد خبر سفر ریچارد نیکسون، معاون رئیس جمهور وقت آمریکا، به مردمی که با چوب و تفنگ کودتاچیان سرکوب شده‌بودند، رسید. جامعهِ آن روزها اما سرخورده از وقایع گذشته بود. نیکسون آمد تا نتیجه تلاش‌ها و هزینه‌های دولتش را که برای کودتا و پشتیبانی از شاه هزینه شده بود، ببیند.
دانشگاه آن روزها اما فضایی متفاوت با امروز داشت؛ دانشجو نیرویی برآمده از جامعه بود که برای خود آرمان‌های آزادی خواهانه‌ای ترسیم کرده‌بود. پس دانشجویان تصمیم گرفتند که به استقبال نیکسون بروند و بنا به رسم ایرانیان که مقابل مهمان خود هدیه‌ای قربانی می‌کنند، سه تن از بهترین‌های روزگار را پیش پای مهمان شاه قربانی کردند.
از چند روز قبل، اعتراضات در دانشگاه شروع شده بود. ۱۵ آذر اعتراضات از دانشگاه به خیابان کشیده شد، و عده زیادی از مردم و دانشجویان زخمی و دستگیر شدند. فردای آن روز حکومت که به درستی متوجه قلب تپنده اعتراضات شده بود بوسیله نیروی نظامی سرکوب حریم امن دانشگاه را آغشته به خون کرد.
چندین دهه از آن روزها گذشته و باید چراغ به‌دست، به دنبال دانشگاه و دانشجوی آزادی‌خواه باشیم. شخصیتی که امر سیاسی را وظیفه خود می‌دانست و دانشگاه را بدل به صحن مطالبات و خواسته‌های دانشجویی و اجتماعی کرده بود. شاید هم نباید از دانشجویی که ۱۶ آذر را جشن می‌گیرد _تا بلکه به خودش یادآوری کند که چقدر از اصل و نسبش با جامعه فاصله گرفته_ انتظار زیادی داشت. این روز را کسانی جشن می‌گیرند که سیاست‌زدایی از دانشگاه را وظیفه خود دانسته و در تلاش‌اند که دانشجو را به موجودیتی ناآگاه و بی‌دغدغه تقلیل دهند. آنان که از بیداری این نیروی برآمده از جامعه هراس دارند؛ چرا که چنان بر منصب قدرت تکیه زده‌اند، گویی باور دارند که مرگ بر جهان ایشان نخواهد گذشت!
ما اما باور داریم؛ باور داریم روزی می‌آید که دانشجو بیدار می‌شود‌؛ با همین امید، در این روز، بار دیگر از مشکلات و موانع سخن می‌گوییم؛ هرچند روزگاری بر این فریاد جان‌سوز، آتشِ رگبار گلوله بسته شد، اما این چراغ خاموش نشد؛ و ما نیز می‌پاییم تا روشن و برافروخته بماند.

🆔️@hayate_no_mui
🆔️@anjomaneslami_daneshjuyi

🔴زیر تیغ قانون
✍علی رحمتی
#شماره_هجدهم

✅آیین‌نامه‌انضباطی‌دانشجویی و به دنبال آن، شیوه نامه اجرایی، همواره از ابتدای انقلاب فرهنگی تا به امروز، محل تامل جدی اندیشمندان و دغدغه‌مندان ایران بوده است. برکسی پوشیده نیست که دانشگاه به عنوان یک نهاد مترقی و جامعه‌ساز، همواره دارای ظرفیت عظیمی برای کنش‌گری‌جمعی نسبت به مسائل مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بوده است. این کنش‌گری، از همان ابتدا یعنی در سال 1313 تا به امروز، مهم‌ترین ابزار تمرینی دانشجویان برای ابراز تعهد نسبت به کشور به عنوان سازندگان آینده آن است.

✅آیین نامه انضباطی از ابتدا با این هدف نگاشته شد که بتواند ضمن نظام‌مند کردن محیط دانشگاه، کنش‌گریِ دانشگاهی را به طرز هدفمند به سمت‌و‌سویی مشخص سوق دهد. با وجود نقد های جدی وارده به این نگاه، عمیقا باور دارم که شیوه‌نامه‌اجرایی در صورتی کارآمد است، که بتواند ضمن به رسمیت شناختن این کنش‌گری، دغدغه‌مندی و دگراندیشی، از حریم دانشگاه و دانشگاهیان در برابر آسیب‌های بالقوه مختلف محافظت کند.

✅تجاوز به حریم شخصی، سرکشی به پروفایل و چت های شخصی دانشجو، ایرادات مغرضانه به پوشش، احکام سلیقه‌ای و...، نه تنها هیچ گونه جایگاهی در دانشگاه ندارند، بلکه باعث وهن شان دانشجویان، افزایش دخالت‌های خارجی در دانشگاه، القای جو تنش‌زا و در نهایت افت علمی جایگاه دانشگاه‌های کشور در فضای علمی جهان می‌شود.

برای مطالعه کامل متن کلیک کنید.

🆔️@hayate_no_mui
🆔️@anjomaneslami_daneshjuyi

🔴 پناه بر قلم
✍ صبا قاسمی
#یادداشت_سردبیر
#شماره_هجدهم
قلم، این همیشه سربه‌زیرِ دلربای داننده، که در پس مشغله‌هایمان گاه به جوهرش پناه میبریم؛ حصار شلوغی مغزهایمان را با او میشکنیم، و صدای پستوهای خفه‌شده جهان افکارمان را با جوهر حک شده‌اش فریاد میزنیم؛
پس بار دیگر پناه بر تو از ناگفته‌هایمان، و از زوزه‌های زنگ‌زده در کنج ذهنمان.
باشد که جوهر تو به تمثیلِ پادزهرِ این زهرِسرکوب، و نشخوار واژه‌ها التیامِ التهابِ تب‌های سکوتمان شود.
اکنون که مجال برای جولان واژه‌های تو است، تو دعوت هستی؛ دعوت به حیاتی‌نو؛ حیاتی به پشتوانه مجمعی حق طلب برای آزادی از حصار فردیتِ تو و پیوستن به ما شدن.
اینجا صدای تو صدای ما می‌شود، تا با اندوه و امید، در میدان علم، ما را دست افزار نوینی باشد، ارمغان دانشجو، برای احیای امیدهای سرکوب‌شده.
اینجا به سفری درونی دعوت هستی، سفری که هر کلمه و هر جمله، نقشی است از جهانی که در آن زندگی می‌کنیم.
امروز بایستی در آینه تفکر خود بنگری و سرنخ‌های آگاهی را در دستانت حس کنی. امروز فراتر از جشن و خوشحالی‌ است.
اما در این آستانه‌ی پرچالش یادآور می‌شویم که روز تو نه تنها نشانه‌ای از تمایز و استقلال فکر است، بلکه نماد فریادهای خاموش نسل‌هایی است که به جست‌وجوی حقیقت پرداخته‌اند.
پس آیا زمان آن نرسیده است که از خواب غفلت بیدار شویم؟
آیا واقعا به سطحی از موانع و چالش‌ها فکرکرده‌ایم که هنوز هم بر مسیر ما سایه افکنده؟
آری، برما جست‌وجوگران حقیقت است که اراده‌ خود را مستحکم‌تر از پیش سازیم و با درک عمیق‌تر از مسئولیتمان، مصرانه به حقیقت چنگ بزنیم؛ چرا‌که در پیچ‌و‌تاب روزگار، زمانی فرامی‌رسد که نیاز به توقف و تامل در میان شلوغی‌ها و هیاهوهای زندگی بیش از ‌پیش احساس می‌شود، و این‌ورق‌ها به مشابه چراغی در تاریکی می‌شود و می‌کوشد پلی باشد میان دنیای واقعیت و دنیای خیالیمان.
پس پناه بر قلم از بذرهای نپاشیده امید در زمین رویشمان.

🆔️@hayate_no_mui
🆔️@anjomaneslami_daneshjuyi

? هفدهمین شماره نشریه حیات‌نو - فصل‌نامه پاییز و زمستان (این شماره، به سبب کارشکنی‌های دانشگاه، بیش از ۹ ماه معطل انتشار مانده بود)

? در این شماره:

? رِبِلیون (قسمت اول)

? مروری بر «انقلاب در نقطه صفر» و چشم بر هم نزدن

? مروری بر «صد سال و صد روز»

? راهی به بیرون آنجا که هیچ راهی نیست

? «من اینجا ایستاده‌ام»

?ارسال انتقادات و پیشنهادها

?عضویت در هیئت تحریریه

?@hayate_no_mui
?@anjomaneslami_daneshjuyi