چه سخته تو شهری زندگی کنی که!
مَردانش، مَردانه نامَردی می‌کنند و
برای شکست هم ساعت شماری می‌کنند و
عاشقانه به هم دروغ می گویند و
عادلانه به هم خیانت می‌کنند و
چه زیبا همدیگر را صرف ...

بهترین دیالوگهای هر اپیزود معمولا مال سکانسی بود که جکس درحال خوندن نوشته های پدرش بود.(اسپویل نمیکنم ولی یه توضیح ریز میدم که براتون بیشتر قابل تصور باشه، ببینید جکس عضو یه گنگ موتورسواره که از قاچاق اسلحه عمدتا پول درمیارن و پدرش از بنیانگذاران این گنگ بوده و پدرش خیلی کرکتر اسطوره‌ای طوری برای جکس داره.)
جکس خیلی اتفاقی و از توی انباری نوشته های پدرش رو پیدا میکنه و که توی اون نوشته ها پدرش از اینکه چیشد که همچین گروهی رو جمع کرد و هدفش چی بود و میخواست به چی برسه اما در واقعیت به چی رسید و اینکه چقدر با انتظارش به تناقض میخوره حرف میزنه و همه‌ی اینا برای جکس حکم یه دفتری رو داره که با توجه به شرایط مشابه، آینده و چیزهایی که در نهایت اتفاق میوفتن و اغلب ازاردهنده و تلخ هم هستن رو پیشگویی میکنه و این به جایی میرسه که جکس این نوشته هارو همراه با جنازه ای داشت میسوزند داخل اتیش میندازه کماینکه بعدش پشیمون میشه و درشون میاره اما سراغش نمیره تا مدتی.
و این خیلی نشون دهنده اینه که هیچ ادمی حتی در صورت مهیا بودن و امکان همچین دسترسی ای به آینده(فرضی حتی) گنجایش اون رو نداره.

اون ریکشن 🕊 توی چنل هاتون اغلب من هستم، گفتم در جریان باشید.

عاشقتم زن.

Private.

Private.

شماها هم دست بجنبید.