Венецыянскі фестываль скончыўся перамогай "Пакоя па суседству" (The Room Next Door) Пэдра Альмадовара. Віншуем майстра з першай венецыянскай узнагародай!

Што яшчэ цікавага адбылося на фестывалі:

? Шмат абмеркаванняў выклікала стужка "Бруталіст" (The Brutalist) Брэйдзі Коберта – манументальная гісторыя аб яўрэйскім архітэктары, што эмігруе ў ЗША пасля вайны. Некаторыя крытыкі былі ўпэўненыя ў перамозе "Бруталіста", але фільм атрымаў толькі (ну як толькі) Срэбнага ільва за рэжысуру.

? Спецыяльным прызам журы была адзначана стужка "Красавік" (April) грузінскай рэжысёркі Дэі Кулумбегашвілі пра жыццё лекаркі-гінеколага з правінцыяльнага гарадка (па словах крытыкаў, вельмі цялеснае, жаночае і цяжкае кіно).

? Сярод дакументальных стужак бачыла шмат водгукаў на "Рыфеншталь" (Riefenstahl) Андрэса Вееля, які даследуе спадчыну і пасляваеннае жыццё галоўнай нямецкай прапагандысткі – вось гэтую прэпарацыю "простага выканаўцы" злачынстваў мне як беларусцы было б асабліва цікава паглядзець.

? Ніколь Кідман атрымала ільва за лепшую жаночую ролю ў "Малышцы" (Babygirl) і цяпер мае галоўныя прызы ўсіх галоўных фестываляў (але ці захацелася мне паглядзець "Малышку"? усё яшчэ не)

? Не абышлося і без скандалаў: дакументальны фільм "Рускія на вайне" (Russians at War) руска-канадскай рэжысёркі Анастасіі Трафімавай аб акопным жыцці расейскіх салдатаў выклікаў шмат пратэстаў, бо, па-першае, занадта спачувае акупантам, а па-другое, фільм быў зняты на расейскім баку і хіба ўвогуле ёсць прапагандысцкім заказам. Былі таксама праблемы і ў ізраільскай стужкі "Аб сабаках і людзях" (Of Dogs and Men), спрадзюсіраванай Аляксандрам Раднянскім, – гэты фільм пра пошук дзяўчынкай сабакі ў разбураным падчас атакі 7 кастрычніка кібуцы выклікаў пратэсты арабскіх дзеячаў кіно. Як бы там ні было, ад сваіх рашэнняў паказваць гэтыя фільмы дырэкцыя фестывалю не адмовілася – можа, гэта і добра, што нехта яшчэ мае дастаткова аўтарытэту, каб трымаць сваю лінію.

? І каротка пра чаканыя навінкі: "Бітлджус Бітлджус" прынялі хутчэй цёпла і з падзякай Ціму Бёртану за вяртанне да кіно; працяг "Джокера" падзяліў крытыкаў на wow/boo (як, прынамсі, было і з самім "Джокерам"); Анджэліне Джолі прарочаць "Оскар" за ролю Марыі Калас у "Марыі"; "Квір" выйшаў не вельмі, але для Крэйга гэта хіба лепшая роля ў кар'еры; серыял "Дысклэймер" Куарона атрымаў нядрэнныя адзнакі, то чакаем.

Калі нешта прамінула, пішыце ў каментары, абмяркуем!

#фестывалі

На Netflix выйшлі ўсе 6 эпізодаў "Ідэальнай пары" (The Perfect Couple) — чарговага серыяла з серыі "пакуты багатых белых людзей з Ніколь Кідман" (для іх ужо можна завесці свой асобны жанр). Як ува ўсіх такіх шоу, тут ёсць усе сарты крынжовых стэрэатыпаў: "адзіны-супраць-усіх" персанаж з сярэдняй клясы, напышлівая польская служанка, мудры чорнаскуры паліцэйскі з неахайнай, але разумнай белай напарніцай, і нават нешта падобнае на індыйскія танцы ў застаўцы — шчыра кажучы, я так і не зразумела, ці гэта ў шоўранераў такая самаіронія, ці гэта яны проста шчыра весяляцца. Часткі сюжэта і стылю здымак таксама нацяганы з розных падобных крыніц: допыты як у "Вялікай маленькай хлусні", сямейныя зносіны як у "Белым лотасе", герметычнасць як у "Нажы вонкі". У той жа час, тут ёсць няхітры дэтэктыў, летнія вайбы і вельмі моцны каст (Дакота Фанінг, Мэган Фэйхі з "Белага лотаса", Леў Шрайбер з "Рэя Донавана", Ів Х'юсан з "Дрэнных сясцёр"). Нядрэнны guilty pleasure на 6 гадзін, калі вас не нервуе міміка Кідман.

#навінка

з 2024-м усё ясна, давайце 2025-ы

#кінакава першастудзеньская: Пітэр Джэксан, Галадрыэль і Гэндальф вітаюць вас у першым панядзелку 2024-га.

Уладар пярсцёнкаў (The Lord of the Rings), 2001

Тут павінны былі быць вынікі года, але Тэлэграм і лёс вырашылі іначай, таму проста віншую вас з надыходзячым, і пачуемся ў 2024-м!

#кінакава святочная, апошняя ў гэтым годзе: Джо нясе паднос з кавай ды іншымі прысмакамі з каляднага стала сям'і Марч: яны вырашылі аддаць свой святочны сняданак беднай нямецкай сям'і, што жыве недалёка. Бо Каляды — гэта час цудаў.

Цёплага свята ўсім, хто святкуе ?

Маленькія жанчыны (Little Women), 1 сезон, 2017

як сказаць, што хварэеш, не кажучы, што хварэеш :/

Сцісла пра ўражанні:
"Прысцыла" – няўтульная гісторыя пра грумінг і перасільванне ўнутранага і знешняга патрыярхату, якая можа здарыцца ў адносінах зусім не толькі з Элвісам Прэслі (тым і каштоўная)

"Маэстра" – Брэдлі Купер 6 гадоў вучыўся дырыжыраванню, каб зняць вялікае кіно пра вялікага чалавека, а атрымалася нешта сярэдняе паміж "Ла-ла-лэндам" і "Багемскай рапсодыяй"

"Солтбёрн" – дзіўная брытанская сумесь "Паразітаў", "Таленавітага містара Рыплі" і апошняга сезона серыяла "Ты": дакладна не такая тонкая ці разумная, як фільмы, і больш эксцэнтрычная, чым серыял, але паглядзець можна

Так, глядзіш, і бэклог ачысціцца (вядома, не).

#агляд