درو باز میکنم. بوش هست خودش نیست ولی
صداش میکنم ماری؟ مریم؟
میگه بیا بشین
یه پیرهن ساده تنش کرده، موهاشو از پشت بسته با یه رژ کمرنگ
بوی قرمه‌سبزی میاد توی خونه
میگم سالاد با من دستامو شستم
میگه بشین اول چایی‌تو بخور
میگم پلیسا ریختن دارن بچه‌هارو میکشن
میگه بچه‌ها هنوز تعطیل نشدن از مدرسه، میان
میشینم
بیرون و نگاه میکنم میبینم همینطوری گلوله‌ست که از ته راهرو شلیک میشه، گلوله‌ها میخورن به در و دیوار
گلوله‌ها میخورن به بدن بهنام، مثل دونه‌های آلبالو گلوله ها میخورن به بدن بهنام
بدن بهنام انگار که یه باغی از آلبالو باشه پخش میشه روی زمین
بهنام می‌افته میمیره. ولی تصویرش خیلی قشنگه

شما نمیدونید مریم چقدر قشنگه
خود مرگه ماری
بهش میگم قند داری؟
میگه انجیر بود کاش، با چایی خیلی میچسبه
بهش میگم میام الان
میرم جلو آینه
نگاه میکنم به خودم، به چشمای درشت و سبزم، انجیرا توی آینه پلک میخورن
من اگه بمیرم درخت انجیر میشم مریم
تیغو برمی‌داریم میندازم گوشه چشم چپم درش میارم، بعد چشم راستم
برمیگردم سر میز... باهم چایی داغ میخوریم با انجیر رسیده.