موقع خوندنشون تصور کنید که مخاطبشون شمایید و دارید یه نامه‌ی رها شده رو می‌خونید. این بهتون درک بهتری هدیه می‌ده.

بخش اول only love با "نامه‌ها" شروع می‌شه. مدت زمانی که بین این نامه‌ها وجود داره دست من نیست. شاید چند ساعت طول بکشه یا شاید چند روز. اما شما با خوندن اینا به زمینه‌ی قصه مسلط می‌شید و بعد وارد روند آشنایی کاراکترها می‌شیم. فقط ازتون می‌خوام که باهام حرف بزنید چون من کوچک‌ترین انگیزه‌ای برای ادامه دادن جز حرف زدن با شما ندارم.

بارها نوشتم، پاک کردم، نوشتم، دنبال کلمه و موسیقی گشتم، احساساتم رو ورق زدم که برگ روشن و زنده‌ای پیدا کنم، برای پیدا کردن "عشق" توی شعرها ذره‌بین برداشتم، از کلماتم متنفر شدم، نوشتم، گفتم، صدام رو فراموش کردم، دلم برای سازم تنگ شد، خواستم اینجا و قصه‌های کمش رو حذف کنم... ولی فقط یه جمله بهم احساس این رو داد که باید بنویسم؛
"دوست دارم زندگی کنم."

- وقت برگشتن به خونه‌ست کوکو. - کدوم خونه؟ - همونی که قصه‌هاش بوی پنبه می‌دن. - راهش کدوم‌وریه؟ - اول باید چشم‌هات رو باز کنی. - پلک‌هام خسته‌ست. بذار بخوابم. - باید بریم خونه تا راحت بخوابی. - می‌خوام گم بشم... و خوابم ببره. - اون‌جوری رویاهات... کابوس می‌شن.…

ناشناسم برای نظراتتون پشت نیلوفر آبی قایم شده. منتظرتونم ♡

این اولین تجربه‌ی نوشتنمه بستی‌ها و من رو به خاطر اشتباهاتم و خامیِ نوشته‌هام ببخشید.
امیدوارم امشب سبز و آروم بخوابید برگ‌کوچولوها ??

[ ? ]