اللَّهُمَّ ارزُقـنَا الدَّمـعَة وَ الحُـرقَة علَى الحُسـين(ع)....

فلما أتاه رآه صريعا فبكى
و قال الحسين الْآنَ انْكَسَرَ ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتِي...

وقتى امام حسين عليه السلام آمد و آن حضرت را ديد كه از پاى در آمده است گريان شد
امام حسين فرمود: الان پشتم شكست و راه چاره‏ام قليل و اندك شد ...

و صاح إلى أخيه الحسين أدركني...

و فرياد زد: يا اخا ادركنى...

ثم جاءه سهم آخر فأصاب صدره
فانقلب عن فرسه...

سپس تير ديگرى آمد و بر سينه مباركش جاى گرفت!
پس از اين جريان بود كه از بالاى اسب خود به زمين سقوط كرد

فحمل القربة بأسنانه
فجاءه سهم فأصاب القربة و أريق ماؤها ...

حضرت عباس عليه السلام بناچار مشك را به دندان گرفت
ناگاه تيرى به طرف آن بزرگوار آمد و به مشك آب اصابت نموده آب روى زمين ريخت...

فحاربهم حتى ضربه نوفل الأزرق على يده اليمنى فقطعها
فحمل القربة على كتفه الأيسر فضربه نوفل فقطع يده اليسرى من الزند...

حضرت عباس عليه السلام با آنان جنگید تا اينكه نوفل بن ازرق دست راست آن حضرت را قطع كرد
آن بزرگوار مشك را بدوش چپ انداخت و نوفل دست چپ وى را هم از بند جدا كرد...

و ملأ القربة و حملها على كتفه الأيمن و توجه نحو الخيمة
فقطعوا عليه‏ الطريق و أحاطوا به من كل جانب

پس از اينكه مشك را پر از آب كرد و بدوش راست خود انداخت متوجه خيمه‏ها گردید
دشمنان سر راه بر آن حضرت گرفتند و از هر طرفى او را محاصره نمودند...

و قتل منهم على ما روي ثمانين رجلا حتى دخل الماء
فلما أراد أن يشرب غرفة من الماء ذكر عطش الحسين و أهل بيته فرمى الماء

و بنا به آنچه كه روايت شده تعداد هشتاد نفر از دشمن را كشت تا بر سر آب رسيد
وقتى خواست مشتى آب بياشامد بياد تشنگى امام حسين و اهل بيت آن حضرت افتاد و آب را ريخت...

فأحاط به أربعة آلاف ممن كانوا موكلين بالفرات
و رموه بالنبال فكشفهم

تعداد چهار هزار نفر كه موكل آب فرات بودند آن بزرگوار را محاصره كردند
او را تير باران می کردند ولى او لشكر را شكافت...