با اجازه غزلی تازه فدایت کردم
بر سر سجده نه در شعر دعایت کردم
با اجازه از همه دست کشیدم امشب
و تو را از وسط جمع سوایت کردم
با اجازه از تو چشم لبت می گویم
چه کنم؟ دست خودم نیست هوایت کردم

می‌دونی چرا قصه‌ی قدیمی عشق رو بارها تعریف می‌کنیم؟ دلیلش این نیست که به خودآزاری دچاریم. شهرزاد تو هزار و یک شبی که برای شهریار قصه می‌گه بارها و بارها یه قصه رو تکرار می‌کنه. البته ‌ظاهر قصه عوض می‌شه اما مضمون تکراریه. مرور کردن مکانیسم رنج و شکست هر بار چیزی رو تو وجودت تسکین می‌ده. هر بار که از غصه قدیمی‌ات حرف می‌زنی یا می‌نویسی، حتی وقتی به عمد چیزهایی رو عوض می‌کنی؛ گاهی سعی می‌کنی پایان رو به نفع خودت برگردونی یا موقع شرح خاطره‌ات نم‌نم بارون و آواز ریز گنجشک‌ها و نور مطلوب نیمروز رو بهش اضافه کنی، داری غیرمستقیم به خودت می‌گی: «می‌فهمم چی کشیدی». تو مسیر همدلی با خودت، دلت می‌خواد یه قصه از خودت بسازی. برای همین ممکنه فقط یه‌بار از دنیا شکست سختی بخوری اما سال‌ها قصه داشته باشی برای گفتن.

همیشه همان جا از خواب می‌پرم؛ همان جاکه شروع می‌کنی به دوست داشتنم...

با خود گفت: چه خوب است که نپرسند چرا این‌طور شده‌ام، چون خودم هم نمی‌دانم.

-بهرام ناصح

چند تا زخم رو نادیده گرفتی فقط برای اینکه اونی که چاقو دستش بود رو دوست داشتی؟

?? ???'?? ?????? ???? ???????? ? ???? ??? ??? ??? ???
? ??? ??????-???? ???????? ??? ? ????? ???'? ???.
‌❁ |TheOcean

دیوانه منم که میدانم محالی...

فقط چون دریا رو دوست داری به این معنی نیست که خودتو توش غرق کنی...

زندگی کردن نادر ترین اتفاق جهان هستی است، بیشتر مردم وجود دارند.

-اسکار وایلد