Dear Milena,
I wish the world were ending tomorrow. Then I could take the next train, arrive at your doorstep in Vienna, and say: “Come with me, Milena. We are going to love each other without scruples or fear or restraint. Because the world is ending tomorrow.” Perhaps we don’t love unreasonably because we think we have time, or have to reckon with time. But what if we don't have time? Or what if time, as we know it, is irrelevant? Ah, if only the world were ending tomorrow. We could help each other very much.

Franz Kafka | "Letters to Milena"

?s' | #papillon

٬٬ من یه شیشه پر از تَرَکَم که منتظر ضربه آخره تا بشکنه.

من اون برفیم که اینقدر از روش رد شدن تا سیاه شده، اون گنجشگیم که لوله تفنگ رو دیده ولی دیگه برای پرواز وقتی نداره، ساعتیم که از کار افتاده، یه آدمک شیشه ای ام که روی خون میرقصه.
من اینم، همین که میبینی. من زاده‌ی مرگم، تو چی؟

بی تو، اما، به چه حالی من از آن کوچه گذشتم.

" so many broken children living in grown bodies mimicking adult lives."

آغاز قصه او: ۱۳۳۴۰۱۰۵ - آغاز غصه‌ ما: ۱۴۰۲۰۷۱۰

دوخت لبخندش گیر کرد به دل یک نفر و نخکش شد، اون یه نفر هی دور شد و اون نخ هی کشیده شد؛ تا تهش فقط رد دوخت موند و نخی که هنوز آویزون دل اون یه نفره.