دیدی؟ روز بلند کریه تمام شد، و بالاخره تاریکی بغلت کرد.
حالا به صداها فکر نکن، به خشم‌ها، به فحش‌ها، به یقه‌های آخوندی فکر نکن.
به گربه‌ی طوسی حیاط فکر کن، به شیرخان سگ پیر توچال، به زن، به تن. ‌
به زندگی فکر کن و برای رنج فردا آماده شو.
@hamid59salimi
و شب بخیر ❤️

برایِ بیمار امروزم، دوئیدم، اونقدری که دست راستمو با دست چپم گرفتم که جلوی لرزشِش رو بگیرم. به سوالِ دختراش اینطوری جواب دادم که پدرشون یه اتفاقِ خیلی خطرناک رو داره تجربه می‌کنه، بغضشون با صدایِ بلند تو صورتِ خودم ترکید و گریه نکردم تا اونجا که زنش پیشونیِ شوهرش رو برای خداحافظی بوسید و رفتم ایستادم روبه روی پرستاره گفتم دیگه نمی‌تونم. تو یه بازه ی ۲ ساعته هر ۵ دقیقه یک بار فشارِ خون و نبضش رو چک کردم و همه ی این پروسه در حالی‌بود که هممون می‌دونستیم فقط چند ساعت/ چند دقیقه یا حتی یک لحظه با مرگ فاصله داره. از ظهر تمامِ بدنم کوفته ست و بیرون از اتاقم مهمونایی نشستن که دلم می‌خواد کنارشون باشم اما این ته مونده باتری رو باید واسه کشیکِ فردام نگه دارم. مدتهاست از پسِ نوشتن برنمیام و به جاش کانالِ حمیدِ سلیمی رو می‌خونم. که می‌گه؛

نه cherry cherry lady ام فعلا.

با دلتنگیِ خودم از راهِ دور بغلتون می‌کنم‌ بچه ها. مراقب خودتون باشید🌱

پس یجورایی امشب همه دلتنگت حضورت تو حضور شدیم یاس

یه کوچولویِ بیمارم داشتیم ما.

نمی دونم چه عادتیه اما هر چند وقت یکبار میام یه دور تو چنل میزنم همراه میشم با نوشته هات از بیمارستان، مودت از لحظه ها، موزیک یا عکسها و دوباره لذت میبرم از قلم و محتوا یه حس خوبی میده بهم و ذوق می کنم از اینجا بودنه🌱

نمی دونم چه عادتیه اما هر چند وقت یکبار میام یه دور تو چنل میزنم
همراه میشم با نوشته هات از بیمارستان، مودت از لحظه ها، موزیک یا عکسها و دوباره لذت میبرم از قلم و محتوا
یه حس خوبی میده بهم و ذوق می کنم از اینجا بودنه🌱

https://t.me/plikeparvaz

به کراتین برای بارِ سوم نه گفتم که با دودش سرطان نگیرم، الان دستام به خاطر تایمِ اتوی مو داره قطع می‌شه، کاش به عُمر کوتاه راضی می‌شدم.