???

نود درصد اونايى كه يه روزى مى گفتيم
چه خوبه هستين الان هيچكدوم نيستن
:))

قشنگ همه چي از روزاي اول مدرسه معلوم بود
بچه هايي كه نيمكت اول مينشستن درسشون خوب بود
بادمجون دور قاب چين معلم بودن همه به يه جايي رسيدن
دكتر شدن مهندس شدن خلبان شدن
شايد ادماي لوزِري بودن شايد حتي خنگ بودن نميتونستن با دخترا حرف بزنن تو سري خور بودن ولي به هر حال الان اونان كه برنده ان
برعكس...
بچه هايي كه اخر كلاس مينشستن يه مشت بيش فعال
همه چيو بهم ميدوختن ذهنشون اروم و قرار نداشت كرم ميريختن اذيت ميكردن درس نميخوندن چهارچوب و قانون و قواعد اذيشتون ميكرد
باهوش بودن ذهن فعال داشتن برنده هاي واقعي اونا بودن تو مدرسه هميشه حرف اونا بود...
ولي الان يا راننده اژانسن يا پيك موتوري يا تو بهترين حالت كارگر...
شايد دسته دوم انسان وار تر زندگي ميكردن
كنجكاو بودن
دوست داشتن تجربه كنن
سرشار از زندگي و انرژي بودن
ولي يه برچسب بزرگ خورد وسط پيشونيشون
تو بچه بدي بودي
درس نخوندي
شيطون بودي
اروم و قرار نداشتي
مگه انسان بودن چيزي جز ايناست؟! چيزي جز ذهن فعال و خلاقه چيزي جز كنجكاويه؟! چيزي جز شوق كشف كردن و درك كردنِ دنياست؟!
افسوس كه چهارچوبا خيلي از انسانهاي واقعي رو توي سكوت و سكون درون خودشون سربريد...
افسوس...
‏@nikcheee

know how u feel.

we need accio in real life , reallllyyy