Tabiatdan virtual dunyoga: Bolaligimiz va hozirgi yoshlar o‘rtasidagi farq

Yoshligimiz — Qizil bayroq, chillak, Oq terakmi-Ko‘k terak, Laylak keldi kabi qiziqarli o‘yinlar bilan o‘tgan. Bu o‘yinlar bizni jismonan chiniqtiribgina qolmay, jamoaviy bo‘lishga, tez fikrlashga, do‘stlikni mustahkamlashga o‘rgatardi. Kechasi ham hatto oy yorug'ida yig‘ilib, har kim o‘z jamoasi g‘alabasi uchun jon kuydirar, tabiat bilan hamnafas bo'lardik.

Hozir esa ko‘cha huvillagan, bolalar ochiq havoda emas, balki ekran oldida. Telefon, kompyuter, PlayStation, Pubge, onlayn o‘yinlar… Haqiqat shuki, virtual dunyo yoshlarning real hayotini egallab bormoqda. Bu esa ularning jismoniy faolligini kamaytirib, ruhiy holatiga ham ta’sir qilmoqda. (Ters, qaysar, jahldor, kitob, dars desa ensasi qotadigan bo'lib ketmoqda)

Gadjetlardan butkul voz kechish mumkin emas, albatta. Lekin biz ularni me’yor bilan ishlatish, tabiat qo‘ynida o‘yin o‘ynash, jismoniy harakat qilish va real hayotda muloqot qilishni unutmaslikni targ‘ib qilishimiz kerak. Yodingizda bo‘lsa, bolalikning haqiqiy zavqi tabiat bilan edi.

Muloqot yetishmovchiligi, qiziqishlarning kamayishi, stress va yolg‘izlik hissi - bularning barchasi ortiqcha gadjetlarga bog‘liqlik natijasi deb bilaman.

Kimda ayb? Ota-ona, jamiyat yoki hech kim?

"Kimdir uzoqdan turib ham so‘zsiz tushunadi, kimdir esa yoningda turib ham eshitmaydi. Sukut – ba’zan eng baland ovoz. Kimdir jim kuzatadi, kimdir esa jim ketadi. Ba’zida so‘zlar ortiqcha, ammo sukut hamma narsani tushuntiradi. Qaysi biri yaxshiroq – vaqt ko‘rsatadi."

Hikmat izlaganga, hikmatdir dunyo!

Haqiqat yo'q bu dunyoda haqiqat izlamang.

Bir kun kelib jangsiz, hech qanday urushsiz millatni kimlarningdir qo'liga qo'sh-qo'llab topshirib qo'yishdan qo'rqasan. Topshirib qo'yish aynan vatanni tashlab chiqib ketish emas, ba'zi davlatlarda yuz berayotgan hodisalar bizda ham ro'y berib qolishi. Bosh vazir millati ingiliz, prokuror millati rus xristian, sud raisi amerikan. Shundan so'ng chiqib ketishga majbur bo'lmay ko‘rchi.

Lekin hozir yomon emas holat. Barqarorlik bor. Ammo bu yetarli emas, ilzid qurib qolmasligi kerak.

Bu dunyo va undagi barcha narsalar siqilishga arzimaydi. Inson qachon ziq bo'lishi kerak?
Qachonki, ba'zı savollariga javob bera olmasa?
1. Qiyomat kuni yuzim yorug' bo'ladimi, sharmanda bo'lib qolmaymani, payg'ambarimiz Muhammad alayhissalomning shafoatlariga noil bo'lamanmi?

Agar shu savollarni berib "ha" deya olmasangiz, nafaqat siqiling, balki o‘tirvolib yig'lang!

Umuman olganda zo'r tavsiyalarni berdi CHATGPT. Menga yoqqanlari qo'yadilar; 1. O'zingiz kitob o'qing. Ota onalar bor, "farzandim kitobga qiziqmaydi deyishadi". Kechirib qo'yasiz, o‘zingiz biror marta farzandingiz ko'z o‘ngida kitob ushlaganmisiz, kitobga…

Onam menga ovqat yedirish uchun soatlab qoshiq va kosa bilan izimdan yurardilar. Ovqat yeyishni xohlamasdim, juda jahlim chiqardi. Hozir o'zim farzandim bir qultum sut ichishi uchun soatlab butilkasini tutib turaman. U ham ichishni xohlamaydi

Oʻtkir Hoshimov